Przejdź do zawartości

Strikeforce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sześciokątna klatka wykorzystywana przez Strikeforce w walkach MMA

Strikeforce – nieistniejąca już amerykańska organizacja promująca walki w mieszanych sztukach walki (MMA) i kick-boxingu z siedzibą w San Jose. Od 2011 roku została wykupiona przez Forza, spółkę zależną od Zuffa (właściciela Ultimate Fighting Championship).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Organizacja została założona przez Scotta Cokera w 1985 roku. Pierwotnie promowała jedynie walki kick-boxerskie. W 2006 roku weszła na rynek mieszanych sztuk walki. Jej inauguracyjna gala Strikeforce: Shamrock vs. Gracie w San José (10 marca 2006) była pierwszą w tej dyscyplinie sportu na terenie Kalifornii oraz pobiła rekord pod względem liczby widzów na zawodach MMA w USA. W HP Pavilion obejrzało ją 18 265 ludzi[1].

W lutym 2009 roku władze Strikeforce wykupiły od spółki ProElite szereg aktywów w organizacji EliteXC, w tym prawa do emisji walk oraz kontrakty części zawodników (m.in. Giny Carano i Nicka Diaza). Wkrótce potem podpisały również lukratywny 3-letni kontrakt z siecią telewizyjną Showtime[1].

W sierpniu 2009 roku Strikeforce nawiązała formalną współpracę z rosyjską grupą promotorską M-1 Global oraz japońską spółką FEG (właściciel organizacji DREAM). Jej owocem jest wymiana zawodników oraz współpraca przy produkcji gal[2]. Pierwsza, pod nazwą Strikeforce: Fedor vs. Rogers, odbyła się 7 listopada 2009 roku. W walce wieczoru Fiodor Jemieljanienko pokonał Bretta Rogersa.

W marcu 2011 roku Dana White, prezydent konkurencyjnej organizacji UFC, ogłosił, że Strikeforce została zakupiona przez Zuffa (właścicieli UFC). Scott Coker zachował jednak stanowisko prezydenta Strikeforce, a wszystkie podpisane przez nią kontrakty z zawodnikami i telewizją Showtime pozostały w mocy[3]. Na początku 2013 roku odbyła się ostatnia gala (Strikeforce - Marquardt vs. Saffiedine) po której oficjalnie zamknięto organizację.

Ostatni mistrzowie

[edytuj | edytuj kod]
Kategoria Waga Mistrz Od Obrony tytułu
Ciężka do 120 kg (265 lb) Stany Zjednoczone Daniel Cormier 19 maja 2012 0
Półciężka do 93 kg (205 lb) wakat
Średnia do 84 kg (185 lb) Stany Zjednoczone Luke Rockhold 10 września 2011 2
Półśrednia do 77 kg (170 lb) Belgia Tarec Saffiedine 12 stycznia 2013 0
Lekka do 70 kg (155 lb) Stany Zjednoczone Gilbert Melendez 11 kwietnia 2009 (tymczasowy); 19 grudnia 2009 (niekwestionowany) 4
Kategoria Kobiet Waga Mistrz Od Obrony tytułu
Piórkowa do 66 kg (145 lb) wakat
Kogucia do 61 kg (135 lb) wakat

Mistrzowie Strikeforce

[edytuj | edytuj kod]

Mężczyźni

[edytuj | edytuj kod]

Waga ciężka

[edytuj | edytuj kod]

93 kg (205 lb) do 120 kg (265 lb)

Nr Mistrz Od Miejsce Obrony tytułu
1. Holandia Alistair Overeem
(pok. Paula Buentello)
16 listopada 2007 San Jose
Wakat 29 lipca 2011 Overeem został zwolniony z organizacji[4]
2. Stany Zjednoczone Daniel Cormier
(pok. Josha Barnetta)
19 maja 2012 San José

Waga półciężka

[edytuj | edytuj kod]

84 kg (185 lb) do 93 kg (205 lb)

Nr Mistrz Od Miejsce Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Bobby Southworth
(pok. Vernona White’a)
8 grudnia 2006 San José
2. Brazylia Renato Sobral 21 listopada 2008 San José
3. Holandia Gegard Mousasi 15 sierpnia 2009 San José
4. Stany Zjednoczone Muhammed Lawal 17 kwietnia 2010 Nashville
5. Brazylia Rafael Cavalcante 21 sierpnia 2010 Houston
6. Stany Zjednoczone Dan Henderson 5 marca 2011 Columbus
Wakat 19 września 2011 Henderson odszedł z organizacji by związać się z UFC[5]

Waga średnia

[edytuj | edytuj kod]

77 kg (170 lb) do 84 kg (185 lb)

