Przejdź do zawartości

SAKO

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

SAKO (System Automatycznego KOdowania)[1]język algorytmiczny polskich komputerów: XYZ, ZAM-2, ZAM-21 i ZAM-41 nastawiony na otrzymywanie efektywnego kodu. Początkowo wspomagał tylko obliczenia stałoprzecinkowe. W wersji dla ZAM-21 i ZAM-41 dodano możliwość obliczeń zmiennoprzecinkowych[2].

Ogólne cechy języka SAKO:[3][4]

  • komendy podobne do zdań używanych w języku naturalnym
  • skracał czas nauki zasad programowania
  • łatwy w użyciu, skracał czas kodowania
  • przejrzysty kod programów, małe prawdopodobieństwo popełnienia błędu

Miał statyczny przydział adresów. Można w nim było wstawiać kod w makroasemblerze SAS.

Kompilacja przebiegała w dwóch etapach:

  1. Z SAKO na uproszczony makroasembler SAS (SAS-W)[5].
  2. Z SAS na język maszynowy.

Najbardziej charakterystyczną cechą SAKO są polskie komendy np. „CZYTAJ”, „SKOCZ DO”.

Przeznaczony przede wszystkim do programowania obliczeń numerycznych. Z większych systemów w WAT powstał w nim system obliczeń metodą elementów skończonych.

Przykład rozkazów

[edytuj | edytuj kod]

Polecenia obsługi pamięci bębnowej komputera ZAM-2:

PISZ NA BEBEN OD 100: A, B, *C

Zapisuje na bębnie, począwszy od adresu 100, kolejno: słowa A i B oraz blok (tablicę) C o wcześniej zadeklarowanej wielkości.

CZYTAJ Z BEBNA OD 100: A, B, *C

Czyta z bębna, począwszy od adresu 100, kolejne słowa i umieszcza w zmiennych A i B oraz bloku (tablicy) C.

Przykład programu

[edytuj | edytuj kod]

Poniższy program ma za zadanie wydrukowanie[6] znanego tekstu Hello World:

K) PROGRAM DRUKUJE NAPIS HELLO WORLD
   LINIA
   TEKST:
   HELLO WORLD
   STOP NASTEPNY
   KONIEC

Literatura

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od Grupy Aparatów do Instytutu Maszyn Matematycznych, [w:] Leon Łukaszewicz, Informatyka 8/12, Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT, 1989, s. 4 [dostęp 2023-07-11].
  2. Automatyzacja programowania w Polsce do roku 1970, [w:] Informatyka Nr 3, Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT, 1971, s. 2, 6 [dostęp 2018-09-12].
  3. Maszyna cyfrowa ZAM-2. Budowa, programowanie, zastosowania / Konrad Fiałkowski / Katalog HINT [online], hint.org.pl, s. 51-52 [dostęp 2018-09-12] (pol.).
  4. COMPUTERS AND CENTERS, OVERSEAS: 6. Instytut Maszyn Matematycznych, ZAM 2, Warsaw, Poland, [w:] Gordon D Goldstein, DIGITAL COMPUTER NEWSLETTER. VOLUME 16, NUMBER 1, styczeń 1964, s. 22 [dostęp 2018-09-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-03] (ang.).
  5. Władysław Turski, Some Results of Research on Automatic Programming in Eastern Europe, Franz L. Alt, Morris Rubinoff (red.), t. 5, Elsevier, 1964, s. 23–108 [dostęp 2023-07-09] (ang.).
  6. W czasach świetności języka najpopularniejszą formą otrzymywania informacji zwrotnych z komputera było drukowanie ich za pomocą drukarki.
  7. System automatycznego kodowania SAKO / Leon Łukaszewicz, Antoni Mazurkiewicz / Katalog HINT [online], hint.org.pl [dostęp 2018-09-12] (pol.).