Gregor Eisenhorn

Gregor Eisenhorn był znanym Inkwizytorem Ordo Xenos, działającym w trzecim i czwartym wieku M41. Początkowo purytanin z frakcji Amalathian, z czasem jego poglądy się radykalizowały co spowodowało, że dwukrotnie w czasie swojej kariery został uznany za heretyka i zdrajce, jednak dwukrotnie udowodnił, że jest lojalnym sługą Imperatora.

Historia[]

Urodził się w 198 roku 41 M na świecie DeKere. Gregor Eisenhorn został uczniem Inkwizytora Hapshanta w bardzo młodym wieku. Uczył się razem ze swoim późniejszym przyjacielem Titusem Endorem i został awansowany na Inkwizytora w 222.M41, w wieku 24 lat. Jego pierwsze udane śledztwo dotyczyło heretyka Lemete Syre. Kontynuując karierę, Eisenhorn znalazł się w końcu w miejscu, które zmieniło bieg jego życia w roku 240 41 M. W tym roku Eisenhorn wytropił i zabił seryjnego mordercę Murdina Eyclone na Hubris. Śledztwo to jest godne uwagi nie tylko z powodu wejścia Godwyna Fischiga (funkcjonariusza Adeptus Arbites) i Alizebeth Bequin do jego świty, ale także spowodowało jego spotkanie z rodem Glaw. Prowadząc śledztwo inkwizytor trafił na świat Gudrun gdzie został schwytany podczas misji i torturowany przez kapitana na usługach rodu Glaw - Gorgone Locke, dodatkowo z powodu tych tortur stracił możliwość mimiki przez nieodwracalne uszkodzenie odpowiadających za nią nerwów. Dopiero czystka inkwizytora Voke złamała heretyków, Eisenhornowi udało się zdobyć urządzenie zwane jako Poncjusz, później okazało się, że urządzenie zawiera zakodowane engramy mózgu osławionego i od dawna martwego heretyka Poncjusza Glawa. Jeden z projektów Heretyków zakładał zmartwychwstanie Poncjusza, Eisenhorn przetrzymywał i przesłuchiwał go aż uznał, że odda go Magosowi Bure'a z Adeptus Mechanicus.

Necroteuch[]

Podążając za kolejnymi celami Eisenhorn dotarł do świata zamieszkałego przez Xenos z rasy Saruthi, owa rasa weszła w posiadanie jednego tomu, który przetłumaczyli na swój język tworząc dwie wersje tego potężnego bluźnierczego tomu "ludzki" Necroteuch został szybko znaleziony i zniszczony przez samego Eisenhorna. Ale część radykałów uznała to działanie za zdradzieckie i nawet przeklęli za to Eisenhorna. Jednak większość Inkwizytorów będących na konklawe poparła Eisenhorna. W ten sposób Eisenhorn został ocalony od potępienia i został wyznaczony do udziału w ataku na Xenos podczas którego pozostałe przedmioty zostały zniszczone. Podczas tego ataku Eisenhorn po raz pierwszy spotkał się również z Cherubaelem, potężnym demonem, który miał duży wpływ na późniejsze zradykalizowanie poglądów Inkwizytora.

Quixos[]

W 312. M41, najlepszy przyjaciel Eisenhorna, Midas Betancore został zamordowany przez Fayde Thuringa, podczas śledztwa heretykowi udało się uciec.

Thuring był płotką, drobnym kombinatorem, pomniejszym kultystą i kimś nie wartym wszczynania inkwizycyjnego śledztwa. Eisenhorne nie mógł sobie pozwolić na miesiące albo nawet lata na poszukiwanie kogoś takiego pomimo tego, że bardzo tego chciał zawsze pojawiała się jakaś inna ważniejsza sprawa. Eisenhorn obiecał, że zajmie się córką Midasa - Medeą. Wiele lat później, gdy dorastała, podążała ścieżką swojego ojca i została pilotem, dołączając dzięki temu do świty Eisenhorna.

