Brama Khaine'a

Brama Khaine'a (ang. Khaine's Gate) - region w dolnych odmętach Commorragh i wielka brama, oddzielająca Mroczne Miasto od głębi Osnowy. Przez tysiąclecia chroniła Commorragh przed wielkim najazdem demonów, jednak pod koniec M41 została zniszczona co spowodowało Dysjunkcję Ynnead.

Historia[]

Powstanie[]

Commorragh powstało niebezpiecznie blisko przejścia do królestwa Mrocznych Bogów, nikt z ówczesnych twórców miasta-portu jednak szczególnie się tym nie przejmował.

Nad wspomnianym przejściem stworzono budowlę która miała być później znana jako Brama Khaine'a, która wzmocniona została przy pomocy pieczęci i technologii, które przepadły po Upadku i których nie da się już odzyskać. Brama gwarantowała, że szalejące burze osnowy nie przedostaną się do Commorragh. Być może to właśnie ocaliło miasto-port.

Nad Bramą zaczęły później powstawać całe dzielnice a wiedza o tym że stanowi ona przejście do Immaterium stała się sekretem znanym tylko kilku wybranym. Ci wybrani wiedzieli jednak by jej pilnować - bo gdyby Brama Khaine'a miała upaść, Commorragh mogłoby zostać wchłonięte do Królestwa Chaosu.

Tuż za Bramą[]

W 346497.M41 do uszu Asdrubaela Vecta dochodzi wiadomość o anomaliach wokół Bramy Khaine'a. Coś zaczęło uderzać powoli - rytmicznie - niemożliwie po drugiej stronie budowli. Vect w odpowiedzi posyła 500 Inkubów by chronili Bramę by móc kupić nieco czasu. Najwyższy Władca płaci niewyobrażalnie duże sumy by zapewnić sobie ich dyskrecję, jednocześnie upewniając się że Inkubi pochodzą z bractw które w przeszłości sprzeciwiło się bądź stanęło na drodze jego intryg.

By dodatkowo się zabezpieczyć, Vect posyła wiele bardziej ezoterycznych i tajemnych broni do ochrony Bramy. Wśród takich zmyślnych zabezpieczeń można znaleźć przedwiekowe strumienio-miny (ang. flux-mines), Siódmy Odłamek czy trój-pryzmatyczny klucz wymiarowy ustawiony by posłać wszystko co się w nim odbije w serce odległego słońca.

Wróg u Bram[]

W 601.M41 Inkubi pilnujący Bramy Khaine'a zaraportowali rozwój nowych i niepokojących wypadków Asdrubaelowi Vectowi. Poza wolnymi uderzeniami, Brama zaczęła też drżeć na mikroskopijnym poziomie. Co gorsza Ci którzy stoją zbyt blisko Bramy Khaine'a mogą usłyszeć szepczące głosy.

I chociaż Vect nie pokazuje jasno żadnego zaniepokojenia tą sytuacją, nowe plany natychmiast powstają w jego umyśle.

Niewidoczne Zagrożenie[]

W Podziemiach fenomen który objął Bramę Khaine'a stał się jeszcze wyraźniejszy w okolicach 996.M41. Wielu strażników tego dziwnego przejścia pogrążyło się w szaleństwie przez głosy które były teraz wszechobecne w głównym pomieszczeniu. Ci którzy nie wyrżnęli się nawzajem bądź nie odebrali sobie własnego życia zaczynają wypisywać "Wpuście Nas" na ścianach a czasem nawet na własnej skórze.

Powietrze wokół Bramy wypełnia się pół-widocznymi sylwetkami a Mandrejki i Widmowe Kruki gromadzą się w tunelach wokół tego miejsca.

Najwyższy Władca Vect z brutalną skutecznością kontynuuje ukrywanie tego fenomenu, po cichu przenosząc swoje zasoby do pod-wymiarów skrytych za tajemnymi, dobrze chronionymi Portalami Osnowy.

Wielu Archontów, dotąd uważających się za pozbawionych łaski Vecta, reagują entuzjastycznie gdy Najwyższy Władca proponuje im nowe, należące dotąd do Kabały Czarnego Serca terytoria przy Bramie Khaine'a.

Śmiejący Się[]

W okolicach tego okresu zaczynają roznosić się pogłoski dotyczące działalności Arlekinów.

