It Ends with Us

Zacznę od tego, że nie miałam pojęcia o czym jest książka i spodziewałam się typowego romansidła. No to się nieźle zaskoczyłam.
Ponieważ miałam zerowe wymagania, szybko odczułam ulgę, że język jakiego używa autorka nie jest tak kolokwialny czy infantylny jak w romansach, jakie zdarzało mi się czytać. Szybko też okazało się, że to nie jest typowy romans.
Poruszony zostaje tu naprawdę trudny temat, bohaterowie mogą wydawać się trochę stereotypowi, ale historia wciągnęła mnie tak, że nie chciałam odkładać czytnika zanim nie poznam jej zakończenia. Bardzo bałam się wszelkich typowych dla romansów zwrotów akcji, ale nie zawiodłam się.
To była naprawdę miła niespodzianka, taka słodko gorzka opowieść, jakich mi często brakuje w tym gatunku.

Zacznę od tego, że nie miałam pojęcia o czym jest książka i spodziewałam się typowego romansidła. No to się nieźle zaskoczyłam.
Ponieważ miałam zerowe wymagania, szybko odczułam ulgę, że język jakiego używa autorka nie jest tak kolokwialny czy infantylny jak w romansach, jakie zdarzało mi się czytać. Szybko też okazało się, że to nie jest typowy romans.
Poruszony zostaje tu...

Nie często wzruszam się czytając książki ale historia Lily i Ryle'a sprawiła, że łezka zakręciła się w oku. Emocje towarzyszące ich relacji były chwilami przytłaczające. Fabuła mnie mocno zaskoczyła i wciągnęła tak, że nie mogłam przestać czytać. Historia zarazem piękna jak i smutna.

Nie często wzruszam się czytając książki ale historia Lily i Ryle'a sprawiła, że łezka zakręciła się w oku. Emocje towarzyszące ich relacji były chwilami przytłaczające. Fabuła mnie mocno zaskoczyła i wciągnęła tak, że nie mogłam przestać czytać. Historia zarazem piękna jak i smutna.

Czytało się ją świetnie i była wciągająca. polecam!

Czytało się ją świetnie i była wciągająca. polecam!

Wzięłam się za nią tylko dlatego, żeby móc mówić, że nie lubię twórczości coho i nie być gołosłowną. Wiedziałam, że tłumaczenia nie pokonam nawet w 1/3 (a i tak musiałam robić sobie długie przerwy w czytaniu, żeby nie zabił mnie cringe) stąd moja decyzja o czytaniu w oryginale; język jest przystępny, więc jeżeli ktoś szuka lektury do obcowania z językiem angielskim to polecam.
Jako przedstawienie toksycznej relacji - super. Ale jest to książka, która raczej nie jest reklamowana jako ostrzeżenie, a właśnie historia miłosna. Bardzo podobały mi się listy z historią Atlasa, szczerze mogłabym czytać tylko te fragmenty i dać jej wysoką ocenę, no ale (niestety) nie tylko z tego składa się ta książka.
To nie jest obraz trudnej miłości, tylko przemocy i przełamywania pewnego cyklu i trzeba zacząć przedstawiać ją w ten sposób. Mamy teraz na rynku wysyp książek romantyzujących toksyczne i niebezpieczne zachowania/wzorce relacji i to również należy przerwać.

Wzięłam się za nią tylko dlatego, żeby móc mówić, że nie lubię twórczości coho i nie być gołosłowną. Wiedziałam, że tłumaczenia nie pokonam nawet w 1/3 (a i tak musiałam robić sobie długie przerwy w czytaniu, żeby nie zabił mnie cringe) stąd moja decyzja o czytaniu w oryginale; język jest przystępny, więc jeżeli ktoś szuka lektury do obcowania z językiem angielskim to...

Ech..... te książki o miłości.....
To nie była łatwa książka, bo to nie jest łatwa miłość...
Autorka Colleen Hoover, którą bardzo cenię i lubię, czytam jej książki, tym razem po raz kolejny przeprowadza czytelnika przez szalenie smutny, traumatyczny temat. Tym mocniej nas dotyka, ponieważ opowiada o własnych doświadczeniach, wszystko wyjaśnia na końcu książki, którą na wstępie dedykuje swoim rodzicom:

"Mojemu ojcu, który bardzo się starał nie być potworem. I mojej matce, która dopilnowała, żeby nie było nas w pobliżu, kiedy się nim stawał".

Książka o przemocy w związku, o tym jakie to bolesne, trudne i niezrozumiałe dla tych, którzy nigdy tego nie doświadczyli, którzy nie umieją sobie wyobrazić dlaczego kobieta, ofiara przemocy nie odchodzi od zwyrodnialca, który ją krzywdzi i upokarza. Zawsze słyszy te same słowa, "przepraszam, to był wypadek, to się już igdy nie powtórzy". I tak w kółko, do kolejnego, następnego razu. Coś strasznego.

