Quixos

Quixos - oddany Inkwizytor należący do Ordo Malleus, który w wieku 176 lat miał na swoim koncie już 1800 oskarżonych i zabitych heretyków, obcych i mutantów.

Historia[]

W trakcie pełnienia swoich obowiązków na Lackan XV, został zraniony przez demona. Mimo tego, że udało mu się go pokonać, to część pazura bestii utkwiła w sercu Inkwizytora. Po pewnym czasie Quixos uświadomił sobie, że szpon łączy go w pewien sposób z Osnową, zwiększając jego moc psioniczną, ale też powolnie pacząc jego ciało.

Na początku drugiego stulecia swojego życia, spotkał on Mistyczną Ścieżkę (ang. Mystic Path), organizację szlachty z Maginor, która używała różnych artefaktów by zwiększyć swoje wpływy. Zamiast ich zniszczyć, Inkwizytor obserwował ich praktyki, kultywowane w organizacji przez parę wieków. Po pewnym czasie Quixos upewnił się w swoim przekonaniu, że moc Chaosu może zostać użyta dla dobra Ludzkości, oraz, że moc ta sama w sobie nie jest zła, lecz źli ludzie używają ją do złych czynów. Przez kilkanaście lat Quixos współpracował z Mistyczną Ścieżką oddając im kilka innych artefaktów. W końcu doprowadziło to do konfliktu z innym Inkwizytorem.

Spotkanie Helgrunda[]

Helgrund spędził pierwsze trzy dekady swojego działania jako Inkwizytor, na poszukiwaniu starożytnego grymuaru, znanego jako Malus Codicium. Gdy w końcu dowiedział się, że starożytna księga spoczywa w głębiach Biblioteki Othella na Zandrini Prime, myślał, że jego zadanie zostało zakończone. Wielkie było jego zdziwienie, gdy dowiedział się, że artefakt został wykradziony przez tajemnicze indywidua, kilka miesięcy przed jego przybyciem. Księga traktowała o przywoływaniu stworzeń z Osnowy i zdaniem Helgrunda powinna zostać zniszczona. Wiedział, że gdyby księga wpadła w ręce wyznawców Mrocznych Potęg, sekrety które zawiera mogłyby posłużyć do zniszczenia tego świata. Następne miesiące poszukiwań doprowadziły Inkwizytora do planety Maginor, siedziby Mistycznej Ścieżki.

To co odnalazł na miejscu przeraziło go. Sekta używała wielu zakazanych artefaktów chaosu, które deprawowały ich użytkowników. Inkwizytor był pewien, że to właśnie oni ukradli Maleus Codicium. Inkwizytor Helgrund postanowił zniszczyć Mistyczną Ścieżkę, torturował i przesłuchiwał każdego kultystę Chaosu jakiego mógł wytropić, podążając ścieżką zepsucia jaką pozostawiała za sobą organizacja. Helgrund, po tygodniu swoich zmagań, zaczął napotykać coraz groźniejszych przeciwników. Walczył z kreaturami opętanymi przez demony, kultystami którzy wyposażeni byli w bronie, które wystrzeliwały pociski powodujące rozkład ciała.

Helgrundowi i jego świcie udało się dotrzeć do kaplicy Mistycznej Ścieżki, otoczonej przez mutanty, psioników i inne abominacje Chaosu. Z pomocą kilku Redemptorystów i Arco biczownika, który został uwolniony przez Kardynała z Maginor, Helgrund postanowił oczyścić Mistyczną Ścieżkę ogniem i mieczem. Na jego drodze stanął Inkwizytor, o szalonym umyśle i strasznie zmutowanym ciele. Helgrund ślubował niszczenie takich pomiotów i chcąc dotrzymać ślubów, wywarł swoją pomstę na spaczeńcu.

Quixos został zdumiony atakiem tak niedoświadczonego Inkwizytora, uznał go za głupca. Jego wielka praca przyniosła już wiele owoców, w szczególności dwóch Opętanych, jeden gościł w swoim ciele Cherubaela, drugi był zamieszkany przez coś, czego nie udało mu się do końca zidentyfikować, a co było znane jako Prophaniti. Asystowali mu w niszczeniu kilku anty-Imperialnych kultów w sektorze, ich wzmocnione mocą demonów siła i umiejętności były nieocenione w walce. Quixos był też mistrzem w sztuce zwanej tworzeniem Obrońców Dusz, indywiduów, które mogły absorbować magię i chronić pobliskich przed zgubną energią Chaosu.

Walka pomiędzy oboma stronami była zaciekła, a żadna strona nie mogła zyskać przewagi, dopóki Quixos i Helgrund nie starli się osobiście. Helgrund nosił potężny i starożytny młot, napędzany wiarą i czystością. Quixos walczył przy pomocy demonicznego miecza, który zawierał w sobie Kharnagara Śmiercionośnego, stwora który został przez niego pokonany dekady wcześniej, a którego esencja została połączona z mieczem w wyniku ostatnich eksperymentów. Ich walka, przez niektórych porównywana do walki między Horusem, a Imperatorem, trwała długo i była wyrównana. Helgrund z pomocą Imperatora próbował pokonać psychiczną tarczę jaka otaczała Quixosa, ten jednak wzywając całą moc Kharnagara, wbił ostrze w Helgrunda, podpalając go.

Przez kolejne stulecie, Quixos kontynuował swoje plugawe badania, które pomagały mu w walce z wrogami Imperium. Na Danakin II, przebił się przez twierdzę Orków Mekrok, przy pomocy demona Diabolana.

Ostatecznie, został ogłoszony, wraz z całymi swoimi dokonaniami, jako Extremis Diabolus i heretyk, przez samego Inkwizytora Eisenhorna w 342.M.41. Został wytropiony i zabity trzy lata później, przez pięciu Inkwizytorów, na czele których stał Eisenhorn.

Mimo swoich metod, są i tacy, którzy twierdzą że Quixos działał dobrze. Zabił wiele demonów i kultystów Chaosu, jak niektórzy twierdzą, obrócił ich moce przeciwko nim. Są też i tacy, którzy twierdzą, że nic dobrego nie może przyjść z Chaosu i że był tylko kukiełką na usługach Mrocznych Potęg. Został przeklęty już na Lackan XV, a jego połączenia z demonami i mutantami były tylko kolejnym dowodem na jego spaczenie.

Źródła[]

Codex: Inquisition 6th edition

Codex: Daemonhunters