Powiada się że jedna z Trup Maski Północnego Żalu, zwana Rozbitym Snem (ang. Shattered Dream) zaczęła patrolować Bramę Khaine'a, doszukując się znaków demonicznej inwazji. Gdyby zabezpieczenia na Bramie zostały rozbite, Arlekini byliby pierwszym przeciwnikiem stojącym na drodze demonów.

Spiżarnia Rakartha[]

W 998.M41 Urien Rakarth rozpoznał podobieństwa pomiędzy krwawymi szaleństwami swoich pobratymców a ekscesami które doprowadziły do Upadku. Starożytny ponad zrozumienie śmiertelników, Rakarth wciąż boleśnie wspomina to apokaliptyczne wydarzenie. Te wspomnienia popychają go do do przedsięwzięcia akcji prewencyjnej - chociaż Uriena nie obchodzi przetrwanie Galaktyki ani własnej rasy, to bez żywych istot zaspokajających jego deprawację, spotka go straszliwy koniec.

Tak więc Homunkulus zaczyna gromadzić to co uważa za świeże materiały, prowadząc najazdy biorące niespotykaną liczbę niewolników którzy następnie są zamykani w jego komnatach. W miarę jak skala operacji się zwiększa, Rakarth sięga po pomoc potężnych Kowenów, takich jak Czarne Zejście, Kowen Dwunastu i Prorocy Ciała. Te potworne organizacje zajmują kolejne wymiary w Pajęczym Trakcie i wypełniają je niezliczonymi komorami statycznymi, które ciągną się całymi milami. Każda z nich zawiera w sobie żywą istotę, przechowywaną do tortur w nadchodzących, trudnych dla Homunkulusów czasów.

Przypływ Osnowy[]

W 92499.M41 potężna burza, przedzierająca się przez odmęty Osnowy, uderzyła w krawędzie labiryntu wymiarów. Arteryjne przejścia drżą niekontrolowanie podczas gdy mniejsze, bardziej zniszczone korytarze kompletnie się zapadają.

Brama Khaine'a rozgrzewa się i emanuje białym światłem przez kilka chwil a jedno ze wspaniałych łańcuchów trzymających się rozpada się, wydając dźwięk burzowego huku.

Dokładnie w tym samym momencie każdy portal w Mrocznym Mieście zaczyna migotać po czym wraca do życia, wyrzucając setki tysięcy w pustkę bądź rozrywając ich na części. Mroczne Miasto burzy się a wymagania by Najwyższy Przywódca przedsięwziął działania i zapobiegł potencjalnej Dysjunkcji stają się coraz głośniejsze.

Vect podejrzewa że w tych niepokojach palce maczała Lady Malys ale próby udowodnienia tego kończą się przez działania Arlekinów, którzy pojawiają się znikąd, mordując agentów i informatorów Asdrubaela.

Rajd na Bakkę[]

W 97899.M41 siły Kabały Czarnego Serca i Kultu Konfliktu uderzają na bazę Imperialnej Marynarki Wojennej na Bakkce. W czasie gdy okręty Mrocznych Eldarów angażują się w walkę z imperialną flotą, mały oddział, skryty pod Cienistym Polem, w tajemnicy udaje się na tajną misję. Prowadzi go osobiście Lord Vect, któremu towarzyszy Lelith Hesperax.

Dobrze zakamuflowany oddział przebija się do inkwizytorskiej twierdzy, skrytej za trzecim księżycem Bakki i po wymordowaniu sił obronnych, zdobywa to po co przybył Lord Vect. Jak miało się okazać, Inkwizytor trzymał w swojej twierdzy mutantów posiadających "gen pariasa", który powoduje że nie mają (albo przynajmniej zdają się nie mieć) żadnego odbicia w osnowie. Ci którzy mają zdolność postrzegania takiego, widzą w Pariasach jedynie straszliwą pustkę. Oznacza to, że są oni de facto pozbawieni dusz. Czyni ich to nie tylko całkowicie niewrażliwymi na moce psychiczne, ale też czyni trudnymi do wykrycia i poważnie zakłóca pływ prądów immaterium, utrudniając czarowanie i rozplatając trwale działające uroki.

Rajd zostaje zatrzymany w momencie w którym Lord Vect przetransportował Pariasów do podziemi Commorragh. Tam oddał ich pod opiekę Homunkulusów, których groteskowe pojęcie sztuki miało przysłużyć się Najwyższemu Władcy.

