Wolne Ostrze

	Tym wezwaniem zrzekam się tego imienia i pluję na jego hańbę. Tym wezwaniem odrzucam moje prawa, moje tytuły, moje ziemie i mój Ród. Tym wezwaniem deklaruje siebie Wolnym Ostrzem i proszę cię, mój królu, o uznanie mnie jako takiego.
	— Luk Tan Chimaeros, Rycerz Popiołów

Wolne Ostrze (ang. Freeblade) - tytuł pilotów olbrzymich maszyn, Imperialnych Rycerzy, którzy w przeciwieństwie do większości swoich pobratymców nie są związani z żadnym Rodem Rycerskim i przemierzają galaktykę samotnie, na własną rękę walcząc z wrogami ludzkości. Często są to wyrzutki, próbujący odkupić swe winy lub zrealizować swoje własne cele, zdarzają się i żądni przygód śmiałkowie albo osamotnieni po wielu bitwach piloci.

Profil[]

Opis[]

Ogromna większość Imperialnych Rycerzy operuje w galaktyce w ramach jakiegoś konkretnego Rodu Rycerskiego, czyli organizacji Imperialnych Rycerzy zwanych także Questoris Familiami lub Domostwami, do których należą spokrewnieni ze sobą Szlachcie zwani także Potomkami, pilotujący Rycerzy. Czasem znajdą się jednak tacy, którzy nie mogą z różnych powodów istnieć w strukturach Rodów Rycerskich. Właśnie takie indywidua wybrały inną drogę, porzucając swoje Domostwa na rzecz samotnego wałęsania się pośród gwiazd, wycinając własną ścieżkę ku chwale. Samotnicy ci znani są jako Wolne Ostrza i podróżują przez pustkę kosmosu w ramach swoich osobistych misji kierowanych wszelakimi pobudkami jak honor, zemsta albo zadośćuczynienie. Powody dla których to robią są różne, mogą zostać pozbawieni honoru, skrzywdzeni, odrzuceni przez rówieśników lub czasami po prostu nie mogą znieść mordęgi dworskiego życia.

Choć istnieje możliwość zejścia ze ścieżki Wolnego Ostrza to jednak przeważnie ich osobiste kampanie i dążenia sprawią że ostatecznie umrą oni gdzieś na odizolowanym świecie, z daleka od domu, zapomnieni przez wszystkich. Z pewnością jednak Wolne Ostrza pełnią ważną funkcję w rycerskich dziejach honoru i obowiązku, możliwe że nawet ważniejszą niż w poprzednim życiu wewnątrz Questoris Familii. Gdziekolwiek nie zabrałaby ich wędrówka, gdziekolwiek nie utkną, tam będą ochraniały słabych i karały wrogów Imperium.

Osobowość[]

Wolne Ostrza są kompletnie nieprzewidywalne mimo że kierują się rycerskimi wartościami jak honor, odwaga i oddanie. Każdy z nich to indywidualiści w prawdziwym tego słowa znaczeniu - samotnicy chadzający własnymi ścieżkami, z własnymi dziwactwami i fobiami, którzy kierują się własnymi celami, a podczas kampanii są uparci i rzadko słuchają kogokolwiek. Przez to że generalnie są samotnikami to rzadko ale jednak niektórzy mogą kompletnie odciąć się od wszystkiego, tworząc własne samotnie i żyć niczym pustelnicy, poszukując desperacko izolacji, walcząc jedynie w obronie terytorium. Większość jednak jak przystało na Imperialnych Rycerzy woli drogę chwały lub realizację złożonych przez siebie przysiąg.

Cechuje ich także olbrzymia doza tajemniczości, czasem do punktu w którym nie odzywają się w ogóle do nikogo i kompletnie ignorują wszelkie próby komunikacji, pojawiając się znikąd na polach bitew, niszcząc wrogów Imperium lub osiągając własne zamierzenia i równie zagadkowo znikają. Nawet gdy są komunikatywni to ich upór i ignorancja sprawiają że potrafią być bardzo irytujący. Choć nie jest to reguła i zdarzają się wyjątki, kiedy to Wolne Ostrze nie tylko koordynuje swoje działania z wojskami Imperium, ale doradza sztabowi dowódczemu.

Jako że Wolne Ostrza mają swoje własne ambicje i dążenia to nierzadko mogą się one pokryć lub krzyżować z celami innego Wolnego Ostrza. Wówczas to pierwsze zbliża wojowników, zaś drugie powoduje że rywalizują tak samo jak rywalizują ze sobą Rody Rycerskie - może to prowadzić do potyczek, czy nawet do otwartej wojny. Nawet różnice w pojmowaniu honoru czy kredo rycerskiego powodują zgrzyty i mogą zepchnąć dwóch samotników na ścieżkę rywalizacji.

W trakcie bitwy Wolne Ostrza z reguły walczą jak opętani, rzadziej stosując przemyślane taktyki. Tak jak zwykli Imperialni Rycerze uwielbiają walkę tak ci odszczepieńcy uchodzą wśród nich za wyjątkowo wygłodniałych wojny. Są absolutnie uparci, nie cofną się przed niczym, a zdarzają się wypadki gdy nie zwracają totalnie uwagi nawet na piechotę sojuszników, zadeptując ją w ferworze walki.

Przynależności[]

Wolne Ostrza to przede wszystkim samotnicy, opuszczają oni Rody Rycerskie, jednak wciąż mogą oni podtrzymać przysięgę wierności wobec Adeptus Mechanicus albo Imperium, tak jak to robią Rody Rycerskie, faworyzując jedną z organizacji. Choć w ich przypadku, w przeciwieństwie do Rycerzy z Questoris Familii, rzadko owe określenie przynależności jest zaznaczone na ich heraldyce.

Czasami zdarzają się przypadki w których Wolne Ostrza składają przysięgę wierności komuś, albo łączą swe siły, tworząc kompanię bohaterów, której przykładem mogą być legendarne Karmazynowe Glewie lub drużyna Wygnańcy, na czele której stoi Rycerz Popiołów. Walczą oni ramię w ramię i mimo że wszyscy są wyrzutkami to potrafią współpracować, czyniąc wiele dobra dla Imperium.

Heraldyka[]

Większość Wolnych Ostrzy nie zachowuje oznaczeń i barw Rodu Rycerskiego, a zaledwie garstka zostawia jakiekolwiek symbole mówiące o przynależności do Adeptus Mechanicus lub Imperium. Przez to przeważnie ciężko jest zidentyfikować ich przeszłość i dzieje. Ich heraldyka jest często bardziej unikalna i prostsza, uosabia cel do jakiego dążą, a czasem pełni jeszcze inną funkcję, jak w przypadku Złocistego Arachnusa, który przyciąga jaskrawymi barwami swoich wrogów. Często heraldyka jest źródłem ich nazw, nadanych przez świadków ich dokonań.

Walka[]

Wolne Ostrza potrafią bywać znacznie bardziej zabójczy niż Rycerze walczący pod sztandarem swojego Rodu Rycerskiego. Spędzają oni bez porównania więcej czasu w swych maszynach, przez co są znacznie bardziej zżyci z nimi, do punktu w którym porzucają swoje imiona i zostawiają jedynie nazwy maszyn, które pilotują. To właśnie przez wzgląd na głód wojny wielu z nich zdecydowało się opuścić Questoris Familie. Precyzja i szybkość z jaką pilotują maszynę potrafi zrobić olbrzymie wrażenie nawet na doświadczonych pilotach, a niespotykana finezja z jaką posługują się bronią tylko zwiększa ten efekt. Sam poziom umiejętności walki i osiągnięcia Wolnych Ostrzy potrafią stanowić wręcz legendy, ich historie powtarzane są niezliczoną ilość razy przez obywateli Imperium.

Droga Wolnego Ostrza[]

Powody Tułaczki[]

Powody dla których Imperialny Rycerz zostaje Wolnym Ostrzem są tak zróżnicowane jak zróżnicowana jest Szlachta. Najczęściej do popchnięcia Szlachcica na taką drogę potrzeba naprawdę wielkiego wydarzenia albo olbrzymiej tragedii, choć zdarza się że jest ona przesadnie zinterpretowana przez Imperialnego Rycerza, bowiem są oni niebywale przywiązani do honoru obowiązku. W niektórych przypadkach cały Ród Rycerski zostaje zniszczony, co sprawia że Szlachcic zostaje kompletnie opuszczony, wraz ze wszystkim tracąc swych zwierzchników. Znaczna większość z tych osób zyskuje ten tytuł po stracie towarzyszy broni ze swojej kopii rycerskiej, przez co zostają osamotnieni, gdzieś daleko od swego rodzinnego świata, nie mając szansy na powrót.

