Sebastian Sadlej

Bardzo wartościowa książka! Zaczęło się od sennych gór skrytych w gęstej pierzynie śniegu i chłodnego dreszczu niepewności, wiszącego w powietrzu. Zaraz potem zeszła lawina śmierci i upiornie dogłębnych refleksji. Nie opowiem o fabule. Nie będę rozwodzić się nad stylem autora, kreacją bohaterów, tempem, czy zwrotami akcji… Tu na uwagę zasługuje coś ważniejszego. Morał. Dorosłe dzieci wylatują z gniazda, stają się samodzielne, a kontakty z rodzicami śniedzieją i nic nie płynie, jak dawniej. Budzą nas wyrzuty sumienia, kiedy jest już za późno… Polecam tę książkę każdemu, kto żyje w natłoku własnych spraw, rzuciwszy się łapczywie na życie. Czasem zbyt późno zdajemy sobie sprawę z tego, co jest najważniejsze. Cieszę się, kiedy niepozorne historie, mające dać mi kojącą rozrywkę, okazują się być tak ważną lekcją, którą wyławiam dla siebie spomiędzy wersów. Warto sięgnąć po tę powieść, nim nie jest za późno… Płynie z niej jeszcze jedno ważne przesłanie: Czasami ambicje niszczą więcej niżeli budują.