Przejdź do zawartości

Fred Stolle

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fred Stolle
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

8 października 1938
Hornsby

Wzrost

191 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1966

Zakończenie kariery

1976

Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu

2 (1966)

Australian Open

F (1964, 1965)

Roland Garros

W (1965)

Wimbledon

F (1963–1965)

US Open

W (1966)

Gra podwójna
Najwyżej w rankingu

1 (1964)

Australian Open

W (1963, 1964, 1966)

Roland Garros

W (1965, 1968)

Wimbledon

W (1962, 1964)

US Open

W (1965, 1966, 1969)

Fred Stolle, właśc. Frederick Sydney Stolle (ur. 8 października 1938 w Hornsby) – australijski tenisista, zwycięzca osiemnastu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, podwójnej i mieszanej, trzykrotny zdobywca Pucharu Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Przez pewien czas pracujący jako urzędnik bankowy, Stolle znany był na korcie z waleczności i temperamentu, który przyniósł mu przydomek „ognistego Freda” (ang. Fiery Fred)[1]. Praworęczny, dysponował skutecznym serwisem i preferował styl „serwis-wolej” na trawie, ale radził sobie także na nawierzchni ziemnej. Duże znaczenie dla sukcesów Australijczyka na obu tych nawierzchniach miały jego umiejętności returnu.

Przede wszystkim Stolle był skutecznym deblistą, ale miał na koncie również dwa wielkoszlemowe zwycięstwa w grze pojedynczej. W 1965 triumfował w mistrzostwach Francji, pokonując w półfinale Cliffa Drysdale, a w finale Tony’ego Roche. Rok później, nierozstawiony, okazał się najlepszy w mistrzostwach USA, po finałowym zwycięstwie nad Johnem Newcombe. W pozostałych imprezach zaliczanych do Wielkiego Szlema Stolle nie zdołał triumfować w grze pojedynczej, ale zaliczył dwa finały mistrzostw Australii i trzy z rzędu finały Wimbledonu (ponadto raz przegrał finał mistrzostw USA). W 1963 w finale wimbledońskim uległ Chuckowi McKinleyowi, w pozostałych finałach przegrywał z rodakiem Royem Emersonem. Trzema przegranymi finałami Wimbledonu wyrównał przedwojenne osiągnięcie Niemca Gottfrieda von Cramma.

Łączna liczba osiemnastu wygranych turniejów wielkoszlemowych stawia go na siódmym miejscu wśród mężczyzn, wspólnie z Kenem Rosewallem i Jeanem Borotrą. Na liczbę tę złożyły się, oprócz wygranych singlowych, dwie wygrane w deblu na mistrzostwach Francji, dwie wygrane w deblu i trzy w mikście na mistrzostwach USA, trzy wygrane w deblu i jedna w mikście na mistrzostwach Australii, dwie wygrane deblowe i trzy mikstowe na Wimbledonie. Partnerowali mu m.in. Roy Emerson, Bob Hewitt, Ken Rosewall, a w grze mieszanej Lesley Turner, Ann Jones, Margaret Smith. Grę podwójną i mieszaną Stolle wygrywał również w międzynarodowych mistrzostwach Włoch (w singlu był tam w finale w 1964, przegrywając ze Szwedem Janem-Erikiem Lundqvistem), a w 1966 triumfował w grze pojedynczej w międzynarodowych mistrzostwach Niemiec. Wszystkie te rezultaty dały Australijczykowi miejsce w czołowej dziesiątce rankingu światowego w latach 1963–1966, w tym pozycję wicelidera w 1964 i 1966.

W 1967 Stolle, zwycięzca 31 turniejów amatorskich, przeszedł do grona tenisistów zawodowych, co wykluczyło go z rywalizacji wielkoszlemowej i Pucharu Davisa. Wkrótce jednak okres podziału tenisa na zawodowy i amatorski zakończył się i Stolle zdobywał kolejne tytuły. Jako zawodowiec wygrał łącznie dwie imprezy w singlu i trzynaście w deblu. Po raz ostatni wystąpił w grze pojedynczej w mistrzostwach USA – wówczas już US Open – w 1972, dochodząc do ćwierćfinału po wyeliminowaniu rozstawionych Newcombe (nr 5.) i Drysdale (nr 11.) i przegrywając z Rumunem Ilie Năstase 4:6, 6:3, 3:6, 2:6. W latach 70. XX w. Stolle był zawodowym trenerem tenisa, m.in. w rozgrywkach drużynowych World Team Tennis poprowadził do zwycięstwa ekipę New York Apples (1976 i 1977).

