Martyna Nowak

☀️ᴡꜱᴢʏꜱᴛᴋᴏ ᴄᴏ ꜱᴋʀʏᴡᴀ ᴛᴡᴏᴊᴇ ꜱᴇʀᴄᴇ ☀️ [ współpraca reklamowa] O tej książce usłyszałam już za czasów, gdy była na Wattpadzie. Z ciekawości zaczęłam czytać i spodobało mi się. Niesamowitym przeżyciem było wrócić do tej historii już w papierze. Bawiłam się na tej książce naprawdę dobrze. Styl pisania autorki jest bardzo przyjemny i lekki. Cały zamysł na fabułę bardzo mi się spodobał. Tą pozycję czytało się bardzo szybko. Długość rozdziałów była idealna. Zaria jest bohaterką, którą trzy lata temu spotkała ogromna tragedia. Która sprawiła, że dziewczyna nie umie sobie z tym poradzić i nadal mocno ta sytuacja w niej siedzi. Za namową rodziców wyjeżdża do babci. Ten wyjazd ma pomóc dziewczynie uporać się z traumą i pozwolić jej na rozpoczęcie nowego życia bez zapominania o wydarzeniach, które ją bolą. Jednak nie wszystko idzie tak jak mogłoby się wydawać. Bo nie zawsze da się o pewnych sytuacjach zapomnieć. Zmaga się z atakami paniki i koszmarami sennymi. To wcale nie pomaga. Jednak ma nadzieję, że wyjazd jej w tym pomoże. Bardzo ją polubiłam. Jest to osoba mimo, że skrzywdzona z sercem na dłoni i nie straciła w sobie tej iskierki dobroci. Jace jest jedynym fachowcem w okolicy. Jest również ojcem małej dziewczynki a mianowicie Penelope. Jest on gburowaty, ale niezwykle pomocny. Dla swojej córki jest w stanie zrobić naprawdę wiele. I jej szczęście i bezpieczeństwo jest dla niego priorytetem. Ich relacja bardzo mnie rozczuliła. Cudownie było czytać jak ją kocha i jak jest w stanie dać jej gwiazdkę z nieba gdyby tego chciała. Jeśli mówimy o relacji naszych głównych bohaterów to nie należało ono do najbardziej udanych. Było widać ich wzajemną niechęć do samych siebie. Jednak na przestrzeni całej książki było widać jak ich relacja ulegała zmianie. Jak powoli się otwierali na siebie. Jak spędzali ze sobą coraz więcej czasu. Jak rozmawiali na wiele tematów. Rozczuliło mnie również relacja Zarii i Penelope. Roztapiało to moje serce. Ich wspólne spędzanie czasu było po prostu cudowne. I tak naturalne, że nie raz miałam łzy w oczach ze wzruszenia. Podobało mi się to jak Jace starał się by Zaria czuła się w jego towarzystwie komfortowo i bezpiecznie. Jak starał się zdobyć jej zaufanie i pokazać jej, że pomimo tragedii, która ją spotkała. Ma prawo do szczęścia i proszenie o pomoc nie jest niczym złym. Oraz, że mówienie o swoich uczuciach i emocjach nie jest niczym złym. Jednak jeśli myślicie że wszystko było kolorowe. To niestety tak nie było. Pewne wydarzenia wszystko skomplikowały. I to co wydawało się trwałe wcale takie nie było. I nie zawsze mamy w sobie tyle siły by wszystkie przeszkody przeskoczyć. I czasem po prostu najprościej jest po prostu odpuścić. Czy ta historia ma szansę na szczęśliwe zakończenie? Ta historia była naprawdę piękna i wzruszająca. Motyw małego miasteczka, samotnego ojca było czymś przepięknym. Cały klimat jest cudowny. Naprawdę dobrze się bawiłam na niej. Szybko mi się ją czytało i robiłam wszystko by czytać ją jak najdłużej. Jeśli zastanawiacie się czy sięgnąć po tą historię to jak najbardziej polecam. Jest to naprawdę udany i warty uwagi debiut. Mam nadzieję, że będzie mi dane przeczytać więcej książek tej autorki w papierze. Moja ocena 4.5/5