Otchłań

lepsze niż pierwszy tom, chcę więcej Sol!

lepsze niż pierwszy tom, chcę więcej Sol!

Tym razem będzie nieco o krótkim i przyjemnym ,,czytadełku" dla rozrywki. Seria zrobiła furorę wydawniczą w latach dziewięćdziesiątych, można było nabyć ją z wprost tej samej półki, co harlequiny. A miała w sobie coś tak nieodparcie wciągającego, że czytała ją cała rodzina niezależnie od gustów literackich, i spora część znajomych, nawet przed sobą nie ukrywając, że ,,takie coś" czytają. Przeciwnie, jedni od drugich pożyczali tomy, streszczali sobie itp.
Jest tu nieco obyczajówki, fantastyki, szczypta wątków historycznych. Akcja w większości osadzona na norweskiej prowincji, w końcówce szesnastego wieku.
Wydawać by się mogło, że mała rodzina Tengela Dobrego doczekała się stabilizacji i może liczyć na nieco spokojnych lat.
W końcu po zdradzie i donosie do władz podłego Heminga Zabójcy Wójta, zagładzie całego klanu, dramatycznej ucieczce z Doliny Ludzi Lodu, poniewierce i biedzie, należałoby się kilka ,,lat tłustych".
Ostrzeżeni w porę przez wiedźmę Hannę, jako jedyni uszli z życiem z najazdu żołnierzy, mających rozkaz zniszczenia ,,gniazda czarowników i wiedźm", jak zwano niewielką dolinę zamkniętą wśród gór i lodowców.
Tengel i Silie zdają się teraz wychodzić na prostą. Odnaleźli matkę porzuconego w niemowlęctwie Daga. Charlotta Meiden, pochodząca z bogatej, hrabiowskiej rodziny dzięki temu odzyskuje nowe życie, z radością akceptuje syna, a z wdzięczności za uratowanie i wychowanie dziecka daruje małżonkom niewielki dworek- Lipową Aleję, nieopodal swojego zameczku Grastensholm.
Tengel zyskuje sobie sławę uzdrowiciela, nawet w kręgach dworu królewskiego. Silie, uzdolniona malarsko, wyuczona przez malarza fresków Benedykta, zostaje uznaną artystką, jej malowidła rozchodzą się jak ciepłe bułeczki.
Niestety, nadciągają znowu ciemne chmury.
Silje oczekuje kolejnego dziecka. Pojawiają się obawy, że może to być kolejny obciążony złem potomek Ludzi Lodu, a wydanie na świat takiego noworodka kobiety przeważnie przypłacały życiem... Tengel szaleje z obawy o żonę, w końcu on sam był przyczyną śmierci matki przy swoich narodzinach.
Zmartwień przysparza też dorastająca Sol. To osóbka obdarzona ponadnaturalnymi zdolnościami, o czym nieprzyjaciele jej przybranych rodziców boleśnie się przekonali. Dziewczyna balansuje na granicy dobra i zła, w dodatku zaczyna być świadoma swojego uroku i chce korzystać z życia bez ograniczeń.
Największe niebezpieczeństwo czyha ze strony niegodziwego kościelnego, dla którego rodzina Ludzi Lodu jest solą w oku. Mężczyzna składa donos do sądu inkwizycyjnego... Wkrótce u wrót domostwa Ludzi Lodu pojawia się tajemniczy wygłodzony, wycieńczony wędrowiec...
Co mnie w tej książeczce urzekło, to ukazanie niekonwencjonalnych, żyjących po swojemu ludzi, na tle surowej moralności szesnastowiecznej społeczności. Czasem była to taka moralność na pokaz, skrywająca pod powierzchnią rozmaite grzeszki i grzeszyska.
Autorka wnikliwie opisała dramat i wewnętrzne przeżycia młodej dziewczyny, wykorzystanej przez uwodziciela, decydującej się na porzucenie nieślubnego dziecka z obawy przed wykluczeniem z arystokratycznej sfery. To, jakimi z cierpieniami, traumą się to dla niej wiązało. W ogóle są tu poruszone moralne dylematy, z którymi kobiety borykają się po dziś dzień.
Jest i wątek Hanny, kobiety- potwora, wiedźmy bez krztyny człowieczeństwa, w której pierwsze ludzkie odruchy wyzwoliła dobroć i serdeczność Silie. Jak niewiele czasem trzeba, żeby skruszyć czyjeś kamienne serce.
No i oczywiście kwestia kobieca. Margit Sandemo w tej serii mocno akcentuje walkę silnych kobiet Ludzi Lodu o swoje prawa w epoce, gdy nie miały one właściwie racji bytu, poza wyjściem za mąż, posłuszeństwem i rodzeniem dzieci. Silie Arngrimsdotter jest tu świetnym przykładem bojowniczki o wyjście poza ten schemat. Zwieńczone sukcesem starania o przyjęcie do zamkniętego dla pań cechu rzemieślników, rozwijanie, jak dziś to się określa, kariery zawodowej, osiągnięcie sukcesu, to było nie do pomyślenia w odniesieniu do większości płci pięknej w szesnastym stuleciu.

Tym razem będzie nieco o krótkim i przyjemnym ,,czytadełku" dla rozrywki. Seria zrobiła furorę wydawniczą w latach dziewięćdziesiątych, można było nabyć ją z wprost tej samej półki, co harlequiny. A miała w sobie coś tak nieodparcie wciągającego, że czytała ją cała rodzina niezależnie od gustów literackich, i spora część znajomych, nawet przed sobą nie ukrywając, że ,,takie...