26 lat później, w 338.M41, Eisenhorn rozpoczął śledztwo, z którego później był najbardziej znany - eliminacja zdradzieckiego Inkwizytora Quixosa, do dochodzenia doszło po heretyckim ataku. Heretyk zaatakował podczas imperialnej defilady w celu uwolnieniu psioników klasy ALFA+

Podczas dochodzenie Eisenhorn udał się do świata Eechan gdzie wraz z zespołem udawał mutantów, udało mu się dowiedzieć, że psionicy mają zostać sprzedani. Eisenhornowi nie udało się wypełnić misji ale miał trop na Cadię planetę w okolicy oka terroru, gdzie razem z Inkwizytor Lyko odkrył heretycki spisek oraz innego demona - Prophaniti, jednak dochodzenie Eisenhorna zostało przerwane na jakiś czas z powodu aresztowanie przez inkwizytora Osme za kontakty z demonami, uciekając został uznany za zdrajce i przez resztę misji działał jako heretyk pozbawiony wsparcia. Eisenhorn udał się na świat Cinchare szukał tam swojego "przyjaciela" Magosa Bure'a któremu powierzył przetrzymywanie Poncjusza Glawa z którym po rozmowie uzgodnił, że ceną za jego pomoc będzie danie Glawowi nowego "ciała". W tym okresie pokonał kult Chaosu, który istniał na świecie i zdobył mistrzowską broń Mocy.

Eisenhorn następnie zgromadził niewielką grupę, trzech innych Inkwizytorów działając razem wytropili i skonfrontowali się z zdradzieckim Inkwizytorem, Eisenhornowi udało się zabić zdrajce przegnać oba demony i zdobyć heretycką księgę Malus Codicium. EIsnehorn został oczyszczony z wszystkich zarzutów po zakończaniu śledztwa .W 345.M41, udało mu się potajemnie przywołać i uwięzić demona Cherubaela w celu przesłuchania i badania

Hereticus[]

W 386.M41 na planecie Durer Eisenhorne został poproszony o prowadzenie proces szlachciców oskarżonych o zakazane praktyki mające na celu polepszenie urodzaju ich pól uprawnych. Największym problemem było to, że szlachcice wynajmowali sobie bardzo gadatliwych obrońców przez co proces ciągnął się niemiłosiernie. W trakcie jednej z przerw w procesie Godwyn Fisching wpadł na trop Fayda Turinga okazało się, że znajduje się on na tej samej planecie na niewielkiej wyspie jakieś dwie godziny lotu od nich. Eisenhorne natychmiast zawiesił proces co wywołało ogromna burzę. Sam inkwizytor tłumaczył to tym, że proces ten dotyczy bandy głupców, którzy parali się wiejskimi gusłami a on wpadł na trop prawdziwego heretyka. Razem z Eisrnhornem i jego ludźmi polecieli jeszcze inkwizytor Rassi i młody inkwizytor Bastian Ververuk, który był wielkim fanem Eisenhorna i pragną się od niego wszystkiego nauczyć.

Miqol była niewielką wyspą na której znajdowała się nieczynna już stacja nasłuchowa. Przy brzegu wyspy Gregor znalazł porzucony ekranoplan (taka łódź) i martwych marynarzy. Wszystko wskazywało na to, że Thuring nie zamierzał opuścić wyspy w taki sam sposób, w który na nią przybył.

Na miejscu Eisenhorne i jego ludzie znaleźli kapłana Eklezji. Kiedy stacja została opuszczona odmówił on odejścia i został na straży kaplicy Imperatora. Jednak lata izolacji miały negatywny wpływ na jego psychikę (lekko zdziwaczał). Kapłan powiedział, że w hangarze przechowywał złowione ryby ale źli ludzie go stamtąd przepędzili bo “budują tam swojego boga”.

Po krótkiej strzelaninie z heretykami Gregor i lego ludzi zbliżali się do hangaru wtedy jednak stało się coś strasznego wszyscy poza Alizabeth (która jest pariasem) poczuli potężny impuls psioniczny a dach hangaru został rozerwany. Eisenhorn się spóźnił i cała planeta znalazła się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Feyde Thuring zdobył Tytana chaosu który przez lata spoczywał ukryty na wyspie.

Wkrótce potem Eisenhorn padł ofiarą starannie zaplanowanego ataku, którego autorem był Pontius Glaw heretyk postanowił uciec i zemścić się na Eisenhornie, dodatkowo każdy aspekt życia inkwizytora się rozpadł nawet jego kariera ponieważ został uznany ponownie za heretyka przez inkwizytorów Osmę i Heldane. Udało mu się wezwać na pomoc swojego dawnego ucznia Gideona Ravenora, który był teraz pełnym Inkwizytorem przy jego pomocy udało mu się wyśledzić i wyeliminować Glawa. Jednak to dochodzenie złamało upór Inkwizytora przed stosowaniem radykalnych metod, nawet demon Cherubael został jego "towarzyszem" podróży. Po tym dochodzeniu zarzuty o zdradę zostały ponownie oddalone.