Istnieje też możliwość, że niektórych Szlachciców ciągnie do zostania Wolnym Ostrzem przez wady w procesie przygotowawczym do zostania pilotem maszyny. W przypadku pilotów Armigerów, którzy są poniekąd mentalnie związani z ich przełożonymi i odbierają od nich umysłem imperatywy, również mogą znaleźć się przypadki odrzucenia Rodu Rycerskiego. Takie neuralne połączenia między Armigerami a ich przełożonymi mogą być odczuwane przez tych pierwszych jako nienaturalne i inwazyjne, a z takich uczuć wyrosło już niejedno Wolne Ostrze. Piloci mogą wybrać bunt i ucieczkę aniżeli wytrzymywać mentalną dominację pobratymców.

Czasami taki osobnik decyduje że nie może spełnić swojego przeznaczenia tak długo jak służy lordowi Domostwa, lub też z innych przyczyn nie może dalej realizować swych celów i musi Ród Rycerski opuścić. Tułaczka po galaktyce może też rozpocząć się od chęci zemsty albo z powodu potwornego poczucia winy, którą odkupi jedynie pokuta na całe życie. Bardzo często powody tułaczki są związane z jakimś rodzajem porażki - prawdziwej albo tylko urojonej, coś co Szlachcic odbierze znacznie bardziej poważnie niż zwykły człowiek. Dla przykładu jeśli towarzysz kopii rycerskiej umrze z powodów opieszałości lub nieprawości Szlachcica, wówczas dla niego jest to nader wystarczający powód aby całą resztę swojego życia poświęcić rozgrzeszaniu się za taki czyn. Zdarzają się i takie powody jak bycie kobietą, która w wielu mniej postępowych Rodach Rycerskich nie ma prawa pilotować Rycerza i bycie Wolnym Ostrzem pozwala na pilotowanie maszyny z dużą anonimowością, unikając oskarżeń o łamanie starożytnej tradycji.

Jednak nie wszystkie Wolne Ostrza wybierają drogę samotnego wojownika jako formę rozgrzeszenia, żądzy dopadnięcia jakiegoś wroga Domostwa, pomszczenia swoich braci, czy innego obowiązku. Niektórzy wybierają to miano po to by najprościej w świecie wypełnić swoją wewnętrzną potrzebę wojaczki, przygód i chwały w bitwach na dalekich światach. Generalnie Imperialni Rycerze uwielbiają bitwy ale ci konkretni rozwinęli gust wojenny ponad swoich pobratymców, głód na wojnę tak wielki że góruje nad poczuciem służby wobec Questoris Familii. Dla nich to odrzucenie nużących, przeważnie skomplikowanych rytuałów i ceremonii Questor Imperialis jest czystym wyzwoleniem, dzięki czemu mogą oddać swe życie temu, co kochają - wojnie. Tacy śmiałkowie wędrują od strefy wojny do strefy wojny i rzadko wychodzą ze swojej machiny rycerskiej.

W Rodzie Hawkshroud, który niewyobrażalnie poważnie traktują obowiązki, (nawet jak na Imperialnych Rycerzy) istnieje specjalna kategoria wojowników zwanych Zaprzysiężonymi. To subkultura Rycerzy, którzy przystali na wezwanie o pomoc jednak spędzili u boku sił Imperium znacznie więcej czasu niż wymagała tego kampania czy służba. W efekcie Zaprzysiężeni właściwie podążają scieżką Wolnych Ostrzy, jedynie że w przeciwieństwie do nich wciąż noszą barwy i oznaczenia swego Rodu Rycerskiego i w pewnym momencie zamierzają powrócić do domu, na Krastellan, gdzie zostaną przywitani z ogromnymi honorami.

Decyzja[]

Każdy Szlachcic ma prawo do zostania Wolnym Ostrzem, bowiem stanowi to starożytną tradycję na światach rycerskich, więc jeśli pilot zdecyduje się na obranie tej ścieżki, wówczas jego pan musi uhonorować ten wybór. Wybranie drogi Wolnego Ostrza to potwornie ciężka decyzja dla Szlachcica, ponieważ zmusza go do pozostawienia wszystkiego co tylko znał i miał. Więzy krwi wykute podczas narodzin w Rodu Rycerskim to nie mała rzecz, zwłaszcza gdy Szlachcic przejdzie Rytuał Jestestwa i zjednoczy się z duchami swoich przodków, którzy gnieżdżą się w Tronie Mechanicum Rycerza. Sam Tron Mechanicum przekształca umysł pilota, by ten kierował się służbą i obowiązkiem ochrony innych, jednak przypadek Wolnych Ostrzy udowadnia również że jego wpływ na osobowość może spowodować bezkompromisową chęć realizacji osobistej pogoni, która przyćmi nawet struktury Rodu Rycerskiego i przywiązanie do rodzinnego świata.

Po podjęciu decyzji wojownik - jeśli nie został Wolnym Ostrzem z przypadku - przechodzi rytuał zostania Wolnym Ostrzem wg Kodu Rycerskiego, który ma różny charakter w zależności od Questoris Familii. Kieruje on wtedy słowa do Wysokiego Króla, aby ten usłyszał i zaakceptował jego przysięgę odseparowania się od struktury Rodu Tacy śmiałkowie zrzekają się swych terenów, tytułów, nawet rodziny (w skrajnych przypadkach nawet ją przeklinają) i porzucają heraldykę swego byłego Rodu Rycerskiego. Wówczas też przeważnie nadają sobie nowe nazwy, chociaż nie jest to reguła. W ten sposób zrywają z przeszłością, odtąd stając się tajemniczymi cichymi wojownikami wspierającymi wojska Imperium. Imię pilota jest zdarte z wielu zapisków Questoris Familii albo zapieczętowane i przeniesione do jakiegoś miejsca, tak że tylko władca Questoris Familii ma do niego wgląd. Częścią rytuału jest również zapomnienie przeszłości śmiałka, to kim był jest wymazane i zastąpione nową nową, przyjętą przez niego tożsamością oraz celem jaki sobie obrał i do jakiego dąży. I choć różni Szlachcice posługują się w różnym stopniu prawem anonimowości to ostatecznie i tak wszystkie Wolne Ostrza muszą pogodzić się z tym, że porzucają to kim kiedyś byli.

Nowe imię zwykle wybrane jest po to by schować swoją prawdziwą tożsamość i były Ród Rycerski ale czasami nazwa odzwierciedla jego cel lub cechy. Może być wymyślone przez śmiałka na drodze rytuału albo nadane mu przez świadków jego dokonań. Dla przykładu Wolne Ostrze Sprawiedliwość zyskało swoją reputację polując na Rycerzy Chaosu z Rodu Darkon, jego nazwa wielu innym Szlachcicom sugeruje że Sprawiedliwość mści się za jakieś dokonania Darkonu z przeszłości. Zdarza się że nazwy tych outsiderów nie są przez nich przybierane, a dawane przez świadków, gdyż wielu tych wojowników stara się jak najbardziej ukrywać swoją tożsamość, nawet do poziomu w którym nigdy nie komunikują się z sojusznikami albo nie opuszczają pancerza rycerskiego. Amarantowy jest przykładem takiego Rycerza, tę nazwę nadały mu wojska Imperium z uwagi na barwę jego opancerzenia, bowiem sam bohater jest milczkiem, który nigdy z nikim otwarcie nie nawiązał komunikacji, zamiast tego przemawiają za niego jego dokonania.

Zaplecze[]

Aby Wolne Ostrze mogło brać udział w bataliach to potrzebuje sprawnej zbroi, która wymaga uzdolnionych rąk do naprawy i zasobów do utrzymania w stanie gotowości. Choć nie jest to regułą to w ramach zostania Wolnym Ostrzem pilotowi dana jest niewielka część środków i zasobów oraz służba, w tym Zakrystianie, którzy będą opiekowali się maszyną z punktu widzenia technicznego. Czasami samotnikom udaje się nawet wejść w posiadanie całego okrętu, jak choćby stary okręt Niezłomny, należący do grupy Szlachciców Wygnańcy, a konkretniej Rycerza Popiołów. Statku nawet zmazano heraldykę Imperialnej Marynarki Wojennej i zastąpiono ją popielnym stylem jego właściciela.

Ewentualnie w przypadkach dewastacji Rodu Rycerskiego Wolne Ostrze może przejąć wszelkie własności jakie się uchowały jako prawowity spadkobierca, w tym oczywiście Zakrystian i pozostały personel. Jako że większość wojowników Imperialnych Rycerzy zostaje Wolnymi Ostrzami w trakcie prowadzenia jakichś kampanii, kiedy to ich towarzysze umierają, a oni sami nie mają możliwości powrotu do Domostwa, wówczas mają dostęp do zasobów jakie zabrali na potrzeby wojaczki w tym zaplecze techniczne, bowiem Rody Rycerskie wraz z Rycerzami na wojnę wysyłają oczywiście Zakrystian.

