Buszujący w zbożu

Kiedy ta książka została wydana, była czymś kontrowersyjnym i dotąd niespotykanym, ale zupełnie nie przetrwała próby czasu. I to nie dlatego, że życie Holdena drastycznie odbiega od życia dzisiejszych nastolatków, bo niezupełnie tak jest. Z tej książki zwyczajnie nie można za wiele wynieść. Sama historia nie jest satysfakcjonująca, nie prowadzi do żadnych wniosków, przemyśleń. Moim zdaniem dość średnia pozycja.

Kiedy ta książka została wydana, była czymś kontrowersyjnym i dotąd niespotykanym, ale zupełnie nie przetrwała próby czasu. I to nie dlatego, że życie Holdena drastycznie odbiega od życia dzisiejszych nastolatków, bo niezupełnie tak jest. Z tej książki zwyczajnie nie można za wiele wynieść. Sama historia nie jest satysfakcjonująca, nie prowadzi do żadnych wniosków,...

Trudno mi w prostych słowach powiedzieć, czemu "Buszujący w zbożu" jest dla mnie tak dobrą książką. Pod względem języka jest niesamowicie prosta, przepełniona jednoznacznie(mały spojler warning) pustymi bluzgami, szowinizmem, nihilizmem, dzięcięcym alkoholizmem i narkomaństwem, nastoletnim uzależnieniem od seksu, co jako zawartość(wręcz klasyka) literatury w szkołach amerykańskich brzmi niesamowicie niedorzecznie. Jako człowiek urodzony w XXI wieku powinna być to dla mnie książka niegodna dzisiejszego bytu, podobnie jak większości polskich "niezrozumianych" klasyków.Jednakże, pomimo swojej archaiczności i kontrowersyjności, uważam, że pod względem swojej rzeczywistości i pokazania przeżyć zgubionego, praktycznie ledwo żywego społecznie i mentalnie nastolatka w świecie przepełnionym dorosłymi, których za nic nie obchodzą problemy młodego człowieka, takiego jak Holden Caulfield, sądzę, że ta książka, pomimo swej wiekowości, idealnie opisuję to, co siedzi w głowach większości dzisiejszych młodych ludzi, którzy zaraz mają wkroczyć w dorosłość. Brak dojrzałości mentalnej, poczucie zagubienia i samotności są wręcz symbolami głównego bohatera tejże książki i myślę, że sama realność jego kreacji jest czymś, co wyróżnia "The Catcher of the Rye" nad ogromną większością książek z tamtego okresu, nawet pomimo tego, że samego Holdena trudno szczerze lubić. Trudno mi, jako osoby poukładanej i życiowo ogarniętej, zrozumieć niektórych problemów głównego bohatera tejże książki, choć znam osoby, które przeżył podobne sytuacje jak on, głównie z własnej głupoty, ale i tak. Holden jest trochę takim złym omenem najgorszych rzeczy związanych z nastoletnością i w swych działaniach i zachowaniach bardzo często idealnie je portretuję. I co zabawne, pomimo tego, że jego samego określiłbym mianem (kolokwialnie mówiąc) idioty, myślę że sam w sobie jest postacią głębszą i bardziej interesująca od typowych amerykańskich nastoletnich wydmuszek. Jeśli nie czytać tej książki dla naprawdę przeciętnych pobocznych postaci, języka czy storytellingu, to właśnie dla wizji ówczesnego świata oczami dojrzewającego nastolatka. Mówię wam, warto, pomimo tego iż jest to książka wymagająca umiejętności analizy i zrozumienia problemów lat nastoletnich tamtejszych lat, które pomimo upływu czasu nie są w sumie takie od siebie odbiegłe, jak te które odzuwają osoby na ten czas młode.

Trudno mi w prostych słowach powiedzieć, czemu "Buszujący w zbożu" jest dla mnie tak dobrą książką. Pod względem języka jest niesamowicie prosta, przepełniona jednoznacznie(mały spojler warning) pustymi bluzgami, szowinizmem, nihilizmem, dzięcięcym alkoholizmem i narkomaństwem, nastoletnim uzależnieniem od seksu, co jako zawartość(wręcz klasyka) literatury w szkołach...