Fred Stolle występował w reprezentacji Australii w Pucharze Davisa w latach 1964–1966. W zespole prowadzonym przez legendarnego Harry’ego Hopmana był przede wszystkim singlistą i w 1964 odegrał ważną rolę w odzyskaniu trofeum przez Australijczyków. W finale z USA przegrał na otwarcie z Chuckiem McKinleyem, a potem w deblu w parze z Royem Emersonem. Do pojedynku z Dennisem Ralstonem przystępował przy stanie 2:1 dla USA i jego porażka oznaczałaby zarazem przegraną Australii. Stolle jednak wygrał 7:5, 6:3, 3:6, 9:11, 6:4, chociaż w piątym secie Ralston, po odrobieniu dwusetowej straty, prowadził już z przewagą przełamania serwisowego[2]. To zwycięstwo umożliwiło sukces Australii – w piątym meczu Emerson pokonał McKinleya. W 1965, przeciwko niespodziewanym finalistom Hiszpanom, Stolle zdobył dwa punkty singlowe. W pierwszym meczu finału odniósł kluczowe zwycięstwo nad czołowym tenisistą rywali Manuelem Santaną, mimo prowadzenia rywala 2:0 w setach (10:12, 3:6, 6:1, 6:4, 7:5). Również dwa punkty singlowe Stolle dołożył do zwycięstwa 4:1 nad Indiami w finale w 1966, pokonując m.in. Ramanathana Krishnana. Łącznie w ramach Pucharu Davisa wygrał 10 spotkań w singlu (przegrał 2) i 3 w deblu (1 porażka).

Po zakończeniu kariery zawodniczej oprócz pracy trenerskiej zajmował się komentowaniem tenisa w telewizji. W 1985 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy, a w 1997 do Australijskiej Tenisowej Galerii Sławy[3][4].

Znanym tenisistą był również jego syn Sandon, specjalista gry podwójnej, zwycięzca US Open 1998 w parze z Cyrilem Sukiem (mający również na koncie zwycięstwo nad ówczesnym liderem rankingu światowego Austriakiem Musterem w 1996).

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1963 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Chuck McKinley 7:9, 1:6, 4:6
Finalista 2. 1964 Australian Championships, Brisbane Trawiasta Australia Roy Emerson 3:6, 4:6, 2:6
Finalista 3. 1964 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Roy Emerson 4:6, 10:12, 6:4, 3:6
Finalista 4. 1964 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Australia Roy Emerson 4:6, 2:6, 4:6
Finalista 5. 1965 Australian Championships, Melbourne Trawiasta Australia Roy Emerson 9:7, 6:2, 4:6, 5:7, 1:6
Zwycięzca 1. 1965 French Championships, Paryż Ceglana Australia Tony Roche 3:6, 6:0, 6:2, 6:3
Finalista 6. 1965 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Roy Emerson 2:6, 4:6, 4:6
Zwycięzca 2. 1966 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Australia John Newcombe 4:6, 12:10, 6:3, 6:4