Przede wszystkim Wolne Ostrza stanowią doskonałych towarzyszy dla wielu wojsk Imperium, toteż są transportowani i zaopatrywani przez nie. Mogą oni dowolnie podróżować od świata do świata dzięki statkom Marynarki Imperium albo Gwardii Imperialnej, na których to ich prywatność jest w pełni respektowana.

Podróż[]

Tak więc owi samotni Rycerze zapuszczają się głęboko w czarną pustkę kosmosu, niektórzy walcząc dla słusznej sprawy inni poszukując niewypowiedzianego zła, które mogliby odczynić potęgą swych broni. Rzadko Wolne Ostrza popadają w kompletną samotność, gotowi by walczyć jedynie po to aby obronić swoją pustelnię. Inni są bardziej pragmatyczni i jeśli zostali Wolnym Ostrzem po stracie zwierzchnictwa to po prostu szukają nowego mistrza - albo Rodu Rycerskiego - aby doń dołączyć i tak wędrują aż nie znajdą w końcu takowego albo chociaż umrą próbując.

Na polach bitew rycerscy samotnicy pojawiają się nagle, nieoczekiwanie, przyciągnięci ogniem wojny tylko po to by zaraz po skończeniu walk natychmiast zniknąć, a ich tymczasowi sojusznicy nigdy nie dowiedzą się nawet ich imienia. Jednak przez swoje dokonania mogą oni zyskać niesamowitą reputację, a sama ich pomoc, choć jest z pewnością niespodziewana to jest wielce witana.

Podczas tak długich podróży i walk, Szlachcice przebywają znacznie częściej w kokpicie niż Potomkowie Rodów Rycerskich, stają się przez to jeszcze bardziej związani ze swym Rycerzem. Człowiek i maszyna żyją jako jedno. Dzieje się tak do tego stopnia że większość Wolnych Ostrzy jest znanych tylko z nazwy ich pancerza rycerskiego, a nie pilota - tak jakby człowiek w środku nie był już osobną istotą.

Wolne Ostrza podążają swoją ścieżką chwały i wyróżnień. Umiejętności walki i osiągnięcia na polach bitew tych jednostek stanowią legendy, ich historie powtarzane są niezliczoną ilość razy przez obywateli Imperium. Takimi są między innymi: Sprawiedliwość, Zguba Rodu Drakon, Obsydianowy Rycerz z Krucjaty Damoklesa, Wcielenie Zemsty, czyli niepokonany bohater Machariańskich Podbojów.

Mimo to wiele Wolnych Ostrzy przesuwa się przez historię dziejów jako postacie niezapamiętane i nierozpoznawalne, ich osiągnięcia ostatecznie giną wraz z mrokiem dziejów. Jednakże pamięć o niektórych Wolnych Ostrzach trwa nawet całe wieki po ich śmierci, legendy o nich przekazywane z pokolenia na pokolenie przez obywateli Imperium, często przekute na przypowieści lub modlitwy. I tym sposobem po czasie bohater może zostać zredukowany jedynie do nazwy lub pojedynczej bitwy, takimi przykładami są m.in. Blady Rozrachunek, mściwy wojownik który zabił przerażającego Demonicznego Księcia Kor'talora albo Rycerze znani jako Widmo i Ostrze Ostateczności, którzy walczyli przeciw Czerwonym Korsarzom na granicy Maelstromu, odpierając ich krwawy rajd na Port Kosmiczny Glorthos. Inne przykłady słynnych ale uproszczonych legend to Vigilantus, zabójca Widma Rzezi, albo Karmazynowe Glewie, którzy oparli się najazdowi eldarskich piratów na Tarvel III. Stoją oni równie wysoko na piedestale bohaterów Imperium, a ich nazwy, podobnie jak wielu innych krążyć będą po Imperium jako pogłoski i legendy przez kolejne stulecia.

Rywalizacja[]

W trakcie dążenia do realizacji złożonych przez siebie przysiąg może się zdarzyć że na drodze Wolnego Ostrza stanie inne Wolne Ostrze, których cele wzajemnie się wykluczają. Wówczas Wolne Ostrza zachowują się jak rywalizujące Rody Rycerskie, czyli dochodzi do starć od potyczek po otwartą wojnę. Po Szlachcie rycerskiej krąży wiele opowieści o konkretnych Wolnych Ostrzach, których los zmusił do walki w jednej strefie wojny, tylko po to by okazało się że ich osobiste dążenia krzyżują się.

Przykłady takich rywalizacji porozrzucane są w annałach Rodów Rycerskich i światów-kuźni, którzy pilnują i rozpisują historię takich zaszłości. Jedna legenda rzuca światło na wydarzenia wieki po Herezji Horusa w czasach wielkich podejrzliwości między Imperium a jego sojusznikami, kiedy to niektórzy Rycerze stali na granicy zdrady albo byli zdyzkredytowani i zniesławieni przez swoich rywali. Los Wolnych Ostrzy Prawda Marsa i Nieustraszone Męstwo obrazuje nieufność tych czasów. Owi Szlachcice stali się rywalami o drobnostkę podczas marszu w procesji zwycięskiej po Krucjacie Allax, mianowicie komu powinien przypaść honor przejścia jako pierwszy przez Łuki Triumfu na Petrum V. Choć oboje byli zagorzałymi lojalistami, nieustannie próbujący prześcigać się w swych dokonaniach świadczących o ich oddaniu i pobożności to jednak ten incydent pochłonął ich obu. W późniejszych latach postawili zarzuty wobec siebie o zdradę i herezję, grając w okrutne gry kłamstw i zniesławienia. Wielokrotnie próbowali się w bitwie, każdy z nich opisywał wówczas ataki drugiego jako dowód słabej moralności i ropiejącej zdrady. Ironicznie ostatecznie Wolne Ostrza zostały zmuszone by walczyć ramię w ramię, gdy ich kompletnie zniszczona reputacja zwróciła uwagę Inkwizycji, która próbowała ich zanieść przed oblicze sprawiedliwości.

Inna z takich historii opowiada o osobistej wojnie między Wolnymi Ostrzami Głosem Imperatora i Ognie Gniewu, która miała miejsce podczas Xalańskiej Apostazji. Pobożny Głos Imperatora stał się zagorzałym przeciwnikiem Ogni Gniewu, który uznawał wszystkich dotkniętych Apostazją jako wrogów Boga-Imperatora, podczas gdy Głos Imperatora uważał że są warci ocalenia. Jeden z regimentów wroga przeszedł na stronę Imperatora i wówczas Głos Imperatora uznał ich za sojuszników a Ognie Gniewu za wrogów, o co rycerskie wyrzutki postanowiły się pojedynkować. Przez to zginęły tylko setki ludzi, żaden z dwóch samotników nie padł, a ich waśń stała się odbiciem tej wojny i niesie ostrzeżenie dla innych o niezachwianych zasadach, jakimi kierują się Wolne Ostrza.

Ostateczny Los[]

Obojętnie czy został zapamiętany czy nie, przeznaczenie wielu Wolnych Ostrzy jest jedno: samotna śmierć, niedocenienie i ostatecznie zapomnienie. Nawet w rzadkich przypadkach, gdy samotnicy działają razem to rzeź i tumult tytanicznych wojen, w jakich uczestniczą sprawi że ostatecznie zostanie się tylko jeden z nich. Nawet ten jedyny ocalały zajadle będzie walczył być może nawet przez lata aby pomścić i opłakiwać swych towarzyszy ale i on w końcu upadnie. Umrą samotnie na polach bitew wiele lat świetlnych od ich rodzinnych światów, a ich wyczyny będą zagrzebane wraz z nimi.

Po galaktyce krąży wiele opowieści o pozostałościach pancerzy rycerskich, odkrytych na odległych światach krążących wokół zimnych i umierających gwiazd. Ich porzucone opancerzenie i szkielet konstrukcji zardzewiały, heraldyka w wielu miejscach już zeszła, zaś w środku nadal pozostaje zamknięty szkielet Szlachcica, podłączony do Tronu Mechanicum, spoglądający na starożytne pole bitwy pustymi oczodołami.

Niektórym Wolnym Ostrzom uda się jednak ominąć los nienaznaczonego grobu gdzieś na zapomnianym przez Imperatora świecie poprzez śmierć na cywilizowanych planetach Imperium albo poprzez bycie wydobytym przez Adeptus Mechanicus lub będąc umieszczonym w relikwiarzu na świecie na którym zmarł albo wręcz stając się relikwiarzem, wokół którego buduje się całe kościoły i kaplice aby uhonorować tak wielkiego wojownika. Wzdłuż i wszerz Imperium znajdują się światy i placówki, gdzie leżą pozostałości Rycerzy, którzy to stali się centrum wierzeń dla Imperialnego Kredo. W takich miejscach zapieczętowany Rycerz z zamkniętym w środku pilotem milcząco spogląda swoimi martwymi soczewkami na zgromadzonych czcicieli, oddających hołd wielkiemu wojownikowi.

