Mesjasz Diuny

Męczyłem się z tym tomem. Ale końcówka książki to wynagrodziła. Mimo to pozycja do łatwych nie należy.

Męczyłem się z tym tomem. Ale końcówka książki to wynagrodziła. Mimo to pozycja do łatwych nie należy.

Wielu ludzi uważa że Mesjasz jest słabą (często najsłabszą) częścią Diuny. Owszem jest tu dożo więcej metafizyki i portretowania psychologicznego postaci a mniej samej Diuny i jej piasków ale czy to źle? Myślę że to zależy od osobistych preferencji , ja osobiście bardzo lubię taki character i world development pozwala mi się to o wiele lepiej zżyć z całą wizją autora. Do tego sam tom jest sporo kr��tszy niż reszta także pod koniec miałem nawet lekki niedosyt (dobrze że od razu kupiłem całą serię ;p)

Wielu ludzi uważa że Mesjasz jest słabą (często najsłabszą) częścią Diuny. Owszem jest tu dożo więcej metafizyki i portretowania psychologicznego postaci a mniej samej Diuny i jej piasków ale czy to źle? Myślę że to zależy od osobistych preferencji , ja osobiście bardzo lubię taki character i world development pozwala mi się to o wiele lepiej zżyć z całą wizją autora. Do...

Ta książka to mój powrót (restart) do serii po ponad trzydziestu latach. Tym razem audiobook, choć na półce stoi piękne wydanie z początku lat 90 – tych… Niestety wzrok już nie pozwala cieszyć się tym wydaniem.

Nie ukrywam, ze motywem była druga część ekranizacji Diuny. Kiedy pierwszy raz przeczytałem początek serii w połowie lat 80- tych (wydawnictwo bodajże Czytelnik) uświadomiłem sobie, że to nigdy nie zostanie zekranizowane. Zbyt ogromne uniwersum, Arrakis, czerwie, lokalizacje i historia…A jednak się udało!

Twarde SF otoczone mistyczno – religijną warstwą i do tego z wspaniałą egzegezą różnych nurtów filozoficznych. Pierwsze części serii napisane w latach 60 – tych musiały bardzo odstawać pozytywnie od poziomu wydawanych wówczas pozycji w tym gatunku. Nie będę ukrywać, że wiele fragmentów, powiedzeń, fraz i stwierdzeń, stały się moim credo jako młodego człowieka. Pamiętam te dyskusje w szkole średniej i na studiach, więc tym trudniej było mi się ponownie zmierzyć po tylu latach z legendą. Uwielbiam tę serię od tak dawna, od kiedy nie było jeszcze wokół niej tyle szumu i hype`u. To legenda , kanon, mistrzostwo świata. Chyba tylko seria Hyperion D. Simmonsa dorównuje poziomem Diunie.

Fanom SF absolutnie nie muszę polecać, zaś tym, którzy jeszcze nie czytali – absolutnie zalecam. Ta część jest jednak chyba najsmutniejsza w serii. Pisząc bez spoilerów – opowieść o przeznaczeniu, poświęceniu, i jak tytuł wskazuje – mesjanizmie. Przede wszystkim (według mnie) zamysłem Autora był restart historii, nowe otwarcie, co zresztą się doskonale udało. Potwierdzają to w końcu pozostałem 4 tomy serii i niezliczone ilości prequeli i sequeli innych autorów.

Reasumując – książka ani trochę się dla mnie nie zestarzała. Przesłania są nadal żywe i aktualne. Dziękuję Lektorowi (Pan Miłogost Reczek) za interpretację i przede wszystkim Tłumaczce, Pani Marii Grabskiej. Mało kto pamięta i zwraca uwagę na to, jak pięknie to przełożyła na nasz język.

Ta książka to mój powrót (restart) do serii po ponad trzydziestu latach. Tym razem audiobook, choć na półce stoi piękne wydanie z początku lat 90 – tych… Niestety wzrok już nie pozwala cieszyć się tym wydaniem.

Nie ukrywam, ze motywem była druga część ekranizacji Diuny. Kiedy pierwszy raz przeczytałem początek serii w połowie lat 80- tych (wydawnictwo bodajże Czytelnik)...

Ta historia ma wszystko: oryginalną budowę świata, intrygi polityczne, rozterki filozoficznej natury pt. gdzie zaczyna się i kończy człowieczeństwo, kosmiczną technologię oraz dziki, bardzo dziki żywioł pustyni.

Ta historia ma wszystko: oryginalną budowę świata, intrygi polityczne, rozterki filozoficznej natury pt. gdzie zaczyna się i kończy człowieczeństwo, kosmiczną technologię oraz dziki, bardzo dziki żywioł pustyni.

Jest to kontynuacja historii z poprzedniej części, ale nie jest to kolejna część. Czemu? Kompletnie inny styl pisania i priorytetów przedstawionych w treści. Nie ma to już światotwórstwa, nie ma tu Diuny, ani piasku, ani Arrakis czy Fremenów i mało też się dzieje, nawet uwzględniając małą objętość powieści.