Poczucie niedopasowania, depresja, brak poczucia celu, samotność wśród rówieśników, wszystkie uczucia towarzyszące Holdenowi nieobce są wielu współczesnym nastolatkom. Dla wielu osób książka wciąż bardzo aktualna.

Poczucie niedopasowania, depresja, brak poczucia celu, samotność wśród rówieśników, wszystkie uczucia towarzyszące Holdenowi nieobce są wielu współczesnym nastolatkom. Dla wielu osób książka wciąż bardzo aktualna.

dnf

dnf

Główny bohater nie podobał mi się od początku, ale w sumie to nawet się nie zorientowałem kiedy zacząłem go rozumieć, bo zachowuje się jak faktyczny nastolatek. Szybko się czyta, ale czasem robiłem sobie przerwy żeby coś przemyśleć. Chyba najlepiej ją czytać jak jest się nastolatkiem

Główny bohater nie podobał mi się od początku, ale w sumie to nawet się nie zorientowałem kiedy zacząłem go rozumieć, bo zachowuje się jak faktyczny nastolatek. Szybko się czyta, ale czasem robiłem sobie przerwy żeby coś przemyśleć. Chyba najlepiej ją czytać jak jest się nastolatkiem

Sam nie wiem. Jakoś "nie pykło". Może trzeba było ją przeczytać w latach młodzieńczych. Wtedy odbiór byłby inny, ale czy lepszy? W wydaniu Iskier dużo literówek i tłumaczenie jakieś takie nie bardzo (chociaż to M.Skibniewska). Kiedyś jeszcze spróbuję, w drugim, nowszym tłumaczeniu Magdaleny Słysz.

Sam nie wiem. Jakoś "nie pykło". Może trzeba było ją przeczytać w latach młodzieńczych. Wtedy odbiór byłby inny, ale czy lepszy? W wydaniu Iskier dużo literówek i tłumaczenie jakieś takie nie bardzo (chociaż to M.Skibniewska). Kiedyś jeszcze spróbuję, w drugim, nowszym tłumaczeniu Magdaleny Słysz.

Opowieść o dorastającym chłopcu, który przez kilka dni próbuje być dorosły. Który po wyrzuceniu ze szkoły nie wraca do domu i włóczy się po Nowym Jorku. Można przrczytać, ale nie jest to jakaś genialna pozycja

Opowieść o dorastającym chłopcu, który przez kilka dni próbuje być dorosły. Który po wyrzuceniu ze szkoły nie wraca do domu i włóczy się po Nowym Jorku. Można przrczytać, ale nie jest to jakaś genialna pozycja

Główny bohater tej powieści 16-letni Holden Caufield uciekał z internatu czterokrotnie, był wyrzucany nie tylko ze szkół, ale także z amerykańskich bibliotek.
Dlaczego?
Powieść "Buszujący w zbożu” została opublikowana ponad 70 lat temu i wzbudziła niemałe kontrowersje w purytańskiej Ameryce. Krytykowano ją z powodu otwartych odniesień do seksu oraz (momentami) wulgarnego języka głównego bohatera. Obawiano się jej złego wpływu na młodzież i przez wiele lat usuwano z list lektur oraz z bibliotek.
Oprócz tego w 1980 roku utwór ten -dodatkowo - okrył się złą sławą, kiedy jego egzemplarz znaleziono w kieszeni zabójcy Johna Lennona.
Dziś powieść o rozterkach młodocianego Holdena już tak bardzo nie szokuje, ale mimo wszystko wciąż wzbudza emocje.