Z kolei Wolne Ostrza których wałęsanie się po galaktyce ma formę pokuty mogą powrócić do swego Rodu Rycerskiego gdy zostanie ona wypełniona. Choć władca Domostwa wg starożytnych tradycji nie ma prawa zabronić wyboru drogi Wolnego Ostrza swym wojownikom to jednak nie jest zobowiązany przyjąć go z powrotem na łono Questoris Familii. Dlatego powrót do Rodu zawsze związany jest ze sporym ryzykiem i wędrowiec musi być pewny że jego zasługi będą znacznie przeważały nad grzechami, jakie uprzednio pozostawił na swej drodze. Wówczas głowa Questoris Familii zanim podejmie decyzję ostrożnie rozważy propozycję, biorąc pod uwagę reputację jaką zyskał ów odszczepieniec jak i powody dla których zdecydował się on na powrót do rodzinnych stron. Mimo wszystko przypadki w których zabłąkana dusza nie jest witana niczym dawno zaginiony syn są naprawdę rzadkie, a kiedy bohater już połączy się na nowo ze swą rodziną, wówczas jego wspaniałe zwycięstwa są dodawane do całokształtu osiągnięć Rodu Rycerskiego.

Kampanie z udziałem Wolnych Ostrzy[]

• ~M32 - Zapłata Zdrajców - Po pokonaniu Mistrza Wojny Horusa i zakończeniu Herezji Horusa podczas Oblężenia Terry, ocalali lojaliści polują na zdradzieckie siły w całej galaktyce. Rycerze znajdują się na szpicy wielu takich kampanii, ukazując swoje obrzydzenie, nienawiść i otwartą wściekłość na tych Szlachciców, którzy ich zdradzili. W tych czasach wyższa liczba Wolnych Ostrzy bierze udział w walkach, dokonując zemsty na swoich straconych Rodach Rycerskich lub Światach Rycerskich.
• 784.M34 - Długo Wyczekiwany Powrót - Po ponad stu latach narzuconej na siebie tułaczki, trzy Wolne Ostrza, bracia, którzy wywodzili się z Rodu Agaron, wracają na rodzinną planetę zwaną Srebrzystym Brzaskiem. Powodem jest śmierć ojca, głowy rodu. Są witani jako bohaterowie, mimo katastrofalnego królowania ich ojca. Najstarszy z nich, Basilio przywraca kontakty handlowe z pobliskimi Światami Kuźniami tj. Estaban III i Estaban VII.
• M36 - Cena Zdrady - Wolne Ostrze znane jako Całun Nadziei poprzysięga wierność Goge Vandirowi, tyranicznemu Eklezjarsze i jednocześnie Wysokiemu Lordowi Terry. Kiedy wiadomość o jego śmierci rozpowszechnia się po całym Imperium jego słudzy dokonują zemsty na ludzkim narodzie w tym i Wolne Ostrze, które staje się od tego momentu Upadłym Rycerzem.
• 986.M38 - Sprawiedliwość - 1437 lat po Zdradzie (550.M37) Rodu Drakon nadarzyła się okazja do zemsty. Onegdaj Demoniczni Rycerze wyłonili się z Osnowy na czele armii złożonej z powykręcanych, abominacyjnych demonicznych maszyn, stworzonych przez Mroczne Mechanicum. Wykute w Osnowie potworności zostały pokonane w zbezczeszczonych ruinach Świata Kuźni Solemnium, po tym jak Zakon Żelaznych Dłoni starł się z nimi. Jednakże to bohaterski czyn pojedynczego Wolnego Ostrza, który podróżował z Żelaznymi Dłońmi, przechylił szalę zwycięstwa na stronę Imperium. Znane jako Sprawiedliwość, Wolne Ostrze błyskawicznie powaliło Demonicznych Rycerzy, niszcząc 7 maszyn. I choć niektórzy z Rycerzy Chaosu uciekli imperialnej zemście, to jednak ich siła jest drastycznie zmniejszona.
• 888.M39 - Czerwone Żniwa na Dalanthe - Dalanthe to świat rolny, kiedy złowrogi księżyc zawiśnie nad niebem jego mieszkańcy opowiadają dzieciom starą baśń o krwawym łowcy. Na planecie tej od lat stacjonuje Wolne Ostrze, zwane Vigilantus. Jest on milczącym strażnikiem - stojąc od trzech miesięcy już dawno stał się pośmiewiskiem społeczności. Na Dalanthe w 888 roku 39. milenium wybuchają zamieszki na Placu Egzekutora, zaś opowieść okazuje się być prawdziwa, bowiem znikąd pojawiają się zawirowania Immateriumm z których wyłania się gigant z kości i mosiądzu, który od razu szarżuje na buntowników. Na drodze Lorda Czaszek staje jednak Vigilantus. Demon rozszarpuje adamantytowe płyty maszyny, zaś ostatkiem sił Wolne Ostrze wystrzeliwuje z działa termicznego, prosto w jego twarz, dekapitując tym samym wroga. Demon zostaje odesłany do Osnowy na kolejne tysiąc lat.
• b/d - Upadek Twierdzy Graggen - Na świecie śmierci Friggenswald renegacka piechota Astra Militarum jest w trakcie oblężenia Twierdzy Graggen. I choć twierdza ta jest broniona jedynie przez garstkę żołnierzy to dwa czynniki przeszkadzają najeźdźcom w osiągnięciu szybkiego zwycięstwa. Pierwszy to mulista kwasowa rzeka opływająca fortecę, która błyskawicznie rozpuszcza tych renegatów, którzy spróbują rozpocząć szturm. Drugi czynnik znajduje się wewnątrz twierdzy - Rycerz, a konkretniej Wolne Ostrze Uparta Stal. Bohater nieprzerwanie wysyła grad ciężkich pocisków w kierunku wrogów ze swego szybkostrzelnego działa bitewnego. Uparta Stal był niegdyś członkiem Rodu Lucaris ale opuścił go kiedy ten zdradził Imperium. Obrońcy zaczynają zwyciężać gdy nagle na Friggenswald przybywają Rycerze Chaosu z Rodu Lucaris. Całość okazała się zwykłą pułapką, renegacka gwardia miała za zadanie jedynie utrzymać Upartą Stal w jednym miejscu. Piechota Chaosu wycofuje się, a Renegaccy Rycerze wkraczają do boju, przekraczając kwasową rzekę. Trójka Rycerzy Obłąkańców szybko przebija się przez ściany fortecy, pozwalając reszcie maszyn na wejście do środka, przełamanie i rozszarpanie obrony. Powalają Upartą Stal, ale zamiast ją zniszczyć to zabierają sponiewieraną maszynę na Morda Prime, gdzie bohatera spotka osąd.
• 178.M41 - Pojedynek Karmazynowych Glewii - Eldarzy w poszukiwaniu swych starożytnych artefaktów najeżdżają księżyc Tarvel III, który jest światem rolnym. Niszczą tamtejsze kompleksy budynków mając nadzieję na odnalezienie zguby. Trzy Wolne Ostrza łączą swe siły i samotnie odpierają atak eldarskich najeźdźców. Po zwycięstwie bezimienni bohaterowie znikają bez śladu.
• 745.M41 - Bitwa o Macragge - Tyranidzi wkraczają do Galaktyki. Rozpoczyna się Wojna Tyranidzka. Nieco później Flota-Rój Behemot wbija się ostro w Królestwo Ultramaru, wyniszczając świat Ultramarines, Macragge. Cała 1. Kompania zostaje wybita do nogi. Mimo potwornych strat Tyranidzi zostają odparci. W całym segmentum trwają walki z Tyranidami, a wraz z Ultramarines po kosmosie podróżuje wówczas nieocenione wsparcie: Wolne Ostrze, Złocisty Arachnus. Jest on słynny z tego że samotnie powalił olbrzymiego bio-tytana, Dominatrixa.
• 443 998.M41 - Czerwone Waaagh! - Arcyherszt Grukk przewodzi Czerwonemu Waaagh!, które przechodzi przez gęsto zaludniony Rejon Sanctus (ang. Sanctus Reach). Jego wojska niszczą nawet ojczysty świat zakonu Kosmicznych Marines, zwany Obistirią oraz światy za nim. Imperium przygotowuje obronę na Alaric Prime, feudalnym świecie połączonym archipelagami i rozpadającymi się wiezieniami. Kiedy orkowa flotylla złożona z gruchotów dokonuje desantu na planetę, Rody Rycerskie Alaric wiodą sojuszników z Cadii w globalnym kontrataku. Jednakże brutalne taktyki Grukka powodują olbrzymie straty w obrońcach. Na szczęście pojawia się legendarne Wolne Ostrze, znane jako Gerantius, zmieniając przebieg bitwy i sprawiając że staje się ona iście desperackim konfliktem. Wraz z rozwojem wydarzeń do wojny dołączają Kosmiczne Wilki, które przechylają szalę zwycięstwa. Ostatecznie Alaric Prime odpiera atak zielonoskórych, zwyciężając. Świat, zwłaszcza Domostwa Rycerskie ponoszą takie straty że obarczają nimi dowódce - Lorda Neru, Wysokiego Króla Rodu Degallio. Z takim ciężarem i rozpaczą w sercu decyduje się on na ucieczkę z planety i zostanie Wolnym Ostrzem.
• ~M40-M41 - Zdrada na Donatos - Rycerze Adrastopolu rozpoczynają krucjatę aby uratować industrialny świat Donatos przed heretyckimi siłami Niosących Słowo. Pięć Rodów Szlacheckich wystawia swoje kopie wiedzione przez samego Wysokiego Króla Tolwyna z Rodu Draconis. Niestety następuje katastrofa kiedy to przywódca Rodu Chimaeros oraz Ród Wyvorn - poprzez ich Trony Mechanicum spaczone nieczystymi obrzędami - atakują swoich towarzyszy w akcie krwawej zdrady. Wysoki Król zostaje zabity, a wśród Rycerzy panuje zamęt, więc cała nadzieja zostaje powierzona w ręce młodego Sire Daniala Tan Draconisa. Zbiera on siły Rodu Draconis, Pegasson oraz Minotos oraz inne imperialne wojska, jak i dopiero co utytułowanego Wolnego Ostrza: Rycerza Popiołów. Następnie przypuszcza zdeterminowany odwet na zdradziecką Szlachtę oraz Kosmicznych Marines Chaosu.
• ~M40-M41 - Upadek Phodiam - macka Floty-Roju Lewiatan spowija świat-ul Phodiam. Przez wzgląd na dużą aktywność burz osnowy, Imperialna flota wyzwoleńcza zostaje zagubiona, więc obrońcy pozostają bezbronni. Do obrony przystępuje jednak kompania Wolnych Ostrzy zwana Patynową Tarczą. Była to siódemka wygnanych wojowników ich liderem był Ferrum Magnificat. Poprzez bezinteresowne poświęcenie i heroiczne wyczyny, Wolne Ostrza zatrzymują Tyranidy wystarczająco długo aby ponad jedna trzecia populacji została sukcesywnie ewakuowana.
• 757 999.M41 - Upadek Agrellanu - Trzecia Sfera Ekspansji Tau wcina się w Zatokę Damoklesa, zanim jednak faktycznie nastąpi, oddziały Tau dokonują zdecydowanego i szybkiego ataku na Świat-ul Agrellan. Imperialne siły są poważnie zagrożone, musząc odpowiadać na genialne taktyki Komandor Shadowsun. Na szczęście w porę przybywa kilka oddziałów Imperialnych Rycerzy z Rodu Terryn. Piloci nie zważając na poczynania sojuszników otwarcie atakują siły Tau, opuszczając główne miasto-ul Agrellan Prime. Posługują się Tarczami Jonowymi by odbijać potężne uderzenia broni elektromagnetycznej Tau. Wbijają się w linie Xenos, dokonując ciężkich strat wśród formacji pancerzy bitewnych Broadside i czołgów Hammerhead. Jedynie masowe zesłanie na Agrellan prototypowych pancerzy XV104 Riptide zmusza Szlachciców do zaprzestania ataków i zmienia przebieg bitwy. Do wojny dołączają się także Wolne Ostrza w nieznanej liczbie, w tym Obsydianowy Rycerz. Mimo to Agrellan zostaje stracony.
• Mroczne Imperium - Powstanie Łamacza Okowów - Wyłaniając się z burz Wielkiego Ryftu, Kowal Osnowy Ghanshor wraz ze swymi siłami Żelaznych Wojowników atakują Świat Rycerski Randoryn Alpha. Pośród horrorów jakie przyniosła okupacja przez Kosmicznych Marines Chaosu zdarza się cud: zbroja rycerska Canis Rex ożywa i uwalnia swego pilota, Sir Hekhtura, z niewoli Żelaznych Wojowników. Jako ostatni żywy lojalny wojownik Rodu Cerberan. Hekhtur przyjmuje śluby stając się Wolnym Ostrzem i uwalnia tak wiele zniewolonych Randryńczyków jak to tylko możliwe. Następnie uciekają z obleganego świata, a Szlachcic przysięga nieskończoną zemstę siłom Chaosu.
• Mroczne Imperium - Okowy Degeneracji - Do bandy Chaosu, Kompani Niedoli dołącza się Ostrze Grozy, Nienawiść Krastellanu. Razem przeprowadzają żmudną kampanię przez System Dysephamine, której kulminacją jest zniewolenie populacji Dyspeph IX. Kompania Niewoli rozpoczyna wyżynanie każdego psionika na planecie ale nie udaje im się ukończyć w porę zadania, bowiem sygnał wzywający pomocy zostaje wysłany. Na to nie tylko liczyła Nienawiść Krastellanu, a wręcz był to od początku jej plan. Do samej wiadomości dołączyła swój fragment, w którym wyzywa Wolne Ostrze Canis Rex zwane też Łamaczem Okowów na pojedynek. Opuszcza planetę Dyseph IX i udaje się na jej jałowy księżyc, oczekując pośród pustkowi na przybycie rywala.
• Mroczne Imperium - Wieczyste Czuwanie - O obiekcie wypełnionym archeotechnologią i zagubioną wiedzą dowiaduje się Pozłacany Król - Rycerz Chaosu, Ostrze Grozy. Udaje się więc w podróż aby odnaleźć sekretny depozyt takiej potęgi i zabić jego strażnika - Wolne Ostrze znane jako Zielony Rycerz. Mowa o Alaric Prime, Świecie Rycerskim, ojczyźnie tułającego się po Galaktyce Białego Strażnika.

