Jolanta Żuber

"Natręctwo" Jolanta Żuber Zagłębiłam się w tę powieść z dużymi oczekiwaniami. Znając wcześniejszy "Impuls", liczyłam że znów przeżyję emocjonalną podróż i będę trwała w nieustannym napięciu, zaskoczona brutalną szczerością i złożonością ludzkich losów. I nie zawiodłam się. Historia ta jest bowiem bardzo złożona. Porusza trudne tematy - przemoc, autyzm, patologiczne relacje rodzinne. Jest pełna smutku, niesprawiedliwości i brutalności, ale także nadziei na zrozumienie i akceptację. Kluczowe tutaj są przeżycia bohaterów. W zasadzie są aż cztery odrębne ludzkie historie, opowiedziane w sposób bardzo realistyczny, obrazowy, namacalny, tak aby czytając tę książkę odczuwało się ich emocje. To mi się niezmiernie podoba w książkach Jolanty Żuber. Autorka w przystępny i wciągający sposób przedstawiła opowieść o cierpieniu i tęsknocie za miłością rodzica, wywołując we mnie lawinę emocji. Mistrzowsko splecione losy, tworzyły sieć zależności i tajemnic, które z każdym rozdziałem odkrywały nowe warstwy dramatów. Kiedy wydawało się już, że życie bohaterów zaczyna się stabilizować, byłam świadkiem kolejnych zwrotów akcji, które trzymały mnie w ciągłym napięciu. Moment, w którym wszystkie historie połączyły się w całość, wywołał u mnie niemałe zaskoczenie, ale też refleksję nad ludzką naturą i jej mrocznymi zakamarkami. Zakończenie za to bardzo tu pasowało, mimo tego że nie ziściły się moje "marzenia". Ale tak też jest dobrze. Z pewnością jest to opowieść zmuszająca do refleksji nad ludzkimi obsesjami i konsekwencjami przemocy i traum z dzieciństwa. Polecam każdemu miłośnikowi thrillerów. Obie części.