Trzynasta Czarna Krucjata[]

Gdy Abaddon Profanator rozpoczął swoją 13 Czarną Krucjatę, armie z całego Imperium ruszyły ku Oku Grozy by go powstrzymać. Niezliczone Kabały wykorzystują te szansę do przeprowadzenia masowych rajdów na Galaktykę. Lady Malys natomiast dowiaduje się o anomaliach wokół Bramy Khaine'a.

W 995.999.M41 Aurelia, obawiając się że Asdrubael będzie próbował doprowadzić do otwarcia Bramy Khaine'a by pozbyć się swoich przeciwników, otwarcie rozpoczęła rebelię w Rdzeniu Commorragh. Setki tysięcy Kabalitów, Wych i Arlekinów lojalnych wobec Malys bądź Vecta rozpoczęło brutalną wojnę w obrębie dzielnicy, nie mając pojęcia, że każde z nich pragnie tego samego - powstrzymania Mrocznego Miasta przed upadkiem. By ironii stało się za dość, przelana krew oraz opętańcze jęki walczących ściągnęły pod Bramę nieprzeliczone ilości demonów, zwiększając już i tak niewyobrażalną hordę, czekającą by wyrżnąć wszystko na swojej drodzę w pień.

Tymczasem pędzące szaleństwo tworzy kolejne wyrwy w Bramie a pojmani Pariasi zaczynają krzyczeć...

Dysjunkcja Ynnead[]

Ostatecznie, pomimo prób Asdrubaela Vecta, upadek Bramy Khaine'a nie został zatrzymany. Gdy na Arenach Wych doszło do wskrzeszenia Sukkuby Yvraine przez przedwcześnie narodzonego Boga Śmierci Ynnead, ostatni z łańcuchów chroniących Bramę Khaine'a rozpadł się.

W jednej, straszliwej chwili, Mroczne Miasto zalały armie demonów. Rozpoczęła się Dysjunkcja Ynnead, największa inwazja Chaosu w historii Commorragh.

Ku powszechnemu oburzeniu, Asdrubael Vect opuścił Commorragh, pozwalając by jego oponenci zajęli się walką z nieskończonymi hordami Niezrodzonych, zamiast tego zajmując się budową linii zaopatrzeniowych i polowaniem na Yvraine.

W tym czasie Aelindrach postanowiło wykorzystać konflikt w jakim znalazło się Mroczne Miasto. Tym razem organizatorem tych wydarzeń był sam Kheradruakh, który zamordował Archonta Sythraca, zyskując ostatnią, perfekcyjną czaszkę do przygotowywanego od ośmiu tysiącleci rytuału. Wzrok tysiąca perfekcyjnych czaszek momentalnie się spotkał, tworząc wyrwę między światami, do pogrążonego w północy wymiaru Mandrejków. Masa cienistych morderców oraz odrażających bestii wylała się na ulice, mordując każda duszę w swym zasięgu. W ciągu jednej nocy, całe połacie Commorragh stały się cienistym królestwem Kheradruakha Dekapitatora, Zaginionego Monarchy Mandrejków. To do niego należało nowe dominium terroru, z tronem położonym w sercu żywego cienia, który pochłaniał nawet Demony które nie zdołały w porę uciec.

Trzeciej nocy, nocne armie Monarchy Mandrejków połączyły się z siłami Kowenów Homunkulusów. Połączone sił skrzywionych dzieł sztuki i cienistych demonów uderzyły spod ziemi Commorragh, uderzając na armie Bogów. Ten kontratak sprawił, że siły Chaosu straciły swoje momentum.

Wkrótce po tym Vect powrócił i przeprowadził gigantyczny kontratak, zaciągając do tego wysiłku wszystkich Inkubów oraz każdą istotę w mieście, która była mu cokolwiek winna. Dzięki czystej sile armii oraz geniuszowi samego Najwyższego Władcy, udało się odepchnąć siły Chaosu do dzielnicy, w której stały resztki Bramy Khaine'a. Dopiero wtedy Lord Vect odciął ją od reszty Commorragh, ogłaszając powstanie Otchłani Nieszczęścia (eng. Chasm of Woe).

Brama Khaine'a została więc ostatecznie zniszczona a na jej miejscu stoi teraz Otchłań Nieszczęścia.

Źródła[]

Codex: Dark Eldar (7th edition) str. 113-120

Codex: Drukhari (8th edition) str. 47

The Gathering Storm: Fracture of Biel-Tan

White Dwarf 70 Rozdział: Regiments of Renown