Annie Ernaux z delikatnym kunsztem snuje opowieść o czasie życia, które jej się przytrafiło, czasie minionym, niejednorodnym, ale spojonym jej przypadAnnie Ernaux z delikatnym kunsztem snuje opowieść o czasie życia, które jej się przytrafiło, czasie minionym, niejednorodnym, ale spojonym jej przypadkową biografią. Stąpa nieustannie na granicy między historią i Historią, intymnym i społecznym, prywatnym i politycznym, próbując uchwycić przemiany swoje i świata wokół, nastroje, zasięg pragnień i aspiracji, i pamięć w akcie pamiętania, odtwarzania, przechowywania.
To piękna proza, przez którą się płynie z wielką rzewną przyjemnością. Ernaux jest wspaniała....more
Uwielbiam intelekt Joan Didion. W Roku magicznego myślenia autorka obnaża jego bezsilność wobec utraty najbliższej osoby. Próbuje zrozumieć i przyznajUwielbiam intelekt Joan Didion. W Roku magicznego myślenia autorka obnaża jego bezsilność wobec utraty najbliższej osoby. Próbuje zrozumieć i przyznaje, że nie potrafi. Usiłuje uciec przed wspomnieniami, ale te doganiają ją, nieustannie wirują i ciągną w przeszłość. Didion oswaja - rolę wdowy, której nie jest gotowa grać, żałobę, której nie chce przejść, śmierć, od której nie ratuje wiedza. Jest to świetnie napisane i silnie działa na emocje....more
Lucia Berlin w tym głęboko autobiograficznym zbiorze opowiadań daje wyraz życiu pełnemu, trudnemu i pięknemu, życiu, które całkowicie pozbawione jest Lucia Berlin w tym głęboko autobiograficznym zbiorze opowiadań daje wyraz życiu pełnemu, trudnemu i pięknemu, życiu, które całkowicie pozbawione jest tabu, w którym praca opiekuńcza i zarobkowa jest często sednem, a nie tłem akcji, staje się widzialna i znacząca. Proza Luci rozdziera na rozmaite sposoby, czasem puentą, czasem pojedynczym dialogiem, innym razem niespodziewaną zmianą narratorki, jeszcze innym - niepozornym detalem. Świat, który kreśli, niezwykle konsekwentnie i tak przejmująco, to rozrzedzone amerykańskie przedmieście, ławka przed monopolowym, zatłoczony szpital, recepcja, pusty dom po zmarłym. Autorka nasącza te przestrzenie humorem i ironią, śmieje się i płacze, i prze naprzód jako pełen siły i bezkompromisowy podmiot.