Gra podwójna (10–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1961 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Bob Hewitt Australia Roy Emerson
Australia Neale Fraser
4:6, 8:6, 4:6, 8:6, 6:8
Finalista 2. 1962 Australian Championships, Sydney Trawiasta Australia Bob Hewitt Australia Roy Emerson
Australia Neale Fraser
6:4, 6:4, 1:6, 4:6, 9:11
Zwycięzca 1. 1962 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Bob Hewitt Boro Jovanović
Nikola Pilić
6:2, 5:7, 6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 1963 Australian Championships, Adelaide Trawiasta Australia Bob Hewitt Australia Ken Fletcher
Australia John Newcombe
6:2, 3:6, 6:3, 3:6, 6:3
Zwycięzca 3. 1964 Australian Championships, Brisbane Trawiasta Australia Bob Hewitt Australia Roy Emerson
Australia Ken Fletcher
6:4, 7:5, 3:6, 4:6, 14:12
Zwycięzca 4. 1964 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Bob Hewitt Australia Roy Emerson
Australia Ken Fletcher
7:5, 11:9, 6:4
Finalista 3. 1965 Australian Championships, Melbourne Trawiasta Australia Roy Emerson Australia John Newcombe
Australia Tony Roche
6:3, 6:4, 11:13, 3:6, 4:6
Zwycięzca 5. 1965 French Championships, Paryż Ceglana Australia Roy Emerson Australia Ken Fletcher
Australia Bob Hewitt
6:8, 6:3, 8:6, 6:2
Zwycięzca 6. 1965 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Australia Roy Emerson Stany Zjednoczone Frank Froehling
Stany Zjednoczone Charlie Pasarell
6:4, 10:12, 7:5, 6:3
Zwycięzca 7. 1966 Australian Championships, Melbourne Trawiasta Australia Roy Emerson Australia John Newcombe
Australia Tony Roche
7:9, 6:3, 6:8, 14:12, 12:10
Zwycięzca 8. 1966 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Australia Roy Emerson Stany Zjednoczone Clark Graebner
Stany Zjednoczone Dennis Ralston
6:4, 6:4, 6:4
Zwycięzca 9. 1968 French Open, Paryż Ceglana Australia Ken Rosewall Australia Roy Emerson
Australia Rod Laver
6:3, 6:4, 6:3
Finalista 4. 1968 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Ken Rosewall Australia John Newcombe
Australia Tony Roche
6:3, 6:8, 7:5, 12:14, 3:6
Finalista 5. 1969 Australian Open, Melbourne Trawiasta Australia Ken Rosewall Australia Roy Emerson
Australia Rod Laver
4:6, 4:6
Zwycięzca 10. 1969 US Open, Nowy Jork Trawiasta Australia Ken Rosewall Stany Zjednoczone Charlie Pasarell
Stany Zjednoczone Dennis Ralston
2:6, 7:5, 13:11, 6:3
Finalista 6. 1970 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Ken Rosewall Australia John Newcombe
Australia Tony Roche
8:10, 3:6, 1:6

Gra mieszana (6–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1961 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Lesley Turner Bowrey Edda Buding
Australia Robert Howe
11:9, 6:2
Zwycięzca 2. 1962 Australian Championships, Sydney Trawiasta Australia Lesley Turner Bowrey Stany Zjednoczone Darlene Hard
Wielka Brytania Roger Taylor
6:3, 9:7
Finalista 1. 1962 French Championships, Paryż Ceglana Australia Lesley Turner Bowrey Renée Schuurman
Australia Robert Howe
6:3, 4:6, 4:6
Zwycięzca 3. 1962 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Australia Margaret Smith Court Australia Lesley Turner Bowrey
Stany Zjednoczone Frank Froehling
7:5, 6:2
Finalista 2. 1963 Australian Championships, Adelaide Trawiasta Australia Lesley Turner Bowrey Australia Margaret Smith Court
Australia Ken Fletcher
5:7, 7:5, 4:6
Finalista 3. 1963 French Championships, Paryż Ceglana Australia Lesley Turner Bowrey Australia Margaret Smith Court
Australia Ken Fletcher
1:6, 2:6
Finalista 4. 1964 French Championships, Paryż Ceglana Australia Lesley Turner Bowrey Australia Margaret Smith Court
Australia Ken Fletcher
3:6, 6:4, 6:8
Zwycięzca 4. 1964 Wimbledon, Londyn Trawiasta Australia Lesley Turner Bowrey Australia Margaret Smith Court
Australia Ken Fletcher
6:4, 6:4
Zwycięzca 5. 1965 U.S. National Championships, Nowy Jork Trawiasta Australia Margaret Smith Court Australia Judy Tegart Dalton
Stany Zjednoczone Frank Froehling
6:2, 6:2
Zwycięzca 6. 1969 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Ann Haydon-Jones Australia Judy Tegart Dalton
Australia Tony Roche
6:2, 6:3

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fred Stolle Honored in Delray Beach · Tennis-Prose.com [online], www.tennis-prose.com [dostęp 2018-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-24] (ang.).
  2. Sport Australia Hall of Fame – Member Profile [online], www.sahof.org.au [dostęp 2018-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-21] (ang.).
  3. Fred Stolle [online], Tennis Australia [dostęp 2018-06-24] (ang.).
  4. Fred Stolle [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2018-06-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]