Znane Wolne Ostrza[]

Alfabetyczna lista znanych Wolnych Ostrzy, nazwa Rycerza w lewej górnej komórce, nazwa pilota w prawej górnej komórce.

Amarantowy (ang. Amaranthine)

b/d

Jak niemal każde Wolne Ostrze nie posiada żadnych oznaczeń świadczących o jego historii. Swoją nazwę zawdzięcza oblężonym gwardzistom, broniącym planetę Romaric VII. Niektórzy sądzą że nazwa pochodzi z samego koloru, inni że jest to uhonorowanie świętej osoby. Cichy i zdecydowany w swych działaniach Rycerz nigdy nie odpowiedział na wezwanie "Amarantowy"... nigdy nie skontaktowano się z nim przez vox, a także nigdy on nie wydał kompletnie żadnych dźwięków. Jednakże Rycerz odbiera z słowa z eteru voxu, świadczą o tym jego reakcje podczas Wojen Tiberius (ang. Tiberius Wars). Unikał wówczas przyjacielskiego ognia, odpowiadał na wezwania zabicia danej jednostki czy na prośbę udzielał ognia zaporowego itd. Świadczy to o tym że choć zawsze milczy to jednak wiecznie słucha. Nigdy jednak nie zareagował na prośbę by zostać i świętować po wygranej bitwie...

Biały Strażnik (ang. White Warden)

Neru Degallio

Sama maszyna należała niegdyś do Neru Degallio, władcy Rodu Degallio, będąc symbolem wpływów i bogactwa jego rodziny. Wszystko jednak zostało stracone, kiedy Czerwone WAAAGH! rozpętało się na planecie Alaric Prime. Jako najpotężniejszy Ród na owym świecie, Degallio dzielnie walczył z morzem Orków i orkowych maszyn. Ostatecznie tylko on ze swego Rodu przetrwał inwazje Orków, zwyciężając. Mimo to pyrrusowe zwycięstwo okazało się nie aż tak gorzkie jak polityczne wykorzystanie jego porażki przez mniejsze Rody rycerskie i... tajemnicze zniknięcie jego małżonki. Neru Degallio zrozumiał że stał się kozłem ofiarnym. Porzucił więc planetę, zbagatelizował swe życie i został Wolnym Ostrzem! Od tej pory sprawdza się jako niesamowity taktyk i niezwykle zabójczy Imperialny Rycerz.

Blady Rozrachunek (ang. Pale Reckoning)	b/d
Mściwy wojownik, który stał się istną legendą krążącą od wieków poprzez zabicie przerażającego Demonicznego Księcia Kor'talora.

