Wdowia choroba, czyli Zespół Kehrera, to stan, który pojawia się, gdy potrzeby kobiety przez długi czas nie są zaspokojone. Jej potoczna nazwa pochodzi sprzed lat, kiedy to uważano, że dotyczy ona tylko pań w starszym wieku, które straciły swoich partnerów. Obecnie jednak wiadomo, że takie założenie nie było słuszne. Schorzenie dotyczy także kobiet, które są w stałych związkach. Przykładowo, mogą być to młode osoby, które dopiero rozpoczynają życie płciowe i nie znają jeszcze dobrze swoich potrzeb, przez co nie czerpią satysfakcji ze zbliżeń.
Wdowia choroba - jakie objawy mogą o niej świadczyć?
Do najczęstszych objawów psychicznych zalicza się zazwyczaj: rozdrażnienie, wahanie nastrojów, napięcie, poczucie narastającej frustracji. Warto jednak zaznaczyć, że jest to kwestia dosyć indywidualna. U niektórych kobiet pojawiają się symptomy takie jak: smutek, apatia, zaniżona samoocena. Warto dodać, że bardzo często choroba jest mylona z napięciem przedmiesiączkowym.
To jest takie uczucie, jakbyś miała zespół napięcia przedmiesiączkowego razy sto! - powiedziała mi jedna klientka. Jak słyszę coś takiego, to potem, kiedy przeprowadzam wywiad seksualny, okazuje się najczęściej, że kobieta od dłuższego czasu nie uprawiała z różnych powodów seksu. Albo ten seks jest słaby, niesatysfakcjonujący, bez orgazmów
- powiedziała w rozmowie z serwisem weekend.gazeta.pl seksuolożka Magdalena Niewęgłowska. Natomiast do objawów somatycznych schorzenia zaliczamy natomiast: bóle krzyża, zaburzenia cyklu miesiączkowego, bóle dolnej części brzucha, infekcje intymne. Warto dodać, że w skrajnych sytuacjach choroba może prowadzić do pogrubienia wiązadeł krzyżowo-macicznych i żylaków odbytu.
Wdowia choroba - jak się ją leczy?
Objawy choroby ustępują zazwyczaj, gdy potrzeby seksualne kobiety zostają zaspokojone. Eksperci radzą paniom, które są w relacjach, a mimo to dotknął je ten problem, by postawiły na szczere i otwarte komunikowanie swoich potrzeb seksualnych. Natomiast jeśli partnerzy nie są w stanie samodzielnie sobie z tym poradzić, najlepszym krokiem jest skonsultowanie się z terapeutą lub seksuologiem.
