Najnowsze artykuły
- ArtykułyNajlepsze thrillery wszech czasów według „Time’a”. Polska pisarka na liścieKonrad Wrzesiński8
- ArtykułyTo on odważył się wydać „Harry’ego Pottera”. Do podjęcia tej decyzji zainspirował go pewien pisarzAnna Sierant7
- ArtykułyKraj więdnącej wiśni – „Miecz Kaigenu” M.L. WangBartek Czartoryski13
- Artykuły[QUIZ] Rozpoznaj książkę po pierwszych zdaniach. Tylko dla ekspertówKonrad Wrzesiński35
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Roberto Saviano
6
6,8/10
Urodzony: 22.09.1979
Włoski pisarz i dziennikarz. Ukończył studia filozoficzne na Università degli Studi di Napoli Federico II w Neapolu. Pracuje dla włoskich gazet: "L’Espresso", "Il Manifesto" oraz "Corriere del Mezzogiorno".
W 2006 roku ukazała się jego książka "Gomorra – podróż po imperium kamorry", która stała się ogromnym sukcesem - przetłumaczono ją na 40 języków, a liczbę sprzedanych egzemplarzy szacuje się na ok. 2 mln 250 tys. Na podstawie książki Matteo Garrone nakręcił film.
Po wydaniu książki autor otrzymał wiele pogróżek ze strony włoskiej mafii.Musiał opuścić Neapol a rząd przyznał mu ochronę. Od tej pory pisarz co pewien czas zmienia miejsce pobytu i żyje w ciągłym strachu przed zemstą kamorry.http://www.robertosaviano.com/
W 2006 roku ukazała się jego książka "Gomorra – podróż po imperium kamorry", która stała się ogromnym sukcesem - przetłumaczono ją na 40 języków, a liczbę sprzedanych egzemplarzy szacuje się na ok. 2 mln 250 tys. Na podstawie książki Matteo Garrone nakręcił film.
Po wydaniu książki autor otrzymał wiele pogróżek ze strony włoskiej mafii.Musiał opuścić Neapol a rząd przyznał mu ochronę. Od tej pory pisarz co pewien czas zmienia miejsce pobytu i żyje w ciągłym strachu przed zemstą kamorry.http://www.robertosaviano.com/
6,8/10średnia ocena książek autora
4 080 przeczytało książki autora
3 925 chce przeczytać książki autora
59fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Zero zero zero. Jak kokaina rządzi światem
Roberto Saviano
6,4 z 433 ocen
1426 czytelników 51 opinii
2020
Piękno i piekło. Teksty z lat 2004-2009
Roberto Saviano
6,7 z 110 ocen
260 czytelników 12 opinii
2010
Powiązane treści
Aktualności
8
Aktualności
LubimyCzytać
3
Najpierw książka, później film (07.01.2020)
Aktualności
LubimyCzytać
2
Najpierw książka, później film (20.08.2019)
Aktualności
LubimyCzytać
10
„Piranie” – film o młodych członkach kamorry [KONKURS]
Nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie nowy film twórców kultowego serialu „Gomorra”, oparty na bestsellerowej powieści Roberto Saviano, już w piątek pojawi się...
Varia
LubimyCzytać
15
7 książek o prawdziwych przestępstwach
Co lepiej czyta się w lesie, nad rzeką lub na sielskim pikniku wśród łanów zbóż niż nasycony przemocą, pełen zwrotów akcji, soczysty kryminał? A jakie historie wciągają najbardziej...
Aktualności
LubimyCzytać
1
Prawdziwe kryminały
Nic tak idealnie nie komponuje się z ciemnymi, chłodnymi, jesiennymi wieczorami jak kubek herbaty i dobra książka. A książki, które szczególnie dobrze pasują do jesiennej aury, to...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Wojnę bez inwazji wojsk, bez wrogich samolotów na niebie nosisz stale w sobie.
14 osób to lubi
Są na świecie ludzie, którzy mają władzę nad słowami oraz ludzie, którzy mają władzę nad faktami. Musisz zrozumieć, kto rządzi faktami i uda...
Są na świecie ludzie, którzy mają władzę nad słowami oraz ludzie, którzy mają władzę nad faktami. Musisz zrozumieć, kto rządzi faktami i udawać, że wierzysz tym, którzy rządzą słowami. I nigdy nie zapominaj tej prawdy. Prawdziwą władzę ma tylko ten, kto rządzi faktami.
13 osób to lubi- Halo? - Tutaj wojna już się skończyła. Co mamy teraz robić? - Nie martw się, skończyła się jedna, zacznie się następna...
8 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Chłopcy z paranzy Roberto Saviano
6,9
"Paranza to łodzie, z których łowi się nocą ryby, wabiąc je silnym sztucznym światłem. Elektrycznym słońcem. Światło obejmuje panowanie nad wodą, a ryby ufnie się do niego garną. Garną się do życia, kierowane instynktem, płyną do niego na wyścigi, z otwartymi pyszczkami. W tym samym czasie wokół nich rozwijają się sieci i w krótkim czasie otaczają ławicę, rysują jej obwód"*.
Paranza to pojęcie wieloznaczne. Może to być, jak w cytacie, łódź do nocnych połowów, może to być popularna potrawa, ale też bojówka, grupa przestępcza, zbrojne ramię jakiejś organizacji. W tym przypadku neapolitańskiej kamorry.