Bracia Agaron (ang. Agaron Brothers) (grupa)

Basilio, b/d, b/d

Bracia Agaron to grupka trzech Wolnych Ostrzy z tego samego Rodu Rycerskiego. Jak nazwa sugeruje są oni braćmi z Rodu Agaron, którzy udali się na dobrowolną tułaczkę i wracają do swego Domostwa dopiero po ponad stu latach, na planetę zwaną Srebrzystym Brzaskiem. Powodem ich powrotu do ojczystych ziem jest śmierć ich ojca, głowy Rodu. Mimo katastrofalnego królowania ich rodzica są witani jako bohaterowie. Najstarszy z nich, Basilio przywraca kontakty handlowe z pobliskimi Światami Kuźniami tj. Estaban III i Estaban VII.

Całun Nadziei (ang. Hope's Shroud)

b/d - tylko Vandire wiedział

W czasie Ery Apostazji tuż po zabiciu Goge Vandire'a, tyranicznego Eklezjarchii i Wysokiego Lorda Terry roznosi się słowo o jego śmierci. Ci, którzy wciąż są lojalni mszczą się na wielu frontach i atakują kaplice i pomniki świętych w całym Imperium. Jednym z bardziej zagorzałych popleczników było Wolne Ostrze Całun Nadziei, bowiem poprzysiągł on mu dozgonną wierność, a jego celem nieprzypadkowo staje się Zakon Sióstr Bitwy Hebanowego Kielicha. Po długiej potyczce udaje mu się nawet zdobyć głowę Przełożonej Kanoniczki. Przez 2 milennia zdobywał on głowy kolejnych Przełożonych Kanoniczek, na jego coraz bardziej wypaczonym pancerzu wiszą czaszki tychże ofiar.

Canis Rex

Hekhtur Cerberan

Świat rycerski Randoryn Alpha najechali Żelaźni Wojownicy, więc rządzący planetą Ród rycerski Cerberan musiał odeprzeć atak. Oddziały Imperialnych Rycerzy powoli topniały, by w końcu ukorzyć się pod naporem Żelaznych Wojowników, którzy niszczyli twierdze na Randoryn Alpha jedna po drugiej oraz brali miliony ludzi w niewolę. Sir Hekhtur Cerberan był jednym z pojmanych. Z biegiem tortur i rytuałów każdy rycerz wzięty w niewolę wraz ze swoją zbroją zostali zamienieni w heretyckie maszyny zniszczenia. On jednak nie ugiął się. Bohatera uratował sam Canis Rex sterowany przez Ducha Maszyny, razem uciekli fregatą bowiem ich świata nie dało się już uratować.

Głos Imperatora (ang. Emperor's Voice)

b/d

Głos Imperatora przewija się w opowiadaniach Szlachty Imperialnych Rycerzy. Podczas Xalańskiej Apostazji (ang. Xalan Apostatsy) rywalizował on z innym Wolnym Ostrzem, Ognie Gniewu. W tej kampanii Głos Imperatora uważał że dotknięci Apostazją mają szansę na odkupienie, czego nie uznawał Ognie Gniewu. Podczas wojny Oświeconych regiment Uznani Świętego nawrócił się, stając po stronie Imperium co poparł Głos Imperatora, a czemu sprzeciwił się Ognie Gniewu. Żaden nie chciał ustąpić, więc starli się w boju, przez który tylko zginęły setki ludzi, a spór nie został rozwiązany.

Karmazynowa Śmierć (ang. Crimson Death)

J’madus Hw’ss

Hw'ss pilotuje starego, jeszcze z ery Herezji Horusa, Rycerza o smukłej budowie, który przypomina nieco machinę typu Cerastus Atrapos. Rycerz uzbrojony jest w dziwne bronie energetyczne, a na jego plecach znajduje się olbrzymi generator tarczy. Posiada przerobioną przez wyrzutka heraldykę Rodu Krast, bowiem stąd pochodzi to Wolne Otrze. Mimo swego pochodzenia nie jest tak radykalny w naukach Adeptus Mechanicus, jak jego Ród, który poprzysiągł wierność tej organizacji. Wraz z grupką Wolnych Ostrzy tworzy drużynę Wygnańców.

Karmazynowe Glewie (ang. Crimson Glaives) (grupa)	b/d
Grupa Wolnych Ostrzy, którzy oparli się najazdowi eldarskich piratów na Tarvel III, którzy udali się tam w poszukiwaniu starożytnego artefaktu, dewastując kompleksy budynków. Przez ten wyczyn stali się oni wielkimi bohaterami Imperium. Ich imiona istnieją w przekazach i legendach od wieków i istnieć będą jeszcze przez kolejne stulecia.

Impervious Rex	b/d
Pilotowany przez nieznanego z imienia samotnika, który zawsze szarżuje na wrogie siły, ufając swojej Jonowej Tarczy. W deszczu wrogiego ognia i wśród rykoszetujących pocisków łączy swe bronie w prastarym i zapomnianym rytuale, który tylko ten Szlachcic pamięta.

Karmazynowy Żniwiarz (ang. Crimison Reaper)	b/d
Podczas Krucjaty Rithguard pokazał że jest inkarnacją śmierci i bezwzględnie wyżynał armię heretyków. Eksterminował dosłownie wszystko, co stanęło mu na drodze. Imperialni dowódcy w obawie przed niepożądanymi stratami trzymali wojska w odpowiednim dystansie od niego.

Manifest Zemsty (ang. Manifest Vengeance)	b/d
Manifest Zemsty to nieustępliwe i zawzięte Wolne Ostrze. Kiedy jego umysł nastawi się na polowanie to absolutnie nic go nie zatrzyma. Będzie tropił swoją ofiarę przez całe sektory Galaktyki aby zatopić w nim swój wirujący tasak.

Mydos Wszechmocny (ang. Mydos Almighty)

b/d

Rycerz pochodzący z bardzo bogatego świata, który nagromadził bogactwa dzięki światu kuźni Antax. Świat ten upadł, jednak to nie inwazja obcych, a prymitywna ludzka chciwość obróciła ten świat w ruiny. Wybuchały wojny domowe, wiele powstałych frakcji chciało zagarnąć tylko dla siebie fortunę. Samotny bohater opuścił ten szalony świat ślepo kontrolowany przez pieniądze. Wkrótce potem planeta eksplodowała, a bohater zamienił ikonografie swego Rodu Rycerskiego na białą czaszkę, której to połowa również przyozdabia jego przyłbicę. Jego maszyna uzbrojona jest w wyrzutnię Ironstorm, działo termiczne oraz działo gatlinga Mściciel.

Nieomylny (ang. The Unerring)	Domeenito Ohashi
Wolne Ostrze, sterowane przez Szlachcica Domeenito Ohashi, który dokonując rytuału stał się Wolnym Ostrzem na planecie Traxon, na której utknął. Ochronił ją przed najazdami Orków, potem z pomocą przybyłych sił Imperium wyruszył w długą podróż do rodzinnej planety, przy okazji niszcząc siły eldarskich piratów i pomógł w wyniszczeniu tyranidzkich sił inwazyjnych.

Nieunikniony Gniew (ang. Inescapable Wrath)	Maia Kastarada
Lady Maia pilotuje Błędnego Rycerza o śnieżno-białej i ciemno-niebieskiej heraldyce. Maia to dogmatyczna, radykalna tradycjonalistka o przyziemnej naturze, bardzo wierząca w moc przysięg i słów, rzucająca przeważnie lakoniczne zdania. Maia podobnie jak Karmazynowa Śmierć, Rycerz Popiołów, Pustka i Wieczny Obowiązek tworzy kompanię bohaterów zwaną Wygnańcami.

Nieustraszone Męstwo (ang. Dauntless Valour)

b/d

Nieustraszone Męstwo rywalizował dokananiami świadczącymi o lojalności i pobożności z Prawdą Marsa - drugim Wolnym Ostrzem - w czasach pełnych nieufności między Imperium a jego sojusznikami, wieki po Herezji Horusa. Jednak rywalizacja stała się zbyt ostra przez małostkę, mianowicie gdy po zakończeniu Krucjaty Allax (ang. Allax Crusade) w czasie procesji zwycięskiej pokłócili się o to komu z nich jako pierwszemu powinien przypaść zaszczyt przejścia przez Łuki Triumfu (ang. Arches of Triumph) na Petrum V. Lata później wzajemnie rzucali w siebie zarzutami o zdradę i herezję. Wielokrotnie pojedynkowali się ze sobą, każdy z nich opisywał wówczas ciosy drugiego jako dowód słabej moralności i przegniłej zdrady. Ironicznie oboje musieli walczyć ramię w ramię, gdy ich zepsuta reputacja przywiodła uwagę Inkwizycji, chcącej zawlec ich przed oblicze sprawiedliwości.

