Przedstawiciele klasy średniej to zwykle zapracowane, ale świadome osoby, dbające o poziom i styl życia. Każda z nich niejednokrotnie stanęła przed koniecznością kupna urządzeń elektronicznych. Czy to tak samo ważny element jak bezpieczeństwo finansowe? Jak zdrowie rodziny? Jak dużo energii i czasu należałoby poświęcić na research konieczny do kupna funkcjonalnie skrojonego na miarę smartfona?
Nie każdy musi interesować się szczegółowo urządzeniem, które kupuje. Wielu osobom wystarczy zapytanie pracownika elektromarketu o polecane sprzęty lub znajomego, w końcu każdy smartfon, telewizor i inny smartwatch wyróżnia zestaw cech, o których trzeba wiedzieć cokolwiek, by móc samemu podjąć decyzję. Klasa średnia świadomie porzuca konieczność eksploracji świata technologicznego na rzecz wygody, sprawdzonych i uniwersalnych rozwiązań. Dlatego bardzo często wybór pada na produkty Apple, a Apple przez lata wypracowało sobie swoim marketingiem opinię w świadomości klasy średniej, że są najlepsi. Mimo, że nie są. Ba, w wielu aspektach nie są nawet dobrzy.
Łatwo można zrozumieć ten sposób postępowania, bo czy wybrać ekran LCD lub OLED, odświeżanie 60 Hz lub 120 Hz, a jeśli 120 Hz – to czy jest adaptacyjne, czy stałe? Czy bateria 4500 mAh starczy, czy też lepiej dopłacić do 5000 mAh? Z drugiej strony producent Y ma od X lepiej zoptymalizowaną nakładkę systemu Android, więc nie powinno być problemu... A co z aparatem – dlaczego jeden telefon ma matrycę 100 megapikseli, a robi zdjęcia gorsze niż w telefonie, który ma 48 MP? Czy to chiński producent a marka znana, czy przekazuje on dane do Chin, czy może lepiej wybrać koreański telefon?
A to tylko część kwestii i pytań, jakie potencjalny nabywca smartfona z Androidem musi sobie zadać. Telefonów i producentów jest przecież ogrom – Samsung, Xiaomi, Oppo, OnePlus, Vivo, Motorola, Realme, Honor... i każdy z nich rokrocznie wydaje po kilka modeli. Wersja zwykła, Pro, Plus, Ultra – przyznacie, że ciężko się w tym połapać.
iPhone. I wszystko jasne
Z drugiej strony barykady mamy zaś Apple – producenta iPhone’ów, jedynych działających na autorskim systemie iOS. I tutaj mamy raptem trzy, cztery telefony rocznie, a każdy z nich nazwany tak, że łatwo się połapać, który jest lepszy od którego.
Mamy więc iPhone’a 15 i iPhone’a 15 Plus, czyli ten sam smartfon, tylko większy. Mamy też iPhone’a 15 Pro i Pro Max, który jest większy i odrobinę lepszy. Przy czym typowy użytkownik iPhone’a może nawet tego nie wiedzieć.
Wszystko dlatego, że Apple dopracowało do mistrzostwa sposób komunikowania nowości w swoich telefonach, docierając do osób, dla których te wszystkie herce i miliamperogodziny powodują zawroty głowy. Kiedy Apple wprowadzało wyższą częstotliwość ekranu w iPhone 13 Pro, zamiast mówić o "adaptacyjnym odświeżaniu na maksymalnym poziomie 120 Hz" nazwało tę funkcję po prostu "Pro Motion" i pokazało na konferencji, na czym polega. A kiedy pokazało możliwość blokowania punktu ostrości podczas nagrywania, zamiast tłumaczyć technicznie, jak to działa — ekipa od marketingu powiedziała klientom, że to "Tryb Kinowy" ("Cinematic Mode"). I wszystko było jasne.
Apple jako pierwsza i być może jedyna firma na całym smartfonowym rynku zdała sobie sprawę z jednej, bardzo istotnej rzeczy – smartfona potrzebuje w zasadzie każdy, ale nie każdy chce lub ma czas interesować się tym, jaki model wybrać. Co do zasady, iPhone 13 jest lepszy od iPhone’a 12 i tyle taki przeciętny użytkownik tych urządzeń powinien wiedzieć. A to, czy warto z tej "dwunastki" na "trzynastkę" się przesiąść — wyjaśniamy już my, dziennikarze. Bo Apple zawsze przedstawi to w sposób, że będzie warto.