Wydaje mi się, że tytuł nie jest przetłumaczony właściwie. W książce nie chodzi o paranzę (bojówkę, gang),do której należą chłopcy – jak choćby chłopcy z ferajny. „La paranza dei bambini” to raczej paranza dzieci albo paranza dziecinna. Zwłaszcza, że tę grupę utworzyły i należały do niej same tylko dzieci w wieku 10-15 lat.
Akcja powieści dzieje się w Neapolu, a zwłaszcza w „złej” dzielnicy tego miasta, Forcelli. Pod dowództwem piętnastoletniego Nicolasa Fiorilla, zwanego Maharadżą, chłopcy powoli przejmują władzę – zajmują się ściąganiem haraczy, napadami, dystrybucją narkotyków. Początkowo miałem problem z rozróżnieniem tych dzieciaków z powodu zamiennego używania imion, nazwisk i pseudonimów, jednak różnią się właściwie tylko nimi, bo psychologicznie wydają się bardzo podobni. To mógłby być dobry scenariusz, w którym braki w charakterystyce uzupełniłaby osobowość konkretnego aktora, ale w tej powieści bohaterowie są mało przekonujący i kiepsko opisani.
Maharadża, Biszkopcik, Śnięta Ryba, Ząbek, Lollipop, Żetakpowiem, Dron, Briatore, wykorzystują specyficzną sytuację na przestępczej scenie Neapolu: starzy kamoryści umierają, śmiercią naturalną lub nie, trafiają do więzień, bywają deportowani, muszą się ukrywać, a to stworzyło okazję i wolne pole dla zdeterminowanych dzieciaków.
"Tukan skuł ręce Renatina kajdankami. Były solidne, metalowe, ale powleczone czerwonym futerkiem. Znalazł je pewnie w jakimś sex-shopie. Jednocześnie kopał go po nerkach, żeby się uspokoił. Dragonbol trzymał głowę Renatina, jak to robią pielęgniarze, gdy po wypadku trzeba poszkodowanemu założyć kołnierz ortopedyczny. Nicolas spuścił spodnie, odwrócił się plecami i kucnął nad twarzą Renatina. Szybkim gestem złapał skute kajdankami ręce chłopca, żeby je unieruchomić, i zaczął się na niego wypróżniać"*.
Interesuje mnie historia sycylijskiej i amerykańskiej mafii, neapolitańskiej kamorry, kalabryjskiej ’Ndrànghety i chyba tylko dlatego jakoś, choć bez zapału, przeczytałem w końcu „Chłopców z paranzy”. Ta powieść Roberto Saviano nie jest zbyt dobra. Postacie słabo zarysowane, dialogi płaskie i bez polotu, prawdopodobne błędy w tłumaczeniu, literówki, chaos w chronologii. Ostatecznie – tylko dla bardzo wyrozumiałych miłośników tematu.
Na podstawie powieści nakręcono film „Piranie”, też taki sobie, a opowieść o dzieciach-bandytach ma swój ciąg dalszy w książce „Drapieżny pocałunek”.
---
* Roberto Saviano, „Chłopcy z paranzy”, Wydawnictwo Sonia Draga, 2018.
Gomorra. Podróż po imperium kamorry Roberto Saviano
7,0
O mafiach włoskich słyszał każdy. Wielu ten temat interesuje. Nie należę do wyjątków. Zawsze lubiłem filmy o porachunkach gangsterskich, napadach i imperiach. Jeszcze z ciekawością się o tym słucha lub czyta, jeśli o mafiach jest na poważnie, czyli w rzeczywistości. Wiele osób słyszało termin Gomorra. Powstało wiele dokumentów i książek na ten temat, w tym najgłośniejsza, czyli "Gomorra: Podróż po imperium kamorry" Roberto Saviano. Sam oglądałem i film w reżyserii Matteo Garrone, i serial kilku twórców - oba zatytułowane tak samo "Gomorra" i powstałe na podstawie właśnie książki Saviano, który zresztą był jednym z twórców serialu.
O Saviano zrobiło się głośno, kiedy po sukcesie jego książki, która zyskała sobie wielką popularność na całym świecie, dostał wyrok śmierci od mafii. Kamoryści nie mogli znieść, że zaczęto się nimi interesować i mówić głośno o mafii, co skutkowało większym zainteresowaniem i udziałem organów ścigania i sądownictwa. Spora popularność okupiona jest ciągłym życiem autora z policyjna eskortą, podróżowaniem opancerzonymi samochodami i brakiem stałego adresu.
Saviano pisał ją przez 6 lat, często pisze o rzeczach, które sam widział. Sam też wychował się na Casal Di Principe, mieście włoskim, gdzie ludzie skazani są z góry na przegrana. Ładował kartony z pzemycanym towarem w neapolitańskim porcie, obserwował pracę dealarów w Secondigliano, brał udział w uroczystościach ważnych kamorrystów jako pomocnik fotografa, studiował pilnie akta, uczestniczył w procesach sądowych i dużo podróżował w różne miejsca, gdzie obserwował mafię. Czy popularność i przychody z książki były warte takiego życia? Sam autor nie jest w stanie stwierdzić jednoznacznie, ale na pewno satysfakcja ujawnienia ważnych faktów o jednej z najgroźniejszych włoskich mafii była ogromna. Jeśli kogoś zatem interesuje ten temat to na pewno będzie zadowolony, kiedy sięgnę po tę książkę.
https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2024/03/gomorra-podroz-po-imperium-kamorry.html