Przemoc jest wszechobecna, dotyczy wszystkich bez względu na wiek, kolor skóry, majętność, wyznanie, wykonywany zawód. Występuje w damach, szkołach, grupach rówieśniczych, etnicznych, w miejscu pracy, w domach opieki, w domach dziecka, w więzieniu. Jest gdzieś obok nas.

Najbardziej bolesna jest w domu rodzinnych, z rąk tych których kochasz. A jak kochasz, to nie potrafisz odejść, bo Twój oprawca jest też Twoim lekarstwem, balsamem, ukojeniem po burzy. Smutne i prawdziwe. Jest też strach, racjonalizowanie wszystkiego, co by było gdyby, albo co robię źle, że on tak się wkurza. Może gdyby postąpić inaczej, on też byłby inny.
Dramaty rodzinne, obwinianie, strach, wstyd, niezrozumienie, poczucie winy.

Matka Lily Bloom, nie potrafiła odejść od męża tyrana, znosiła wszystkie upokorzenia, ciosy, poniżenia. Nie ochroniła córki od gehenny życia w przemocowym domu. Mała dziewczynka przez lata była świadkiem potworności swojego ojca względem matki. Dopiero choroba i smierć ojca otwierają bramę wolności.

Główna bohaterka - Lily Bloom rozmyśla o tym w pewną noc zaraz po pogrzebie ojca podczas którego nie potafiła wypowiedzieć ani jednego dobrego słowa o nim. I tak siedząc na balustradzie dachu jednego z bostońskich apartamentowców,
jej chwilę skupienia przerywa nieoczekiwanie nadejście nieznanego mężczyzny, który wyładowuje swoją frustrację na nieszczęsnym krześle. Po chwili zauważa ją i podejmuje konwersację. Rozmawiają, są brutalnie szczerzy. "Naga prawda" co tutaj robią, w jaki sposób myślą, jakie mają plany na przyszłość. Jest nią zaintrygowany, zaciekawiony, robi jej zdjęcie i odchodzi.

Ciekawa koncepcja na rozwinięcie naprawdę pięknej miłości, bo jak nie trudno się domyslić, tych dwoje jeszcze na siebie wpadnie. On Ryle Kincaid, przystojny lekarz, całkowicie oddany swojej pracy. Nastawiony na rozwój, w sumie egoista i jest tego w pelni świadomy. Od początku mówił czego chce, czego pragnie i czego nie chce. Chce być wybitnym neurochirurgiem. Lily z kolei, od zawsze, kochająca ogrodnictwo i kwiaty - otworzyła swoją wymarzoną kwiaciarnię "Lily Bloom". Jej koncepcja by być odważną i bezkompromisową.

Obydwoje odnoszą sukcesy w swoich zawodowych planach. Pozwalają też rozwinąć się uczuciu, które zakiełkowało na dachu budynku, w ktorym mieszka siostra Ryle - Allysa ze swoim bardzo bogatym mężem Marshallem. Allysa jest wspaniałą siostrą i wspaniałą przyjaciółką Lily, pomaga jej w kwiaciarni choć nie musi pracować.

Jak to w życiu różnie bywa, na horyzoncie, "wyskakuje jak królik z kapelusza" dawna miłość Lily - chłopak o imieniu Atlas Corrigan. Jego histori�� poznajemy dzięki pamiętnikom Lily, zapiskom, które kierowała do słynnej Ellen. Nigdy ich nie wysłała. Czyta je przypominając sobie ich wspólną przeszłość, wiążące uczucia, nastoletnie obietnice. Nigdy o nim nie zapomniała. Miała jego podarunek, magnesik i wytatułowane serce na obojczyku. Nie widzieli się dziewięć lat, a nagłe spotkanie w restauracji, gdzie była w obecności Ryle i matki, spowodowało zamęt w jej sercu i w glowie, w myślach.

Lily bardzo kochała Ryle, bardzo! Ale.... wydarzyły się rzeczy, które nie powinny się wydarzyć. Lily wpadła w przepaść, którą dostrzegł Atlas, gdy tylko ją ujrzał. Nie trzeba bylo słów. Znał ją, pamiętał. Wiedział jak wiele dla niego znaczyła, jak wiele jej zawdzięczał.
Lily była wierna, dobra, słowna i szczera. Cierpiała. Musiała postanowić, podjąć decyzję, wybrać. Powielać schemat, czy go przełamać. Atlas obiecał, że zswsze może przyjść do niego po pomoc.

Przyznam, że czytając tę historię kibicowałam, co dziwne, obu panom. Zarówno Ryle, jak i Atlas mieli coś w sobie. Każdy był jakiś. Charyzmatyczni, pracowici, pewni siebie, zdolni do inspiracji. Każdego z nich doświadczył los w okresie dzieciństwa. Oboje kochali Lily.

