Zemsta

Wciąż aktualna komedia o nas,Polakach.

Wciąż aktualna komedia o nas,Polakach.

"Zemsta" Aleksandra Fredry to książka, która moim zdaniem jest średnia. Choć jest klasyką polskiej literatury i ma swoje momenty, czyta się ją średnio, a sama historia nie wyróżnia się szczególnie. Fredro słynie z umiejętności pisania dowcipnych dialogów, co dodaje książce pewnego uroku, ale jej fabuła może wydawać się nieco przewidywalna i schematyczna. Niemniej jednak, dla miłośników literatury romantycznej i klasycznych polskich komedii, "Zemsta" nadal może być interesującą lekturą.

"Zemsta" Aleksandra Fredry to książka, która moim zdaniem jest średnia. Choć jest klasyką polskiej literatury i ma swoje momenty, czyta się ją średnio, a sama historia nie wyróżnia się szczególnie. Fredro słynie z umiejętności pisania dowcipnych dialogów, co dodaje książce pewnego uroku, ale jej fabuła może wydawać się nieco przewidywalna i schematyczna. Niemniej jednak,...

Czułam się jakbym była pijana próbując połapać się w bohaterach, kto z kim co ten tego jaki to ma związek z kim

Czułam się jakbym była pijana próbując połapać się w bohaterach, kto z kim co ten tego jaki to ma związek z kim

Zdecydowanie jedna z przyjemniejszych lektur szkolnych. Ocena na LC nieadekwatna do jakości utworu. Spędziłam z tą książką miłe popołudnie, spora dawka humoru gwarantowała świetną zabawę. Numerem jeden w "Zemście" jest dla mnie Papkin. Genialnie wykreowany bohater skupiający na sobie całą uwagę czytelnika, kradnący show. Ode mnie mocne 8,5/10. Polecam!

Zdecydowanie jedna z przyjemniejszych lektur szkolnych. Ocena na LC nieadekwatna do jakości utworu. Spędziłam z tą książką miłe popołudnie, spora dawka humoru gwarantowała świetną zabawę. Numerem jeden w "Zemście" jest dla mnie Papkin. Genialnie wykreowany bohater skupiający na sobie całą uwagę czytelnika, kradnący show. Ode mnie mocne 8,5/10. Polecam!

Bardzo mi się podobała, jako lektura :)

Bardzo mi się podobała, jako lektura :)

„Zemsta" to jedna z najsłynniejszych komedii Aleksandra Fredry, napisana w 1833 roku. Sztuka opowiada o wieloletnim sporze dwóch sąsiadów: Cześnika Raptusiewicza i Rejenta Milczka. Konflikt, rozgrywający się na tle walki o zamek i rękę pięknej Klarysy, staje się pretekstem do ukazania zabawnych perypetii bohaterów, a także ich wad i przywar.
Fredro mistrzowsko buduje napięcie i komizm sytuacji, wykorzystując liczne środki językowe, takie jak neologizmy, kalambury i gry słów. Język utworu jest lekki, dowcipny i pełen dynamiki, co sprawia, że sztuka jest niezwykle przystępna dla odbiorcy.
"Zemsta" to nie tylko komedia bawiąca do łez, ale także utwór o głębszym przesłaniu. Fredro ukazuje wady polskiego społeczeństwa tamtych czasów: skłonność do waśni, pieniactwo, pychę i brak umiarkowania. Sztuka skłania do refleksji nad wartościami takimi jak zgoda, tolerancja i szacunek dla drugiego człowieka.
"Zemsta" to ponadczasowa komedia, która wciąż bawi i wzrusza. Jest to utwór obowiązkowy dla każdego miłośnika polskiej literatury.

„Zemsta" to jedna z najsłynniejszych komedii Aleksandra Fredry, napisana w 1833 roku. Sztuka opowiada o wieloletnim sporze dwóch sąsiadów: Cześnika Raptusiewicza i Rejenta Milczka. Konflikt, rozgrywający się na tle walki o zamek i rękę pięknej Klarysy, staje się pretekstem do ukazania zabawnych perypetii bohaterów, a także ich wad i przywar.
Fredro mistrzowsko buduje...

Podstolina to slay queen💅

Podstolina to slay queen💅

Jedna z moich ulubionych lektur. Mam słabość do dramatów, a Fredro jest mistrzem w ich pisaniu. Mimo, że historia sprzed wieków, to całokształt można by osadzić we współczesnym świecie. Bardzo dobrze zbudowane postacie i przezabawne dialogi.

Jedna z moich ulubionych lektur. Mam słabość do dramatów, a Fredro jest mistrzem w ich pisaniu. Mimo, że historia sprzed wieków, to całokształt można by osadzić we współczesnym świecie. Bardzo dobrze zbudowane postacie i przezabawne dialogi.

Zemsta była jedną z lepszych lektur. Była całkiem śmieszna, nie jakaś bardzo, ale język był bardzo zabawny. Zakończenie sensowne. Lekki zwrot akcji w IV akcie, czego nigdy bym się nie domyśliła. A tak poza tym to lektura jak lektura.

Zemsta była jedną z lepszych lektur. Była całkiem śmieszna, nie jakaś bardzo, ale język był bardzo zabawny. Zakończenie sensowne. Lekki zwrot akcji w IV akcie, czego nigdy bym się nie domyśliła. A tak poza tym to lektura jak lektura.

Czy komedia z początku lat 30. XIX wieku może szczerze bawić w trzecim dziesięcioleciu XXI?

No może, bo chichrałam się ostatnio pod nosem, czytając ponownie "Zemstę" Fredry.

Jak wiemy, to historia dwóch zwaśnionych sąsiadów - Cześnika i Rejenta, sporu o mur graniczny, opowieść z wątkiem romantycznym i zaskakującym, groteskowym finałem.

Nie sądzę, aby była tu konieczność dokładniejszego nakreślania fabuły, bo podejrzewam, że wszyscy ją znamy. Dlatego chciałabym głównie zająć się samym autorem.

Jako że dysponuję wydaniem BN-owskim (btw niestety wydanie jest niepełne, co wynika chyba z błędu drukarskiego),przeczytałam sobie wstęp Mieczysława Inglota, z którego dowiedziałam się m.in., że Aleksander Fredro nie uzyskał zbyt imponującego wykształcenia, już w wieku zaledwie 16 lat wstąpił do wojska, praktycznie nie czytal w życiu książek, a pisaniem zajął się dość przypadkowo. I gdyby nie motywacja i doping ze strony znajomego, prawdopodobnie żadne z jego znanych dzieł by nie powstało.

Byłaby to ogromna szkoda, bo czytanie "Zemsty", ale jak pamiętam też "Ślubów panieńskich" czy "Pana Jowialskiego", to sama przyjemność.

Fredro czerpał z tradycji europejskich, z literackiej mody swojej epoki oraz epok wcześniejszych, aranżował znane motywy i intertekstualne nawiązania w swoich komediach, bawiąc się formą i stylem.

Jego giętki styl, melodyjny wiersz i poczucie humoru pozwoliły stworzyć dzieła odporne na próbę czasu.

Czy komedia z początku lat 30. XIX wieku może szczerze bawić w trzecim dziesięcioleciu XXI?

No może, bo chichrałam się ostatnio pod nosem, czytając ponownie "Zemstę" Fredry.

Jak wiemy, to historia dwóch zwaśnionych sąsiadów - Cześnika i Rejenta, sporu o mur graniczny, opowieść z wątkiem romantycznym i zaskakującym, groteskowym finałem.

Nie sądzę, aby była tu konieczność...