Nr Mistrz Od Miejsce Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Frank Shamrock
(pok. Phila Baroni)
22 czerwca 2007 San José
2. Stany Zjednoczone Cung Le 29 marca 2008 San José
Wakat 17 września 2009 Le zrezygnował z tytułu na rzecz kariery aktorskiej[6]
3. Stany Zjednoczone Jake Shields
(pok. Jasona Millera)
7 listopada 2009 Hoffman Estates
Wakat 1 lipca 2010 Shields odszedł z organizacji by związać się z UFC[7]
4. Brazylia Ronaldo Souza
(pok. Tima Kennedy’ego)
21 sierpnia 2010 Houston
5. Stany Zjednoczone Luke Rockhold 10 września 2011 Cincinnati

Waga półśrednia

[edytuj | edytuj kod]

70 kg (155 lb) do 77 kg (170 lb)

Nr Mistrz Od Miejsce Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Nick Diaz
(pok. Mariusa Žaromskisa)
30 stycznia 2010 Sunrise
Wakat 9 czerwca 2011 Diaz odszedł z organizacji by związać się z UFC[8]
2. Stany Zjednoczone Nate Marquardt
(pok. Tyrona Woodleya)
14 lipca 2012 Portland
3. Belgia Tarec Saffiedine 12 stycznia 2013 Oklahoma City

Waga lekka

[edytuj | edytuj kod]

66 kg (145 lb) do 70 kg (155 lb)

Nr Mistrz Od Miejsce Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Clay Guida
(pok. Josha Thomsona)
10 marca 2006 San José
2. Stany Zjednoczone Gilbert Melendez 9 czerwca 2006 San José
3. Stany Zjednoczone Josh Thomson 27 czerwca 2008 San José
- Stany Zjednoczone Gilbert Melendez
(pok. o tymczasowy tytuł Rodrigo Damma)
11 kwietnia 2009 San José
4. Stany Zjednoczone Gilbert Melendez 19 grudnia 2009 San José

Kobiety

[edytuj | edytuj kod]

Waga piórkowa

[edytuj | edytuj kod]

61 kg (135 lb) do 66 kg (145 lb), do 2011 roku zwana średnią

Nr Mistrz Od Miejsce Obrony tytułu
1. Brazylia Cristiane Santos
(pok. Ginę Carano)
15 sierpnia 2009 San José
Wakat 6 stycznia 2012 Santos została przyłapana na stosowaniu niedozwolonego dopingu i odebrano jej tytuł[9]

Waga kogucia

[edytuj | edytuj kod]

57 kg (125 lb) do 61 kg (135 lb), do 2011 roku zwana półśrednią

Nr Mistrz Od Miejsce Obrony tytułu
1. Kanada Sarah Kaufman
(pok. Takayo Hashi)
26 lutego 2010 San José
2. Holandia Marloes Coenen 9 października 2010 Columbus
3. Stany Zjednoczone Miesha Tate 31 lipca 2011 Hoffman Estates
4. Stany Zjednoczone Ronda Rousey 3 marca 2012 Columbus
Wakat 6 grudnia 2012 Rousey odeszła z organizacji by związać się z UFC[10]

Mistrzowie turniejowi

[edytuj | edytuj kod]
Kategoria wagowa Liczba uczestników Mistrz 2. miejsce Data i miejsce finału
Średnia czterech Brazylia Jorge Santiago Południowa Afryka Trevor Prangley 16 listopada 2007, San Jose
Kogucia kobiet czterech Stany Zjednoczone Miesha Tate Japonia Hitomi Akano 13 sierpnia 2010, Phoenix
Ciężka ośmiu Stany Zjednoczone Daniel Cormier Stany Zjednoczone Josh Barnett 19 maja 2012, San Jose

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Loretta Hunt: Strikeforce Lands Showtime Deal. sherdog.com, 5 lutego 2009. [dostęp 2009-08-16]. (ang.).
  2. Strikeforce signs top heavyweight Fedor. ca.sports.yahoo.com, 3 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-16]. (ang.).
  3. Mike Whitman: Zuffa Purchases Strikeforce. sherdog.com, 12 marca 2011. [dostęp 2011-03-13]. (ang.).
  4. Alistair Overeem zwolniony ze Strikeforce. mmarocks.pl, 30 lipca 2011. [dostęp 2011-07-30].
  5. Shogun Rua Tabbed to Welcome Dan Henderson Back at UFC 139 | MMAWeekly.com [online], www.mmaweekly.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  6. Steven Marrocco: LE STEPS DOWN; SHIELDS VS. MILLER FOR 185 BELT. mmaweekly.com. [dostęp 2009-10-11]. (ang.).
  7. Strikeforce Releases Shields; Shields Wants Shot at Anderson Silva [online], www.sherdog.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  8. It's Official: Georges St-Pierre vs. Nick Diaz at UFC 137 on Oct 29 in Las Vegas | MMAWeekly.com [online], www.mmaweekly.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  9. CSAC: Strikeforce champ Cris ‘Cyborg’ Santos tests positive for anabolic steroid | MMAjunkie [online], mmajunkie.com [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  10. Dana White confirms Ronda Rousey has signed with UFC - MMA Fighting [online], www.mmafighting.com [dostęp 2017-11-26].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]