Jerome D. Salinger, sam w młodości bardzo zbuntowany (polecam film biograficzny "Zbuntowany w zbożu"),wyposażył Holdena w desperacką krnąbrność wobec dorosłych i skłonność do buntu. Chłopak nie szanuje żadnych dorosłych autorytetów, często bywa ordynarny, ale zawsze jest szczery i bezkompromisowy.
Nastolatek odnosi się krytycznie również do swoich szkolnych kolegów, oto co mówi na ich temat:
🔰„Banda kabotynów, a kształcą cię tam po to, żebyś nabrał tyle mądrości, ile potrzeba na zafundowanie sobie kiedyś cadillaka; musisz udawać, że cię szalenie obchodzi, czy drużyna szkolna wygrała mecz piłki nożnej, czy przegrała; rozmawia się od rana do wieczora wyłącznie o dziewczynach, o wódce i sprawach seksualnych, a cała banda dzieli się na wstrętne małe kliki.”🔰
Zanim Holden otrzyma oficjalną wiadomość o wyrzuceniu go z kolejnej szkoły i zderzy się z miażdżycą dezaprobatą rodziców, postanawia wyruszyć w podróż do Nowego Jorku. Eskapada trwa dwie i pół doby. Chłopak instaluje się w pokoju hotelowym i próbuje używać życia tak, jak to robią jego rówieśnicy. Nic z tego, próba utożsamienia się z rówieśnikami zupełnie się nie udaje. Chłopak czuje się wyalienowany, odgradza się od otoczenia murem milczenia, wzruszeniem ramion i demonstracyjną opryskliwością.
Zbuntowany nastolatek pogardza też własnym bratem piszącym scenariusze w Hollywood. Holden uważał, że brat zaprzedał duszę i talent komercji.
Jedyną osobą, wobec której główny bohater żywi cieplejsze uczucia, jest jego młodsza siostra Phoebe. Według niego dziewczynka ucieleśnia najlepsze cechy dzieciństwa: spontaniczność, brak zakłamania i fałszu.
Holden stoi na rozdrożu poszukuje czegoś w życiu, ale sam nie wie czego. Jest zagubiony, zdezorientowany. Choć momentami jego uwagi mogą wydawać się cyniczne i złośliwe, to nie ulega wątpliwości, że jest to wrażliwy, myślący nastolatek o niepokornej duszy. Ma pełne prawo do rozterek i krytycznych uwag, zwłaszcza, że nawet dziś są one zaskakująco aktualne.

"Buszujący w zbożu" to powieść drogi, której bohater jest nastawiony na odkrywanie swojej tożsamości. Nastolatek poszukuje własnego miejsca, bojąc się przy tym zrobić krok w którąkolwiek stronę. Stara się uporządkować wszechświat, odnaleźć logikę historii, sens poszczególnych zdarzeń, przyczynę sprawczą tego przerażającego świata dorosłych, który jest wokół niego i chaosu wewnątrz niego.
Holden nie rozumie, że to właśnie osobista, wewnętrzna harmonia i dystans do rzeczywistości to jedyne narzędzia potrzebne do odnalezienia spokoju.
Historia samotnej podróży zagubionego i pełnego rozterek nastolatka będzie miała dramatyczny zwrot. Jaki? Przeczytajcie tę powieść, polecam.

Przeczytane w ramach czerwcowego wyzwania czytelniczego: książka z motywem podróży.(3)

Główny bohater tej powieści 16-letni Holden Caufield uciekał z internatu czterokrotnie, był wyrzucany nie tylko ze szkół, ale także z amerykańskich bibliotek.
Dlaczego?
Powieść "Buszujący w zbożu” została opublikowana ponad 70 lat temu i wzbudziła niemałe kontrowersje w purytańskiej Ameryce. Krytykowano ją z powodu otwartych odniesień do seksu oraz (momentami) wulgarnego...

Niestety Rozczarowanie. Spodziewałem się dużo lepszego, po zachwalaniu owego tytułu w serialach "BoJack Horseman" oraz "Family Guy". Nie rozumiem co jest fajnego w tej książce, ani co się może w niej podobać.
Nie wiem, może to kwestia wieku, czy owa pozycja spodoba się czytelnikowi. Jeśli tak, to 29 lat to za dużo, by dać się oczarować jej oczarować.

Niestety Rozczarowanie. Spodziewałem się dużo lepszego, po zachwalaniu owego tytułu w serialach "BoJack Horseman" oraz "Family Guy". Nie rozumiem co jest fajnego w tej książce, ani co się może w niej podobać.
Nie wiem, może to kwestia wieku, czy owa pozycja spodoba się czytelnikowi. Jeśli tak, to 29 lat to za dużo, by dać się oczarować jej oczarować.

Niesamowicie mnie wynudziła.

Niesamowicie mnie wynudziła.