Pierwsi odkryli istotną rzecz
Klasa średnia to najbardziej pożądana grupa odbiorców dla Apple. Z jednej strony ma pieniądze, z drugiej – niekoniecznie ma duże wymagania. Firmy takie jak Samsung czy Huawei ścigają się między sobą w tym, by zaoferować kolejne udoskonalenia technologiczne w swoich flagowych produktach... ale potem okazuje się, że większość osób i tak kupuje iPhone’y. Te same iPhone’y, które mimo upływu lat dalej nie oferują szybkiego ładowania (maksymalnie 27 W, podczas gdy konkurencja na Androidzie śmiało obsługuje nawet 120 W!). Port USB-C, obecny od lat u innych, w iPhone’ach pojawił się dopiero w 2023 r., gdy firmę przycisnęła Unia Europejska. Aparat, choć wciąż niezły, już od dawna odbiega od najlepszych w tej samej półce cenowej. O wykorzystywanych materiałach i absurdalnych cenach akcesoriów już nawet nie wspominamy. I z jakiegoś powodu miliony i tak wybierają iPhone’y.
A powodem jest właśnie to, że dla większości nie liczy się, czy ich telefon jest najlepszy, tylko czy jest dla nich wystarczający. System znają dobrze, nic się nie zacina, wszystkie potrzebne aplikacje są tam obecne, a producent nie przytłacza liczbą pojęć koniecznych do zapamiętania. Nie ważne co kupisz i tak będzie działo dobrze, bardzo dobrze wyglądało i będzie działać przez kilka najbliższych lat.
Z podobnego powodu konsole do gier są często wybierane chętniej od pecetów (szczególnie na zachodnich rynkach). Nintendo Switch o mocy obliczeniowej słabego już dziś smartfona, sprzedała się w ponad 115 mln egzemplarzach. PS4, które było przestarzałe względem pecetów już w momencie swojej premiery, zakończyło żywot na kapitalnym wyniku przekraczającym 117 mln rozesłanych pudełek. To nic, że w ostatnich latach tej konsoli gry działały już ledwo, w niskiej rozdzielczości i 30 klatkach na sekundę. Ale działały, a zagranie w nie wymagało jedynie instalacji z płytki lub pobrania z PlayStation Store. Komputer do grania w świadomości ogromnej rzeszy ludzi to duży problem. A to trzeba zainstalować Windowsa, a to sterowniki, a to jakiegoś Steama czy inne Ubisoft Connect. "A po co mi to" — można usłyszeć z oddali. To nic, że dzisiaj większość z tych instalacji jest zautomatyzowana i banalnie wręcz prosta. Na konsoli po prostu nie trzeba tego robić.
Podobnie jest na iPhone’ach od Apple. Użytkownicy tych telefonów korzystają często z rozwiązań dostarczonych od producenta, nie wychodząc za daleko w zakamarki App Store. Do przeglądania sieci wystarczy wbudowany Safari, a do wymiany wiadomości — iMessage. Po co szukać Chrome’a lub Firefoksa, skoro opcja podstawowa działa?
Na co dzień każdy z nas podejmuje tak wiele mikrodecyzji (w co się ubrać, co zjeść na śniadanie, jak mam dojechać do pracy itd.), że kiedy chociaż jedno urządzenie, które w dodatku mamy na co dzień w kieszeni, zdejmuje z naszych barków ciężar ich podejmowania, to trudno być niezadowolonym. W świecie, który jest tak intensywny, w którym informacje przytłaczają nas z każdej strony, iPhone jest sprzętem, który tych pytań nie zadaje. A w zamian jego użytkownicy nie pytają Apple o to, kiedy funkcje X, Y, Z z Androida pojawią się na ich sprzęcie. To taka, można by rzec, symbioza użytkowników z jednym z największych firm na świecie, która trwa już od dobrych kilkunastu lat.