Obsydianowy Rycerz (ang. Obsidian Knight)

b/d

Niewiele wiadomo o tym Wolnym Ostrzu. Pierwsze wzmianki o nim pojawiły się w Zatoce Damoklesa, podczas krucjaty, ponad 200 lat temu. Nagle i niespodziewanie wyłonił się z mroku i samodzielnie odparł inwazje Tau. Pojawiał się w setkach bitew, a po ich zakończeniu znikał tajemniczo. Kiedy Komandor Shadowsun rozpoczęła inwazję na Agrellan, Rycerz ten ni stąd ni zowąd pojawił się znów, dziesiątkując siły Tau. Obcy ostatecznie zwyciężyli, a sam Obsydianowy Rycerz zaginął tylko po to by pojawić się zupełnie gdzie indziej, walcząc wraz z siłami Imperium.

Ognie Gniewu (ang. Fires of Wrath)

b/d

Brał udział Xalańskiej Apostazji, gdzie starł się z innym Wolnym Ostrzem, Głosem Imperatora. Ich waśń zaczęła się od tego, że Ognie Gniewu uznawał wszystkich dotkniętych Apostazją jako wrogów, więc gdy jeden z regimentów stanął po stronie Imperatora, wówczas Wolne Ostrze nie uznało ich dezercji, z kolei Głos Imperatora tak. Z tego powodu starli się oni w pojedynku, przez który tylko zginęły setki ludzi, a jednak żaden z tej dwójki nie ustąpił i nie poległ.

Ostrze Ostateczności (ang. Blade of Finality)	b/d
Ostrze Ostateczności wraz z innym Wolnym Ostrzem zwanym Widmem, odparli Marines Chaosu Czerwonych Korsarzy, tym samym kończąc ich krwawy najazd na Port Kosmiczny Glorthos na granicy Maelstromu. Osiągnięcie to sprawiło że stali się mitem dla pokoleń obywateli Imperium, choć znani są już tylko z tej jednej bitwy.

Prawda Marsa (ang. Truth of Mars)

b/d

Wieki po Herezji Horusa w czasach wielkiej nieufności Wolne Ostrza Prawda Marsa i Nieustraszone Męstwo, pierwotnie pobożni piloci i zagorzali lojaliści pokłócili się o to kto z nich powinien mieć zaszczyt przejścia jako pierwszy przez Łuki Triumfu (ang. Arches of Triumph) na Petrum V po zakończeniu Krucjaty Allax (ang. Allax Crusade). Od początku ze sobą rywalizowali, ale ten jeden incydent przelał czarę goryczy. Prawda Marsa ironicznie stała się źródłem kłamstw i zniesławienia, razem z Nieustraszonym Męstwem, gdy w późniejszych latach wzajemnie stawiali sobie zarzuty o zdradę i herezję. Wielokrotnie walczyli ze sobą, każdy z nich opisywał wówczas ciosy drugiego jako dowód słabej moralności i zdrady. Jeszcze bardziej ironicznie ostatecznie pokłócone Wolne Ostrza zostały zmuszone do kooperacji, gdy ich wzajemnie wyniszczona reputacja zwróciła uwagę Inkwizycji, żądnej sprawiedliwości.

Pustka (ang. Void)	Ranulf Vo-Geiss
Zbroja tego samotnika to maszyna typu Krzyżowiec o głęboko czarnej barwie, uzbrojona w dwa działa gatlinga Mściciel. Wraz z Karmazynową Śmiercią, Wiecznym Obowiązkiem, Nieuniknionym Gniewem należał do kompanii Wolnych Ostrzy o nazwie Wygnańcy pod przewodnictwem Rycerza Popiołów. Pilot o ciętym języku podróżował i wojował wraz z resztą Wygnańców, mimo że notorycznie ignorował polecenia.

Rycerz Popiołów, a maszyna Miecz Bohaterów (ang. Sword of Heroes)

Luk Tan Chimaeros

Luk Tan Chimaeros brał udział w kampanii na Donatos, znanej również jako Zdrada na Donatos, gdzie Imperium toczyło walki z Niosącymi Słowo. Imperialni Rycerze różnych Rodów Rycerskich z Adrastopolu przybyli jako wsparcie, jednak Ród Rycerskie Chimaeros i Wyvorn stanęły po stronie Chaosu, aby odzyskać władzę nad Adrastopolem, którą dzierżył Ród Draconis. Luk Tan Chimaeros pilotujący Błędnego Rycerza Miecz Bohaterów pozostał jednak lojalny wobec Rodu Draconis i aby oczyścić imię swego Domostwa został Wolnym Ostrzem przyjmując nazwę Rycerz Popiołów (ang.Knight of Ashes). Wraz z władcą Rodu Draconis zniszczył on Anioła, bestię przyzwaną przez Marines Chaosu i po zwycięstwie udał się w podróż by odnaleźć i zabić resztę członków rodziny.

Sprawiedliwość (ang. Justice)

b/d

Sprawiedliwość zyskał ogromną reputację przez polowanie na Rycerzy Chaosu z Rodu Darkon, to i jego nazwa sprawiło że inni piloci spekulują jakoby Sprawiedliwość mściła się za jakieś dokonania Darkonu z przeszłości. W 986.M38 Sprawiedliwość zabił siedem Rycerzy Chaosu z Rodu Darkon na świecie-kuźni Solemnium - czyn ten miał miejsce 1437 lat po zdradzie Rodu Darkon. Mimo że część z nich uciekła to jednak ich siły są mocno osłabione.

Tellurus

Tellia

Tellurus poszukiwał legendarnego Tervigona z Floty-Roju Hydra, który był odpowiedzialny za wybicie całego Rodu Rycerskiego bohatera. Pościg za bestią sprowadził Rycerza do Vondrak Prime, gdzie Tellurus uratował oddział ze Scholi Progenium oraz ugrzązł w innym wymiarze przez eksperymentalną technologię, która uratowała również Rycerzy z Rodu Cadmus i Hawkshroud, którzy udali się po jej ekstrakcję. Rycerz Tellurus to machina typu Strażnik, o błękitnych barwy ze złotymi i białymi dodatkami, wpadł w posiadanie pilota w trakcie dewastacji jego Questoris Familii przez Tyranidy - nie miał zamiaru czekać na śmierć, więc przeszedł na szybko Rytuał Pasowania i uciekł przed niechybną zagładą, zostając Wolnym Ostrzem. Ten tytuł dawał Tellurus dużą anonimowość: pilot przemawiał wyłącznie siedząc w Rycerzu, który dodatkowo modyfikował głos, a maszyną zajmowali się wyłącznie osobiści Zakrystianie Tellurus. Wszystko dlatego, że Tellurus nie był do końca tym za kogo się podaje.

Uparta Stal (ang. Unflinching Steel)

Tellia

Samotnik, który był niegdyś członkiem Rodu Lucaris ale opuścił go kiedy ten zdradził Imperium. Uparta Stal na świecie śmierci Friggenswald broniła Twierdzy Graggen przed renegacką gwardią. Mimo że stacjonowała tam garstka żołnierzy to jednak rzeka kwasu oraz samo Wolne Ostrze jest zbyt wielkim wyzwaniem dla Chaosu, zwycięstwo Imperium było w tym momencie blisko. Wtem przybywają Upadli Rycerze z Lucaris i okazuje się że gwardia Chaosu miała tylko utrzymać Wolne Ostrze w miejscu. Plugawi Rycerze przekraczają rzekę kwasu, a trójka Rycerzy Obłąkańców przebija ściany fortecy, pozwalając reszcie Rycerzy Chaosu na wejście do środka i unicestwienie obrony... poza Upartą Stalą. Powalają Wolne Ostrze i zabierają sponiewieranego bohatera na Morda Prime, gdzie bohatera spotka osąd.

Wcielenie Zemsty (ang. Retribution Incarnate)

b/d

Znany też jako Młot na Heretyków, walczył wraz z siłami Imperium przeciw odwiecznemu wrogowi już od Krucjaty Machariusa. Mówi się że pilot to ostatni członek Rodu Reinharn, choć nie ma na pancerzu żadnych oznaczeń, a jedynie kilka symboli Wolnego Ostrza i wypisaną przysięgę "Śmierć albo Chwała". Pierwszy raz zanotowany na planecie Synn Secundus. Sześciokrotnie pojawiał się w różnych bitwach, zawsze polował na heretyków i Kosmicznych Marines Chaosu, zwłaszcza na tych z Legionu Alfa.

