Radosław Gajda

Mamy tu świetny opis Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Autor plastycznie przedstawił budynki wydziału , stosunki tam panujące oraz dał opis różnorodnych zajęć na pierwszym roku architektury. Wydział jest bohaterem na równi z Pawłem , który rozpoczyna na nim studia i pechowo wplątuje się w aferę kryminalną. Widać , że pan Radosław bardzo lubi Pawła , ponieważ w odróżnieniu od dużej części autorów kryminałów , którzy maltretują swoich bohaterów , zadbał o to żebyśmy się o niego za bardzo nie bali. Poszlaki przeciwko podejrzanemu są tak nikłe , że mamy wrażenie , że nawet w tych ciężkich czasach [ a czasy jak wiadomo zawsze są ciężkie] , udałoby mu się wybronić. Przydałoby się trochę więcej strachu - może wzmocnienie poszlak , albo wcześniejsze ujawnienie motywów policji ? Weźmy choćby trytytki ; te znalezione przy ciele musiały mieć z 90 cm . Paweł używa ich do wieszania plansz więc jego pewnie były znacznie mniejsze. Autor opisał wyniki przekrętu urzędników , ale już nie sam szczegółowy mechanizm ich działania i dlatego można mieć wątpliwości czy udałoby się wszystko w taki sposób zorganizować. I czy na prawdę mordercy bywają tak ograniczeni umysłowo żeby robić zakupy narzędzi mordu , bez mała na miejscu zbrodni ? Wydaje mi się , że autor dał książkę do przeczytania osobom bardzo sobie życzliwym , które nie zadawały żadnych niewygodnych pytań. Ponieważ do końca nie wiemy co ze sprawami uczuciowymi bohatera - może zapowiada się drugi tom? Jeśli tak to ja zgłaszam się na wrednego czytelnika , przed wydaniem 2 części ! Obliczyłam , że przeczytałam ponad tysiąc kryminałów - może się nadam. A chciałabym przeczytać drugą część bo bardzo podoba mi się opis tego przez co muszą przejść studenci architektury. Przypomniały mi się moje czasy studenckie i znajoma, która zdała na ten wydział w innym mieście. Opowiadała , że pierwszy wykład na jaki poszła , profesor zaczął zdaniem : " archetypem architrawu są menhiry i dolmeny" z czego zrozumiała tylko wyraz "są". Chociaż to zdanie nie do końca jest prawidłowe. Przyszli studenci architektury powinni przeczytać tę książkę żeby się zorientować co ich czeka. Z tym że np. opis obliczania momentów zginających wydał mi się tak długi , że zaczęłam się zastanawiać czy w następnym rozdziale profesor nie wyleci przez źle zaprojektowany balkon. Za to końcówka doskonała i zaskakująca. Nie spotkałam się wcześniej z tak barwnym i prawdziwym opisem studiowania. Polecam .