Krzysztof Kościelski

Ciężko wyobrazić sobie by ta twórczość stała koło poezji, a co dopiero ją tak nazwać. W końcu jak określa sama książka "poezja 21 wieku", ale czy to oznacza, że po tylu dekadach twórczość poetycka chyliła się ku upadkowi? Jednak nastały takie czasy, że każdy może wydać książkę, mianując się "pisarzem", tak również każdy teraz może zostać "poetą". (strona 131 to podsumowanie całej tej zbieraniny przypadkowych słów). Niektóre utwory były w porządku, ale bez porywu. Nie mogło też zabraknąć wulgaryzmów na miarę dzisiejszych czasów, które były zbędne (ale ponoć takie rzeczy lepiej się sprzedają). Na większość jednak szkoda papieru (jeszcze z taką przyjemną gramaturą). Największym pozytywem całości jest jej forma wydania, która robi za nieadekwatną reklamę względem tego co można znaleźć w środku. Podsumowując wydanie tego zbioru "wierszy" to jak naplucie na prawdziwą poezję. (i nie, małe kotki nie były wystarczającą zachętą, by przez to przebrnąć)