Vigilantus	b/d
Legendarne Wolne Ostrze, którego osiągnięcie przekazywane jest od wieków z pokolenia na pokolenie przez obywateli Imperium, choć na przestrzeni tak długiego czasu zostało mocno zredukowane, tak że wiadomo że zabił on Widmo Rzezi (ang. Gorehaunter)

Wędrowiec Nawałnic (ang. Stormwalker)

Kalena Maxus

Rycerski świat Kamador znalazł się na drodze przedzierającemu się przez galaktykę Wielkiemu Ryftowi. Planeta popadła w chaos i mutacje. Heretyccy Marines - Dzieci Imperatora wraz z demonami niszczyli rycerskie twierdze na Kamadorze. Pomimo zaciekłego oporu Rycerze upadli, a śmierci uniknęła jedynie Lady Kalena Maxus. Wykonała rozkaz Wysokiego Króla: uciec i mścić się. Od tej pory to Wolne Ostrze poluje na siły Chaosu na obrzeżach Wielkiego Ryftu.

Widmo (ang. Wrath)	b/d
Rycerz, który walczył ramię w ramię z innym Wolnym Ostrzem, zwanym Ostrzem Ostateczności przeciwko Bandzie Marines Chaosu Czerwonym Korsarzom na granicy Maelstromu, odpierając ich krwawy rajd na Port Kosmiczny Glorthos. Czyn ten uczynił z nich legendy w Imperium.

Wieczny Obowiązek (ang. Duty Unending)	Ekhaterina Hespar
Arystokratyczna krwią jak i w swej naturze Lady Ekhaterina Hespar pochodzi z Rodu Hawkshroud, na pewnym etapie swojej wędrówki przyłączyła się do Wygnańców - grupy Wolnych Ostrzy. Pilotuje ona Paladyna w panopli o bogatej żółtą i purpurową barwę.

Wypalony Rycerz (ang. The Scorched Knight)

Dyros Kamata

Dyros Kamata opuścił już jako młody Szlachcic swój Ród Rycerski Kamata. Stanął do walki z Czerwonym Waaagh!, w którym zmasakrował kilkuset orków wpadając w szał. Obecnie jest tylko legendą wśród obrońców planety... walczył wraz z innymi członkami Kamaty by uwolnić swój świat. Dusze poległych braci zostały z Tronem Mechanicum, na którym przebywają Szlachcice, pilotując Imperialnych Rycerzy. Pokazali mu wizję przestępstw jakich dopuścił się jego ojciec, więc stał się samotnikiem.

Zapomniany Rycerz (ang. Forgotten Knight)	Gerantius
Znany również jako Zielony Rycerz(ang. The Green Knight) sterowany przez Gerantiusa. Rezyduje on w Świętych Górach znajdujących się w sercu największej wyspy planety Alaric Prime. Mówi się że strzeże tam starożytnej technologii i nieznanych skrawków historii ludzkości. Od zarania dziejów chroni tą świątynię i cały świat. Był głównym czynnikiem który doprowadził do upadku Czerwonego WAAAGH!

Złocisty Arachnus (ang. Auric Arachnus)

b/d

Wolne Ostrze z namalowanym na karapaksie pająkiem. Jego jaskrawe złoto-żółto-czerwone umalowanie zawsze przyciąga największych wrogów i najcięższy ogień nieprzyjaciela. Choć samego Rycerza roznoszącego na kawałki całe armie wrogów widywano wcześniej, to tak naprawdę jego legenda zaczęła się w Segmentum Ultima, na które padł cień floty-roju Behemot. Walcząc na wielu planetach wraz z imperialnymi siłami pokonując Tyranidów, Złocisty Arachnus w końcu zawitał na Macragge, gdzie zyskał olbrzymią ryptuację, przyczyniając się do zwycięstwa Ultramarines, poprzez zabicie ogromnej bestii, Dominatrixa.

Żelazny Odkupiciel (ang. Iron Redeemer)

Xander Krast

Xander Krast opuszcza Ród Krast i zostaje Wolnym Ostrzem przybierając nazwę Żelazny Odkupiciel po tym jak morduje Szlachcica z własnej Questoris Familii po sprzeczce o rękę Szlachcianki. Zawisła nad nim tym samym rytualna egzekucja, jednak Xander zostaje uwolniony przez nieznanego dobroczyńcę obcego pochodzenia, po czym ucieka z Chrysis. Jest ścigany przez własnych braci, niemogących przeżyć skazy na honorze rodziny. Ostatecznie udaje mu się odkupić swoje winy, kiedy to pomaga braciom w odpieraniu inwazji Orków podczas Waaagh! Garshoka aż do przybycia Żelaznych Dłoni. Bierze również udział w Bitwie o Gardziel Diabła w towarzystwie tego zakonu, gdzie samobójczo biegnie na Stompę Mork Kce Was! i uznany jest za martwego po eksplozji w wyniku reakcji łańcuchowej reaktora maszyny. Następnie Rycerze i Marines ścigają niedobitki Orków przez cały Sektor Deinora, tym samym Orkowie w ogóle nie tykają Selesti - świata Uciekinierów. Bracia, którzy przeżyli wracają do Chrysis, by zaraportować że winy Xandera zostały zmazane krwią, nie wspominają jednak o Żelaznym Odkupicielu.

Żywa Litania (ang. Living Litany)

b/d

Od razu wiadomo że coś poszło nie tak z tym Rycerzem - dziura odkrywająca całe oko w masce, nieustanne charkotliwe kazania w Wysokim Gotyku, odbierane przez wszystkich, na wszystkich kanałach vox'u. Najdziwniejsze jest to że słowa przez niego wypowiadane brzmią staro, niezwykle pradawnie nawet dla tych, co znają Wysoki Gotyk. Każda fraza brzmi, jakby tajemniczy Szlachcic starał się zostać najlepszym oratorem w galaktyce, który nigdy nie milczy. Jeszcze bardziej zadziwiające jest to, że kiedy Rycerz zacznie w końcu walkę w zwarciu, to jego głos nieznacznie się zmienia... aż w końcu błyskawicznie narasta i szalenie wrzeszczy każde słowo swojego przedziwnego kazania. Dowódcy Imperialni nie tolerują tego szaleństwa, tak długo, aż nie zobaczą jak samotnie dewastuje on całe armie. Obecnie Żywa Litania zdradziła Imperium i walczy po stronie Chaosu pod nazwą Litania Destrukcji.

Źródła[]

Wg rozdziałów artykułu

Codex Imperial Knights 6th edition (wersja elektroniczna, 155 stron)
- Kampanie z udziałem Wolnych Ostrzy, s.101, s.105-107, s.109-110;
- Znane Wolne Ostrza, s.105-107;

Rulebook 7th edition (wersja elektroniczna, 861 stron)
- Kampanie z udziałem Wolnych Ostrzy, s.307 (Bitwa o Macragge);
- Znane Wolne Ostrza, s.318;

Codex Imperial Knights 7th edition
- Profil - Opis, s.62;
- Profil - Przynależność, s.62, s.64;
- Profil - Heraldyka, s.64, s.66;
- Droga Wolnego Ostrza, s.62;
- Droga Wolnego Ostrza - Powody Tułaczki, s.62;
- Droga Wolnego Ostrza - Podróż, s.62;
- Droga Wolnego Ostrza - Ostateczny Los, s.62;
- Kampanie z udziałem Wolnych Ostrzy, s.73;
- Znane Wolne Ostrza, s.64-75;

Codex Imperial Knights 8th edition
- Droga Wolnego Ostrza - Powody Tułaczki, s.31, s.59;
- Kampanie z udziałem Wolnych Ostrzy, s.52, s.54;
- Znane Wolne Ostrza, s.48-51, s.52;

Codex Chaos Knights 8th edition
- Kampanie z udziałem Wolnych Ostrzy, s.32-33;
- Znane Wolne Ostrza, s.31-32;

The Imperial Knight Companion
- Profil - Opis, s.104;
- Profil - Osobowość, s.104, s.107, s.130;
- Profil - Przynależność, s.104;
- Profil - Walka, s.104;
- Droga Wolnego Ostrza - Decyzja, s.104;
- Droga Wolnego Ostrza - Powody Tułaczki, s.104;
- Droga Wolnego Ostrza - Decyzja, s.104;
- Droga Wolnego Ostrza - Podróż, s.104;
- Droga Wolnego Ostrza - Rywalizacja, s.107;
- Znane Wolne Ostrza, s.104, s.107;

Graham McNeil Knights of the Imperium
- Profil - Osobowość, rozdział Saints;
- Profil - Walka, rozdział Sacrifices;
- Droga Wolnego Ostrza - Powody Tułaczki, rozdział Apotheosis;
- Droga Wolnego Ostrza - Zaplecze, rozdział Saints;
- Znane Wolne Ostrza, rozdziały: Tellurus, Saints.

Andy Clark Kingsblade
- Droga Wolnego Ostrza - Decyzja. rozdział 9.
- Znane Wolne Ostrza, rozdziały: 9,Epilogue;

Andy Clark Knightsblade
- Profil - Przynależność, wstęp;
- Droga Wolnego Ostrza - Zaplecze, wstęp, rozdział 8;
- Znane Wolne Ostrza, rozdziały: 1, 2;