Wygląd zdolności i charakter[]

Eisenhorn posiadał zdolności psioniczne znaczną naturalną siłę woli i determinację, co w połączeniu z pulą mocy psychicznej czyni go potężnym psionikiem, potrafi siłą głosu zmuszać ludzi do wykonywania jego rozkazów.

Najbardziej oczywistą cechą fizyczną Inkwizytora Eisenhorna jest jego prymitywny system wspomagania, który widać z tyłu głowy i otaczają jego dolne kończyny te wszczepy pozwalają inkwizytorowi na efektywniejszą walkę i znacznie zwiększają jego możliwości fizyczne.

Sam inkwizytor opisywał się jako wysoki dobrze zbudowany, wytrzymały, inteligentny, gładko ogolony, posiadający ciemne oczy i czarne włosy.

Z powodu tortur Gorgone Locke inkwizytor miał uszkodzone wiele nerwów twarzy. W rezultacie miał ograniczoną ekspresję twarzy i ruchu, a zwłaszcza nie może się już uśmiechać - choć przyznał, że to nie była wielka zmiana.

Eisenhorn zazwyczaj jest ubrany w ciemny płaszcz z wysokim kołnierzem, niegdyś nosił przy sobie miecz jednak po czasie zamienił go na ostrze schowane w lasce, zazwyczaj ma również broń palną, a Inkwizytorską rozetę ma w wewnętrznej kieszeni. W sytuacjach pompatycznych ubiera się uroczyście, a jego rozeta jest przypięta do płaszcza obok innych symboli.

Ciekawym elementem Eisenhorna i jego świty jest opracowany język nazywany Glossią, która została wymyślona kiedy Eisenhorn miał 32 lata, ale z biegiem lat była rozbudowywana, w czym wkład mieli inni współpracownicy Inkwizytora.

Wyposażenie[]

Na początku swojej kariery Eisenhorn posiadał miecz mocy o niezwykłym wyglądzie; zamiast mieć konwencjonalne metalowe ostrze jako skupienie pola energii, ostrze samo w sobie było zrobione z czystej energii. To starożytne, pełne gracji i zabójcze ostrze zostało pobłogosławione przez Władcę Inx.

W przeciwieństwie do tej bezcennej broni, jego standardową bronią przez większość tego samego okresu był tani pistolet Scypio, który miał gangsterskie oznaczenia umieszczone przez Lores Vibben, która została zatrudniona jako strażnik i asystent Inkwizytora.

Następną bronią Eisenhorna był specjalnie dostosowany Pistolet Bolt, nadany mu przez kronikarza Szwadronów Śmierci. Ręcznie zrobiony, wykonany ze stali, w kolorze zielonym, o kompaktowych wymiarach i posiadający nietypową cechę obudowy magazynu w uchwycie. Zaginął podczas śledztwa w sprawie Quixosa.

Jego miecz został zniszczony w walce z demonem, Eisenhornowi pomógł Magos Adeptus Mechanicus, który stworzył dla Inkwizytora dwie nowe bronie - Laskę psioniczną, która była zwieńczona potężnym psychicznym kamieniem, wyrzeźbionym tak, by przypominała własną czaszkę Eisenhorna i miecz oparty na Barbarisaterze, ostrze niegdyś noszone przez Arianhroda Esw Sweydyra

Świta Inkwizytorska[]

Inkwizytor Eisenhorn stworzył znaczną organizację w czasie swojej kariery zaczynając od garstki osób, kończąc na kilkudziesięciu osobach, jego świta została w dużej mierze zniszczona przez działania Poncjusza Glawa, ale gdy sam inkwizytor zaginął to większość świty dołączyła do świty Inkwizytora Ravenora.

Znaczące osoby w Świcie inkwizytora :

• Uber Aemos - Savant

• Medea Betancore - Pilot

• Midas Betancore - Pilot

• Alizebeth Bequin - Asystentka/parias

• Godwyn Fischig - były Arbitres

Źródła[]

Xenos - Dan Abentt

Malleus - Dan Abentt

Hereticus - Dan Abentt