Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobie, którą uznano za całkowicie lub częściowo niezdolną do wykonywania pracy zarobkowej z powodu stanu zdrowia. Czy ten okres ZUS może wliczyć do emerytury? Rozwiewamy wątpliwości.
Więcej podobnych artykułów przeczytasz na stronie głównej Gazeta.pl
Staż pracy, czyli tzw. okresy składkowe i nieskładkowe są brane pod uwagę w przypadku osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. Aby otrzymać świadczenie emerytalne z ZUS, muszą oni bowiem spełnić łącznie dwa warunki:
Seniorzy urodzeni po 31 grudnia 1948 r. mogą wnioskować o emeryturę po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego, który od 1 października 2017 r. wynosi 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn.
Oznacza to, że przy ustalaniu prawa do emerytury ZUS uwzględni okres pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy po spełnieniu dwóch warunków, czyli urodzeniu się przed 1 stycznia 1949 r. i osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego.
Brany jest także pod uwagę powód ustania renty. Okresy zostaną bowiem uwzględnione, jeśli prawo do świadczenia ustało, ponieważ lekarz orzecznik ZUS orzekł zdolność do pracy lub upłynął okres, na jaki była przyznana renta okresowa i nie został zgłoszony wniosek o ustalenie dalszych uprawnień do świadczenia.
Jak dowiadujemy się ze strony ZUS, okres pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy uwzględniony zostanie w zakresie niezbędnym do przyznania emerytury. W pierwszej kolejności brane są pod uwagę okresy składkowe, a dopiero później doliczane są ewentualnie nieskładkowe (ograniczone do 1/3 okresów składkowych).
Co to oznacza w praktyce? Mianowicie tyle, że jeżeli wymiar okresów składkowych i nieskładkowych nie wystarcza do przyznania wnioskującemu emerytury, to można wówczas doliczyć okresy pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy. Są one jednak uwzględniane tylko przy wyliczaniu stażu pracy, a nie obliczaniu wysokości emerytury.