Paullina Simons

Nie wiem, jak Wy, ale ja oczekuję najnowszej książki Paulliny Simons z wielką niecierpliwością. Jest jedną z tych autorek, która ma u mnie specjalną półkę. Rzecz jasna znajdują się na niej wszystkie wydane w Polsce książki Simons. A tak się miło składa, że już jutro, raptem za kilka godzin swoją premierę będzie miała jej najnowsza książka, czyli [bookLink]4898566|Królestwo nędzników[/bookLink]. Część pierwsza Kresu wieczności, czyli [bookLink]4882249|Łowca tygrysów[/bookLink] zaskoczył mnie bardziej, niż mógłbym zdawać sobie z tego sprawę. Kilka miesięcy temu pisałem o niej w ten sposób: [i]Poruszony i onieśmielony. Dotknięty subtelnością słowa i lekkością tej przedziwnej w swej materii opowieści. Poszukujący słów, które od dawna nie chcą do mnie przyjść, gdyż dzięki temu nadmiar emocji przepełniających mą duszę byłby możliwy do wyrażenia w majestacie liter, zdań, czy może akapitów. To tak niewiele, a jak dużo. Nie spodziewałem się, że dzięki autorce odnajdę w sobie chęć do dotykania i odkrywania, zgłębiania i poszukiwania, w historii Juliana i tego, co odkryło się na dnie jego serca.[/i] [b]Julian zobaczył słońce za dnia zastępującego noc, zapłonęły wszystkie komety, oczy planet przypominały płomienie, płonął cały świat, nie łagodnie, ani nostalgicznie, lecz gwałtownie, gdy jedno ludzkie serce zderzyło się z drugim.[/b] [i]To jedno zdanie to jak początek i koniec, alfa i omega, wszystko, co za nami i wszystko, co jeszcze może się wydarzyć w podróży przez światy, miejsca, chwile zawieszone w czasie ku pięknej materii w osobie Josephine Collins, choć chwilę później także Mary.[/i] Potem niewiele się wydarzyło. Tylko niebo się otworzyło i spadł deszcz gwiazd. [i]Potem było już o jeden oddech za późno... potem serce potrzebowało jedną, drugą, kolejną minutę, aby tętent pędzących koni ucichł w skroniach. Aby oddech spokojny powrócił. Niecierpliwie już czekam na ciąg dalszy...[/i]