Emma

Jane Austen nie jest i nie będzie moją ulubioną klasyczką ze względu na bardzo zawężone ujęcie tła obyczajowego w jej powieściach, ale jej portretom mikrokosmosu matrymonialnego małych angielskich społeczności nie można odmówić głębi i uroku. Fabuła to nic innego jak charakterystyka kilku bohaterów i bohaterek którzy przymierzają się do różnych konfiguracji nakierowanych na połączenie się w pary małżeńskie, z obowiązkowo szczęśliwym finałem. Droga do osiągnięcia tego celu to jakiś wyższy stopień uprawiania niedopowiedzeń, domysłów i bicia wokół krzaka (kalka ang.) ale jako odpoczynek od rzutującej na relacje cyfrowej współczesności jest to lektura ciekawa i odświeżająca, ujmująca subtelnym poczuciem humoru i wysokiej klasy prozą.

Jane Austen nie jest i nie będzie moją ulubioną klasyczką ze względu na bardzo zawężone ujęcie tła obyczajowego w jej powieściach, ale jej portretom mikrokosmosu matrymonialnego małych angielskich społeczności nie można odmówić głębi i uroku. Fabuła to nic innego jak charakterystyka kilku bohaterów i bohaterek którzy przymierzają się do różnych konfiguracji nakierowanych na...

„Emma” to książka dosyć lekka jak na literaturę klasyczną. Nadal trzeba mieć na uwadze, że jest to powieść, która ukazała się w 1815 roku, więc momentami dłuży się, jest przewidywalna. W sposób humorystyczny i barwny pokazuje czytelnikowi ówczesne społeczeństwo. O ile przedstawienie większości bohaterów i uwypuklenie ich wad dostarczyło mi sporo rozrywki, to główna bohaterka wzbudziła u mnie odrazę swoim charakterem i pewną dwulicowością. Styl Austen oczywiście piękny. Cieszę się, że przeczytałam, ale z pewnością nie jest to literatura, która odmienia życie.

„Emma” to książka dosyć lekka jak na literaturę klasyczną. Nadal trzeba mieć na uwadze, że jest to powieść, która ukazała się w 1815 roku, więc momentami dłuży się, jest przewidywalna. W sposób humorystyczny i barwny pokazuje czytelnikowi ówczesne społeczeństwo. O ile przedstawienie większości bohaterów i uwypuklenie ich wad dostarczyło mi sporo rozrywki, to główna...

Klasyka literatury niekoniecznie musi być trudna w odbiorze. „Emma” to powieść lekka i zabawna, a przy tym napisana w pięknym klasycznym stylu. Jest to przede wszystkim komedia omyłek, w której ploteczki, dramaciki i niefortunne nieporozumienia napędzają fabułę, sprawiając, że całość przyjemnie się czyta.

Tytułowa bohaterka jest młodą panną, która za nic nie wyobraża sobie własnego zamążpójścia, co nie przeszkadza jej swatać inne panny na wydaniu. Emma przez swoje zbyt wybujałe ego nie widzi niestety ile zamieszania i szkody wyrządza snując swoje plany matrymonialne względem innych.

„Emma” to pełna humoru powieść, która z pewnością dostarczy wiele rozrywki czytelnikowi. Bardzo polecam jako miła i piękna odskocznia od dnia codziennego.

Klasyka literatury niekoniecznie musi być trudna w odbiorze. „Emma” to powieść lekka i zabawna, a przy tym napisana w pięknym klasycznym stylu. Jest to przede wszystkim komedia omyłek, w której ploteczki, dramaciki i niefortunne nieporozumienia napędzają fabułę, sprawiając, że całość przyjemnie się czyta.

Tytułowa bohaterka jest młodą panną, która za nic nie wyobraża sobie...

Urocza Emma. Zabawna książka. Polecam

Urocza Emma. Zabawna książka. Polecam

240610 audio G4.
Niestety nie porwała mnie ta historia. Często łapałem się, iż przestaję słuchać i myślę o czymś innym. Mimo iż lektorka modulowała głos, nieco zmieniała dla różnych postaci, miałem problem z ogarnięciem kto jest kim i kogo darzy uczuciem. To moja pierwsza powieść Jane Austin, ale dam jej jeszcze szansę - przynajmniej "Dumie i uprzedzeniu", bo filmem z Keirą Knightley byłem zachwycony.

240610 audio G4.
Niestety nie porwała mnie ta historia. Często łapałem się, iż przestaję słuchać i myślę o czymś innym. Mimo iż lektorka modulowała głos, nieco zmieniała dla różnych postaci, miałem problem z ogarnięciem kto jest kim i kogo darzy uczuciem. To moja pierwsza powieść Jane Austin, ale dam jej jeszcze szansę - przynajmniej "Dumie i uprzedzeniu", bo filmem z...