Oceniam ją na 4 gwiazdki, tylko z powodu, że relacja z lektury i cytaty z książki rozśmieszyły moje koleżanki. (książka tak beznadziejna, że ma większą wartość niż pierwsza część, która była po prostu bezbarwna)
Ulubiony cytat: "Przytulił pień brzozy i z zamkniętymi oczami usiłował wyobrazić sobie, że trzyma w ramionach Sol.^1 Jego oddech stawał się coraz szybszy, aż w końcu opadł na kolana."
1)Sol ma 14 lat.
Książkę czyta się, jakby autorka grała bohaterami w simsy i chciała z nich zrobić rodowód, przy czym nadała każdemu z simów jedną cechę, o której musi wspomnieć każdy inny bohater, np.:
Silje - jaka ona dobra
Tengel - zachwyty nad jego męskością (w obydwóch znaczeniach)
Charlotta - brzydka
Sol (14 lat) - mocno rozwinięta na swój wiek (bardzo problematyczny motyw w serii, nie tylko z Sol ale też z Silje)

Oceniam ją na 4 gwiazdki, tylko z powodu, że relacja z lektury i cytaty z książki rozśmieszyły moje koleżanki. (książka tak beznadziejna, że ma większą wartość niż pierwsza część, która była po prostu bezbarwna)
Ulubiony cytat: "Przytulił pień brzozy i z zamkniętymi oczami usiłował wyobrazić sobie, że trzyma w ramionach Sol.^1 Jego oddech stawał się coraz szybszy, aż w...

Bardzo mi się podobało. Troszkę bardziej niż pierwszy tom. Więcej się tutaj dzieje plus poznajemy bliżej dorastające dzieci Tengela i Silje (którzy nawiasem mówiąc są trochę nudnawi). Zdecydowanie najbardziej urzekła mnie Sol, bardzo jestem ciekawa jak potoczą się jej losy w kolejnym tomie. Dag i Liv również wyrastają na ciekawych bohaterów. Tylko ten Are, ehh.
Książkę słuchałam w audio i był to bardzo przyjemnie spędzony czas, jestem ciekawa czy tak samo będę odbierać sagę czytając ją fizycznie.

Bardzo mi się podobało. Troszkę bardziej niż pierwszy tom. Więcej się tutaj dzieje plus poznajemy bliżej dorastające dzieci Tengela i Silje (którzy nawiasem mówiąc są trochę nudnawi). Zdecydowanie najbardziej urzekła mnie Sol, bardzo jestem ciekawa jak potoczą się jej losy w kolejnym tomie. Dag i Liv również wyrastają na ciekawych bohaterów. Tylko ten Are, ehh.
Książkę...

Czyta się lekko, z dozą zaciekawienia i przyjemności. Są momenty wzbudzające napięcie, ale bez dreszczy;) Czytamy dalej, co tam będzie z Sol... i Tengelem

Czyta się lekko, z dozą zaciekawienia i przyjemności. Są momenty wzbudzające napięcie, ale bez dreszczy;) Czytamy dalej, co tam będzie z Sol... i Tengelem

Usypiająco banalna fabuła i zbyt pospiesznie zamykane wątki. Nie byłam w stanie się zaangażować ani zżyć z bohaterami, a co za tym idzie, nie obchodziły mnie ich losy. Sadze mówię pas.

Usypiająco banalna fabuła i zbyt pospiesznie zamykane wątki. Nie byłam w stanie się zaangażować ani zżyć z bohaterami, a co za tym idzie, nie obchodziły mnie ich losy. Sadze mówię pas.

Uwielbiam ta część, bo Sol już pokazuje pazurki 😈 a do tego bardzo lubię Charlotte i jej matkę ❣️
Nie mogę im tylko wybaczyc tej okładki... jest okropna 🙈 Tengel wygląda jak tani Alvaro z telenoweli brazylisjkiej 🙈🤣

Uwielbiam ta część, bo Sol już pokazuje pazurki 😈 a do tego bardzo lubię Charlotte i jej matkę ❣️
Nie mogę im tylko wybaczyc tej okładki... jest okropna 🙈 Tengel wygląda jak tani Alvaro z telenoweli brazylisjkiej 🙈🤣

W "Polowaniu na czarownice" poznajemy dalsze losy Silje, Tengela i ich dzieci.
Okazana dobroć SIlje pozwala zmienić trudny los, a rodzina z biednej górskiej chaty przenosi się do małego dworku i z biednych stają się bogaci.

Tylko ta biedna mała Sol.

W "Polowaniu na czarownice" poznajemy dalsze losy Silje, Tengela i ich dzieci.
Okazana dobroć SIlje pozwala zmienić trudny los, a rodzina z biednej górskiej chaty przenosi się do małego dworku i z biednych stają się bogaci.

Tylko ta biedna mała Sol.

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

Świetna seria, napisana pięknym językiem. Niepowtarzalna fabuła i bohaterowie. Szybko się czyta. Opinia przy pierwszym tomie. Polecam serdecznie.

A jednak skusiłam się na drugi tom Sagi o Ludziach Lodu. Akcja nareszcie się rozkręca i ta część zdecydowanie bardziej mnie zainteresowała. Porusza takie zagadnienia jak dorastanie, seksualność i macierzyństwo, a wszystko przyprawione szczyptą magii.

A jednak skusiłam się na drugi tom Sagi o Ludziach Lodu. Akcja nareszcie się rozkręca i ta część zdecydowanie bardziej mnie zainteresowała. Porusza takie zagadnienia jak dorastanie, seksualność i macierzyństwo, a wszystko przyprawione szczyptą magii.