A Lily wybrała, zdecydowała! Ogólnie to ciężko się czyta takie historie o tak zwanych "trójkątach miłosnych". Skomplikowane, zagmatwane. Wolę jednak spokojne jeden na jeden - gdzie miłość kwitnie bez dram i przeszkód.

Trzeba stanąć twarzą w twarz z prawdą, wybrać dobrze i mądrze. Nie krzywdzić, nie ranić, kochać.
Chronić siebie i w pewnym momencie przestać już płynąć. Wreszcie dotrzeć do bezpiecznego brzegu.
Serdecznie polecam.

Miłej lektury :)

Ech..... te książki o miłości.....
To nie była łatwa książka, bo to nie jest łatwa miłość...
Autorka Colleen Hoover, którą bardzo cenię i lubię, czytam jej książki, tym razem po raz kolejny przeprowadza czytelnika przez szalenie smutny, traumatyczny temat. Tym mocniej nas dotyka, ponieważ opowiada o własnych doświadczeniach, wszystko wyjaśnia na końcu książki, którą na...

Absolutnie poruszająca. Piękna.

Absolutnie poruszająca. Piękna.

Byłam pewna, że to będzie typowa banalna książka romanso-erotyczna i bardzo pozytywnie się zaskoczyłam. Powieść była ciekawa, zaskakująca i bardzo mnie wciągnęła! Z przyjemnością sięgnę po inne książki autorki! :)

Byłam pewna, że to będzie typowa banalna książka romanso-erotyczna i bardzo pozytywnie się zaskoczyłam. Powieść była ciekawa, zaskakująca i bardzo mnie wciągnęła! Z przyjemnością sięgnę po inne książki autorki! :)

Duży plus za zaskakujące zakończenie. Przez większą część książki ma się wrażenie, że to zwykłe czytadło z wątkiem romansowym, ale okazuje się, że autorka sięga po poważniejszy temat.

Duży plus za zaskakujące zakończenie. Przez większą część książki ma się wrażenie, że to zwykłe czytadło z wątkiem romansowym, ale okazuje się, że autorka sięga po poważniejszy temat.

Wciagające ale chyba nie na tyle zebym sięgnęła po kolejne tomy...

Wciagające ale chyba nie na tyle zebym sięgnęła po kolejne tomy...

Książka ta ma wiele dobrych ocen, średnia wynosi 8,1/10 przy ponad 10 tysiącach opinii. To dzięki ocenom i dobremu rozgłośnieniu tego tytułu postanowiłam go przeczytać. Ale niestety jestem bardzo rozczarowana… Z wielu względów.
Książka jest bardzo płaska, prostolinijna. Pomimo powagi tematu i szacunku który do niego czułam, całość wywoływała u mnie irytację i niechęć do głównej postaci. Postać wyrażała się w sposób infantylny, kierowała się prymitywnymi motywacjami, miała ubogi system wartości. Opisując atrakcyjnych dla niej mężczyzn używała sformułowań „czuć od niego pieniądze”, „był obrzydliwie bogaty”, „w dodatku był lekarzem”. Bardzo irytował mnie sposób myślenia głównej postaci oraz prymitywny, prostolinijny światek bogaczy w którym była osadzona powieść. Widać, że ten światek był konstruowany na siłę, wyidealizowany i tak prymitywny, że nudny.
Całą powieść powinna była zyskać jakąkolwiek wartość dzięki głównemu wątkowi przemocy. Jednak nawet pomimo powagi tematu książka nie porywa. Całość jest przewidywalna, nudna, czuć niedosyt. Niektóre momenty dłużą się, inne są niepotrzebne, a w niektórych miejscach fabuła skacze daleko w przód - odnosi się wrażenie, że z braku pomysłu. Niektóre zdania i akapity są konstruowane w sposób mający wywołać zaskoczenie, jednak zamiast tego powodują irytację ze względu na trudności w zrozumieniu zdania czy wątku który niewyjaśniony nagle się pojawił. Język jest bardzo ubogi i na siłę poszukuje młodzieżowych zwrotów.
Książka jest niezrównoważona pod kątem czasu trwania wątków które w niej występowały. W dodatku urywa się szybko, stosując tani chwyt marketingowy - kończy się ona w najbardziej „interesującym” momencie (choć był on do przewidzenia niemal od samego początku),zmuszając czytelnika do kupna drugiej części. Nie mam ochoty tego robić.

Książka ta ma wiele dobrych ocen, średnia wynosi 8,1/10 przy ponad 10 tysiącach opinii. To dzięki ocenom i dobremu rozgłośnieniu tego tytułu postanowiłam go przeczytać. Ale niestety jestem bardzo rozczarowana… Z wielu względów.
Książka jest bardzo płaska, prostolinijna. Pomimo powagi tematu i szacunku który do niego czułam, całość wywoływała u mnie irytację i niechęć do...