Wysłuchałam bardzo przyjemnego audiobooka w świetnej interpretacji Pani Dereszowskiej. Historia jest długa, nieśpieszną, ale jak to u Austen ciekawa i zabawna a postacie są jak żywe. Słuchając przypomniałam sobie ekranizacje, ale cieszę się, że wreszcie zapoznałam się z książka. Teraz wiem, że ekranizacje są całkiem wierne.

Wysłuchałam bardzo przyjemnego audiobooka w świetnej interpretacji Pani Dereszowskiej. Historia jest długa, nieśpieszną, ale jak to u Austen ciekawa i zabawna a postacie są jak żywe. Słuchając przypomniałam sobie ekranizacje, ale cieszę się, że wreszcie zapoznałam się z książka. Teraz wiem, że ekranizacje są całkiem wierne.

Bardzo przyjemna lektura, absolutna klasyka. Lekkie komediowe tropy dobrze wpasowały się w romantyczny wydźwięk dzieła, a tło historyczne tylko dodało Emmie lekkiej pikantności. Ogólnie polecam, bawiłam się przednio przy lekturze!

Bardzo przyjemna lektura, absolutna klasyka. Lekkie komediowe tropy dobrze wpasowały się w romantyczny wydźwięk dzieła, a tło historyczne tylko dodało Emmie lekkiej pikantności. Ogólnie polecam, bawiłam się przednio przy lekturze!

Z ogromną przykrością oznajmiam, że jest to mój pierwszy DNF. Lubię książki osądzone w XIX wieku, lubię klasykę romansu, podobały mi się inne utwory Jane Austen, lecz tej pozycji nie mogłam zdzierżyć. Pierwszy raz podchodziłam do niej jeszcze przed ekranizacją z Anyą Taylor-Joy w roli głównej i nie dałam rady. Potem obejrzałam film i bardzo mi się spodobał, więc dałam lekturze drugą szansę, lecz znów dopadł mnie wielki zawód. I nawet nie chodziło o to, że tytułowa Emma była irytująca. Miała być rozpieszczona, przemądrzała i silnie zaangażowana w swatanie. Autorce wyszło to nad wyraz dobrze, więc winszuję. Chodziło o to, że Emma to raczej lekki obyczaj aniżeli romans i nie byłoby może w tym nic złego, gdyby nie fakt, że fabuła za bardzo, jak na mój gust, skupiała się na bohaterach pobocznych, pozostawiając główną postać w roli, co najwyżej, obserwatora. I ponownie wiem, że tak miało być, bo Emma szczyciła się tym, że potrafi łączyć ludzi w pary sama nie będąc nikim zafascynowana, niemniej, gdy w końcu dotarło do niej, że żywi uczucia względem pewnego kawalera to liczyłam na coś więcej z jej strony z tego tytułu. Jakieś wewnętrzne rozterki, czy przeżycia, więcej rozmów, cokolwiek. Biorąc pod uwagę ile myśli poświęciła Emma, a akapitów autorka, panu Eltonowi, Harriet, czy nawet pannie Bates, było to dla mnie niezrozumiałe i rozczarowujące. Od połowy kartkowałam i niestety do samego końca nic się w tym względzie w powieści nie zmieniło. Taki sposób na budowę fabuły zdecydowanie nie przypadł mi do gustu.

Z ogromną przykrością oznajmiam, że jest to mój pierwszy DNF. Lubię książki osądzone w XIX wieku, lubię klasykę romansu, podobały mi się inne utwory Jane Austen, lecz tej pozycji nie mogłam zdzierżyć. Pierwszy raz podchodziłam do niej jeszcze przed ekranizacją z Anyą Taylor-Joy w roli głównej i nie dałam rady. Potem obejrzałam film i bardzo mi się spodobał, więc dałam...

Oglądałem ekranizację i było dobrze, przyszedł więc czas na książkę. I też jest dobrze. Miło się czyta, a to przy wiekowej literaturze nie jest standardem. Nawet ciekawa, chociaż to książka obyczajowa. Nie ma tu głębszego przekazu, przynajmniej tak myślę. Ale budzi jakieś emocje i człowiek zaczyna się angażować w afery.

Oglądałem ekranizację i było dobrze, przyszedł więc czas na książkę. I też jest dobrze. Miło się czyta, a to przy wiekowej literaturze nie jest standardem. Nawet ciekawa, chociaż to książka obyczajowa. Nie ma tu głębszego przekazu, przynajmniej tak myślę. Ale budzi jakieś emocje i człowiek zaczyna się angażować w afery.

Początek mi się dłużył, ale potem było już ciekawie. Nie czułam tu jednak takiego napięcia pomiędzy bohaterami, jak np. w „Dumie i uprzedzeniu” czy w „Persfazjsch”.

Początek mi się dłużył, ale potem było już ciekawie. Nie czułam tu jednak takiego napięcia pomiędzy bohaterami, jak np. w „Dumie i uprzedzeniu” czy w „Persfazjsch”.