Marcin Silwanow

Mirosław Grocki komisarz Komendy Miejskiej Policji w Białymstoku jest na zwolnieniu po tym, jak został podejrzany o współpracę ze zorganizowaną grupą przestępczą. Jednak, gdy w lesie znalezione zostają spalone zwłoki młodej dziewczyny komisarz zostaje wezwany do pracy i staje przed trudnym zadaniem znalezienia mordercy. Wkrótce okazuje się, ze to nie jedyna zbrodnia w okolicy. W pobliskim domu znalezione zostaje ciało mężczyzny a podejrzenie pada na jego brata, który właśnie wyszedł z więzienia po odsiedzeniu wyroku za zabójstwo. ———— To nietypowy kryminał, gdyż mordercę z imienia i nazwiska poznajmy już na 31 stronie książki. Do pewnej części książki niejasne pozostają motywy jego działania, ale i te odkrywamy na dość wczesnym etapie. To co pozostaje tajemnicą to jak zachowa się on dalej i czy zostanie schwytany przez stróżów prawa. Sama tak naprawdę nie wiem jaki mam stosunek do książki bo w kryminałach/thrillerach najbardziej uwielbiam obstawiać kto jest mordercą, śledzić szczegóły i niuanse podsuwane przez autorów a tutaj tego nie miałam. Jednak autor w książce stworzył niebywały nastrój, który dość mocno trzymał mnie przy lekturze. Myślę, że stworzenie dwóch wyrazistych postaci – komisarza Grockiego i dziennikarki Igi Warskiej działa bardzo na plus tej książki. Niezwykle przypadły mi one do gustu, gdyż poturbowani przez życie wciąż starają się utrzymać na powierzchni. Wiedzieliście, że wiatr czy burze mogą nasilać objawy u osób z problemami natury psychiatrycznej? Wątek ten zaciekawił mnie do tego stopnia, że szukałam tych informacji w internecie. Kocham książki za to, że niezmiennie dostarczają mi nowej wiedzy, poszerzają moje horyzonty. Troszkę nie podeszło mi zakończenie, które w stosunku do prowadzonej fabuły przyszło w moim odczuciu zbyt szybko i prosto. Niemniej jednak gdyby wyszedł kolejny tom z pewnością bym po niego sięgnęła.