O tym spotkaniu z UFO pisał cały świat. Pilot przeszedł do historii

Gdy dziwne konstrukcje zbliżyły się do maszyny Arnolda, zauważył on, iż poruszały się w dziwny sposób "przypominający odbijający się spodek na powierzchni wody". Miały też okrągły, wypukły kształt (z wyjątkiem jednego w kształcie półksiężyca), nie wyglądały też na obiekty sterowane przez pilota. Formacja składająca się z dziewięciu obiektów co jakiś czas obracała się lub przechylała w synchroniczny sposób, wywołując kolejne odbicia światła i zmieszanie u obserwującego ją Arnolda, który, jak twierdził, "czuł się dziwnie" obserwując ów nietypowy ruch w powietrzu.

UFO trafia na czołówki gazet

Gdy godzinę później Arnold wylądował na małym lotnisku w miejscowości Yakima w celu uzupełnienia paliwa, opowiedział pracującym tam znajomym o dziwnym spotkaniu w powietrzu i szybko udał się w dalszą podróż na targi lotnicze w miejscowości Pendleton w stanie Oregon. Jego relacja rozeszła się lotem błyskawicy między mieszkańcami miasteczka, została też zauważona przez lokalne gazety. Już następnego dnia, 25 czerwca, Arnold znalazł się w biurze dziennika "East Pendleton", gdzie udzielił wywiadu dla dwóch miejscowych dziennikarzy. Historyk Mike Dash pisze:

To właśnie podczas tej rozmowy Arnold miał wspomnieć, iż dziwne obiekty poruszały się w sposób "przypominający odbijający się spodek na powierzchni wody" i to prawdopodobnie stąd wzięło się wyrażenie "latającego spodka". Sam Arnold twierdził, iż w rozmowach z dziennikarzami nigdy nie użył jednak takiego stwierdzenia i został po prostu źle zrozumiany lub zacytowany przez gazety. Nie jest to zła teoria, bo nietrudno wyobrazić sobie sytuację, w której jakiś dziennikarz, zainspirowany opisem Arnolda, wpada pomysł chwytliwej nazwy "latającego spodka" i umieszcza ją na pierwszej stronie gazety.

Fakt pozostaje faktem, iż periodyki w całych Stanach Zjednoczonych (a także w innych krajach) szybko zaczęły używać takiego określenia (a także "latającego dysku"), a fenomen niezidentyfikowanych obiektów latających zaczął przenikać do świadomości przeciętnego Amerykanina. Sam Arnold tak opisywał medialne szaleństwo, które pod koniec czerwca 1947 r. rozpętało się wokół jego osoby:

O tym, jak szerokim echem odbiła się jego relacja, niech świadczy fakt, że do końca 1947 r. w Stanach Zjednoczonych odnotowano aż 847 przypadków UFO! Nietrudno się domyślić, iż zostały one niejako wywołane właśnie przez medialną gorączkę związaną ze sprawą Arnolda. Emocje najwyraźniej udzieliły się także osobom pracującym w siłach US Army. Przecież zaledwie kilka dni później, 8 lipca, doszło do słynnego incydentu w Roswell, gdy rzecznik prasowy amerykańskiego wojska wystosował komunikat informujący o znalezieniu wraku latającego spodka niedaleko w pobliżu tej teksańskiej miejscowości. Komunikat, z którego rząd USA musiał potem wycofywać się rakiem.

Za sprawę bierze się wojsko

Życzenie Arnolda spełniło się na początku lipca, gdy rozpoczęto oficjalne dochodzenie w sprawie jego rewelacji. Pierwszy raport sporządzony po jego przesłuchaniu twierdził, iż "Arnold faktycznie widział, to, co widział" i "trudno uwierzyć, aby osoba o jego charakterze i uczciwości miała stwierdzić, że widziała tego typu obiekty i napisała tak obszerny raport o ich istnieniu, gdyby ich nie spotkała". W innym raporcie również wyrażano się pozytywnie o samej osobie Arnolda, jednak uznawano jego spotkanie za klasyczny "epizod z sezonu ogórkowego". Ostatecznie armia uznała, iż obiekty, które spotkał wówczas w powietrzu, były wynikiem działania mirażu. Wydaje się jednak, że było to po prostu najprostsze (i najwygodniejsze) wytłumaczenie, na jakie wpadli wojskowi śledczy.

>> Zobacz także: Po spotkaniu z UFO myśliwiec zaginął — maszyny i dwójki pilotów nigdy nie odnaleziono

Co ciekawe, nie był to jednak koniec rządowych działań. 9 lipca 1947 r. siły US Air Force we współpracy z FBI rozpoczęły tajne śledztwo dotyczące najbardziej wiarygodnych doniesień o UFO, głównie na podstawie relacji pilotów i personelu wojskowego. Pod lupę wzięto też oczywiście zeznania Arnolda i już trzy tygodnie później uznano, że doniesienia o latających spodkach nie są wytworem czyjejś bujnej wyobraźni i faktycznie jest tu coś na rzeczy. Samo spotkanie Arnolda z UFO zostało zresztą potwierdzone przez kilku innych świadków, którzy w tym samym czasie i na tym samym obszarze również widzieli podobne obiekty. Śledztwo US Air Force i FBI jest też o tyle ważne, iż podłożyło podwaliny pod rządowe programy badania UFO. Pod koniec 1947 r. powołano Program Sign, który ostatecznie zamienił się w słynny Program Blue Book (Program Niebieskiej Księgi), który do 1969 r. badał tysiące przypadków UFO na terenie Stanów Zjednoczonych.

Co tak naprawdę Arnold spotkał w powietrzu?

Jeszcze przez wiele lat po incydencie w pobliżu Góry Rainiera pojawiały się różne teorie dotyczące obiektów, które zauważył tam Kenneth Arnold. Mówiło się więc o śniegu zerwanym przez wiatr ze wspomnianej góry (co wojsko skwitowało krótko: "niemożliwe"), a także o odrzutowcach, mirażach będących efektem zmian temperatury wywołanych ukształtowaniem terenu, czy też specyficznych układach chmur, a nawet o pelikanach, które mogą latać na podobnych wysokościach.

Pojawiły się też teorie dotyczące przybyszów z kosmosu. Co ciekawe, mówił o nich sam Arnold. W wywiadzie z 19 lipca dla agencji Associated Press stwierdził, iż wg niego widziane przez niego dyski nie pochodzą z innego kraju na Ziemi, a gdyby faktycznie tak było, to armia udzieliłaby już takiej informacji, bo na pewno jest w stanie pozyskać taką wiedzę. Arnold dodał, że jeśli wojsko nie potrafi wyjaśnić, czym były zauważone przez niego dyski, to musiały pochodzić z innej planety, chociaż "wiedział, że brzmi to, jak jakaś zwariowana teoria". Co zatem widział tak naprawdę Kenneth Arnold? Wasze domysły są równie dobre co nasze. Pewne jest jedno: pewnie już nigdy nie dowiemy się, co pojawiło się na niebie w pobliżu Góry Rainiera w letnie popołudnie 1947 r. Niezależnie od tego, co się tam wydarzyło, ta historia dała jednak początek fenomenowi, który rozbudza naszą wyobraźnię do dzisiaj.

>> Zobacz także: Tak Słońce gra z Ziemią w rosyjską ruletkę