Kinga (oazaksiazek)'s Reviews > 27 śmierci Toby'ego Obeda

Znacie to uczucie, które towarzyszy Wam podczas czytania pozycji określanej mianem "fenomenu"? To taka niepewność, czy spodoba się nam ona tak bardzo jak innym, czy jednak nie pojmiemy jej wyjątkowości.

W przypadku debiutanckiej książki Joanny Gierak-Onoszko należę do tej drugiej grupy czytelników. Rozumiem, że był to reportaż bardzo potrzebny w naszym katolickim kraju. Doceniam, że autorce udało się odnaleźć tych niektórych ludzi, porozmawiać z nimi i jeszcze zrobić z tego jakikolwiek materiał. Szanuję za to, że wyszła z tego bez większej rysy na swojej psychice. Trzeba mieć bowiem nie lada głowę, aby to wszystko udźwignąć. Ten cały ból, pretensje, żal, ale i nadzieję na wciąż nienadchodzące lepsze jutro.

Coś mi jednak w tej pozycji nie zagrało. Czegoś mi zabrakło. A może czegoś było za dużo? Sama nie wiem. Na pewno jestem nieco rozczarowana tym, że wyjaśnienie tytułu nastąpiło tak nagle i szybko już na pierwszych stronach reportażu a potem autorka do tego nie wracała. Owszem, pojawiało się imię Toby'ego, ale to byłoby na tyle. Moim zdaniem, tytuł "Nieutuleni" byłyby tu jednak o niebo lepszy i o wiele bardziej pasujący do treści. Szkoda, że zdecydowano się na jego zmianę.

Przeszkadzała mi również chaotyczność. Zamierzona czy nie, mnie ona po prostu nie odpowiadała. Skakanie z wątku na wątek było okej, ale powtarzanie co jakiś czas tych samych treści prezentowanych z różnych perspektyw było niepotrzebne. Wprowadzało to chaos i mnie osobiście nudziło.

Druga część książki jest dość mocno osadzona na opinii samej autorki. O ile w niektórych reportażach mnie to zupełnie nie przeszkadza, tak tutaj zabrakło mi odcięcia się od tego, co uważa Joanna Gierak-Onoszko. Według mnie przy takim temacie powinna się pojawić wypowiedź drugiej ze stron. Widzimy jedynie poszkodowanych, ich straszne życie naznaczone bliznami. Miejscami mamy do czynienia ze zdaniem polityków czy sędziów, ale jednak zabrakło mi wysłuchania na przykład lekarzy czy psychologów. Jest o tym wspominane dość powierzchownie. Szkoda, że autorka wspomina sporo o różnych zdjęciach, ale nie zdecydowała się na umieszczenie ich w książce.

Podsumowując: temat z potencjałem, ale autorka nie do końca go udźwignęła.

Nie żałuję jednak, że sięgnęłam po tę książkę. Zobaczyłam w niej obraz Kanady, państwa nie do końca szczęśliwego dla jej mieszkańców. Czy sama tematyka bardzo mnie zaskoczyła? Niekoniecznie.