Jeżeli zastanawiasz się nad kontynuacją 1 części i oczekujesz tego samego to odpuść, bo znejdziesz jedynie ciągle biadolenie w głowie Muad'Diba przy jednoczesnej małej podaży nowych wydarzeń czy zagłębienia się w uniwersum. Właściwie dla mnie jest to esencja tego co najgorsze w poprzedniej części i zrobienie z tego szablonu na dalsze losy. Nawet nie da się o tym napisać, że jest to wtórne, bo byłoby to chociaż stanie w miejscu, a tu mamy parę kroków w tył.

Jest tak źle, że odpuściłem ostatnie 10 stron i doczytałem w streszczeniu. Szczerze nie polecam. Podejrzewam również, że tak wysoka ocena tutaj na LB to po prostu rykoszet od pierwszej części i pławienie się w jej blasku.

Jest to kontynuacja historii z poprzedniej części, ale nie jest to kolejna część. Czemu? Kompletnie inny styl pisania i priorytetów przedstawionych w treści. Nie ma to już światotwórstwa, nie ma tu Diuny, ani piasku, ani Arrakis czy Fremenów i mało też się dzieje, nawet uwzględniając małą objętość powieści.

Jeżeli zastanawiasz się nad kontynuacją 1 części i oczekujesz tego...

Druga część krótka i trochę brakowało mi nakreślenia szerszej perspektywy i ukazania spiskowców, bo na początku się pojawiają, a później mało co już ich jest.

Słabo też nakreślono te podboje Paula, a szkoda, bo dzięki temu można by odczuć mocniej jego rozterki.

Najciekawszy wątek z gholą, zakończenie mnie poruszyło.

Miałam trochę wrażenie, że Alii jest za mało i szkoda, że lady Jessici ani razu nie pokazali.

Ale mimo wszystko czytałam z wielką przyjemnością, nie mogłam się oderwać.

Druga część krótka i trochę brakowało mi nakreślenia szerszej perspektywy i ukazania spiskowców, bo na początku się pojawiają, a później mało co już ich jest.

Słabo też nakreślono te podboje Paula, a szkoda, bo dzięki temu można by odczuć mocniej jego rozterki.

Najciekawszy wątek z gholą, zakończenie mnie poruszyło.

Miałam trochę wrażenie, że Alii jest za mało i...

Bezkonkurencyjna

Bezkonkurencyjna

Książka, która nieźle przedstawia różne dylematy władzy, ale jako powieść trochę zawodzi. Niemal cały "Mesjasz Diuny" obraca się wokół dworskich spisków, co wiele osób może wynudzić (Nie jest to "Diuna", gdzie akcja, polityczna intryga i budowanie świata były dobrze wymieszane). Zrozumienie świata przedstawionego ewidentnie wymaga znajomości poprzedniej części.

Książka, która nieźle przedstawia różne dylematy władzy, ale jako powieść trochę zawodzi. Niemal cały "Mesjasz Diuny" obraca się wokół dworskich spisków, co wiele osób może wynudzić (Nie jest to "Diuna", gdzie akcja, polityczna intryga i budowanie świata były dobrze wymieszane). Zrozumienie świata przedstawionego ewidentnie wymaga znajomości poprzedniej części.

- dialogi przywodzą na myśl dramaty Shakespeare'a, lekko poetyckie, podtekstowe, "płynące", czasami zawieszone
- nie lubię nie rozumieć bohaterów i ich działań, a tutaj (przez bardzo skrótowy przeskok daleko w przyszłość) było tak przez pierwszą połowę książki - brakowało mi zarysowania głębi postaci i ich charakterów
- nie czułem zainteresowania wydarzeniami i losami bohaterów, całość wydawała mi się "sucha", sprawozdawcza, obojętna (być może przez wspomniany brak empatyzowania z postaciami)
- zupełnie mnie nie wciągnęła, musiałem się przymuszać, żeby czytać ją dalej
- ostatni akt zacznie lepszy niż reszta

- dialogi przywodzą na myśl dramaty Shakespeare'a, lekko poetyckie, podtekstowe, "płynące", czasami zawieszone
- nie lubię nie rozumieć bohaterów i ich działań, a tutaj (przez bardzo skrótowy przeskok daleko w przyszłość) było tak przez pierwszą połowę książki - brakowało mi zarysowania głębi postaci i ich charakterów
- nie czułem zainteresowania wydarzeniami i losami...

Szekspirowska w nastroju i psychodeliczna. Ta część Diuny to raczej opowieść o tym jak degraduje władza, a nie klasyczne SF, nie mniej jednak warto ją przeczytać

Szekspirowska w nastroju i psychodeliczna. Ta część Diuny to raczej opowieść o tym jak degraduje władza, a nie klasyczne SF, nie mniej jednak warto ją przeczytać