Przejdź do zawartości

Alistair Overeem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alistair Overeem
Ilustracja
Overeem w 2010
Pseudonim

Demolition Man, The Reem

Data i miejsce urodzenia

17 maja 1980
Londyn

Obywatelstwo

Holandia

Wzrost

196 cm

Masa ciała

119 kg

Styl walki

boks tajski, submission fighting

Debiut

kick-boxing – 1999
MMA – 1999

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 15
MMA – 67

Zwycięstwa

kick-boxing – 11
MMA – 47

Przez nokauty

kick-boxing – 7
MMA – 25

Przez poddania

MMA – 17

Przez decyzje

kick-boxing – 4
MMA – 5

Porażki

kick-boxing – 4
MMA – 19

Nieodbyte

MMA – 1

  1. Bilans walk aktualny na 9 października 2022.
Strona internetowa

Alistair Cees Overeem (ur. 17 maja 1980 w Londynie) – holenderski kickbokser i zawodnik MMA, mistrz Strikeforce (2007) oraz tymczasowy mistrz DREAM (2010) w wadze ciężkiej, a także zwycięzca K-1 World GP 2010.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Hounslow (jedno z londyńskich boroughs) ze związku Jamajczyka i Holenderki. Po rozwodzie rodziców, w wieku 6 lat przeprowadził się wraz z matką na stałe do Holandii. Po kądzieli jest daleko spokrewniony z panującym w Holandii królewskim rodem orańskim[1]. Ma starszego o 4 lata brata Valentijna.

Kariera MMA

[edytuj | edytuj kod]

PRIDE FC

[edytuj | edytuj kod]

Profesjonalny debiut w MMA zanotował w 1999 roku na gali It’s Showtime w Haarlemie. Następnie walczył dla organizacji RINGS i 2H2H.

W 2002 roku zadebiutował na ringu PRIDE FC. Rok później wystartował w turnieju PRIDE Middleweight Grand Prix 2003. Odpadł w ćwierćfinale znokautowany przez Chucka Liddella. W 2005 roku wziął udział w kolejnej edycji tej imprezy i tym razem, po pokonaniu przez poddanie Vitora Belforta i Ihora Wowczanczyna, doszedł do półfinału. W walce o finał został znokautowany przez późniejszego tryumfatora całego turnieju Maurício Ruę. W 2006 roku walczył w turnieju Pride Openweight Grand Prix. Przegrał w 1/8 z Fabricio Werdumem przez poddanie.

Hero's, Strikeforce, DREAM

[edytuj | edytuj kod]

Po rozwiązaniu PRIDE FC (2007) przeszedł do wagi ciężkiej i walczył następnie dla organizacji Hero’s, Strikeforce i DREAM. 16 listopada 2007 roku zdobył wakujący tytuł mistrza Strikeforce w wadze ciężkiej, pokonując przez poddanie Paula Buentello. W sierpniu 2009 roku Overeem miał bronić pas w walce przeciwko Werdumowi, ale do pojedynku nie doszło z powodu kontuzji ręki Holendra[2]. W końcu po raz pierwszy bronił tytułu 15 maja 2010 roku przeciwko Brettowi Rogersowi. Pokonał go przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie na skutek ciosów pięściami w parterze[3].

31 grudnia 2010 roku, podczas gali Dynamite!! 2010 znokautował w 19 sekund Amerykanina Todda Duffee w walce o tymczasowe mistrzostwo DREAM w wadze ciężkiej[4].

W 2011 roku wystartował w 8-osobowym turnieju Strikeforce, skupiającym najlepszych zawodników tej organizacji w wadze ciężkiej. 18 czerwca w walce ćwierćfinałowej pokonał przez decyzję Fabricio Werduma. W półfinale miał się zmierzyć z innym Brazylijczykiem, Antônio Silvą. Odmówił jednak walki z nim w wyznaczonym przez telewizję Showtime wrześniowym terminie, powołując się na kontuzję. W rezultacie został usunięty z turnieju, a pod koniec lipca Strikeforce rozwiązała z nim kontrakt[5].

Na początku września porozumiał się i związał z UFC, największą organizacją MMA na świecie. 30 grudnia 2011 roku, w debiucie podczas gali UFC 141, pokonał przez TKO w pierwszej rundzie Brocka Lesnara, zapewniając sobie pozycję pretendenta do mistrzostwa UFC w wadze ciężkiej[6]. Miał zmierzyć się o nie 26 maja 2012 roku z Juniorem dos Santosem, jednak miesiąc wcześniej został wycofany z tej walki z powodu pozytywnego wyniku testu antydopingowego (przekroczony ponad dwukrotnie dopuszczalny poziom testosteronu)[7].

14 marca 2015 roku pokonał Roya Nelsona przez jednogłośną decyzję, podczas UFC 185[8]. 19 grudnia 2015 w końcu doszło do oczekiwanej walki między Overeemem, a dos Santosem. 19 grudnia 2015 Holender pokonał Brazylijczyka przez nokaut w 2. rundzie. 10 września 2016, na UFC 203, zmierzył się o mistrzostwo UFC wagi ciężkiej ze Stipe Miociciem, ostatecznie ulegając mu przez nokaut w 1. rundzie[9].

4 marca 2017 na UFC 209 znokautował ciosem kolanem Marka Hunta w trzeciej rundzie[10].

6 lutego 2021 podczas walki wieczoru przegrał przez TKO z Aleksandrem Wołkowem[11]. Kilka tygodniu później został zwolniony z UFC[12].

W lipcu 2023 roku poinformował o zakończenie zawodowej kariery[13].

Kariera w kick-boxingu

[edytuj | edytuj kod]

W K-1 zadebiutował w 2001 roku w przegranej walce z Errolem Parisem podczas GP Holandii. W 2004 roku w Tokio został znokautowany w pokazowym pojedynku przez Glaube Feitosę. Do K-1 powrócił po długiej przerwie w 2008 roku. Podczas sylwestrowej gali Dynamite!! 2008 zmierzył się z byłym mistrzem K-1 w wadze ciężkiej i finalistą K-1 World GP 2008 Badrem Hari. Overeem stał się sprawcą sensacji, nokautując faworyzowanego Marokańczyka już w pierwszej rundzie walki[14].

W marcu 2009 roku walczył w Jokohamie z mistrzem K-1 Remym Bonjaskym. Przegrał przez decyzję po wyrównanym starciu. Występy te sprawiły, że otrzymał w drodze głosowania internetowego fanów dziką kartę, upoważniającą do udziału w walce eliminacyjnej podczas Final 16 w Seulu. Pokonał tam niespodziewanie Petera Aertsa, zapewniając sobie prawo walki o mistrzostwo K-1 WGP w turnieju finałowym w Jokohamie. W pierwszej walce tego turnieju znokautował kopnięciem kolanem mistrza świata kyokushin Ewertona Teixeirę, w półfinale uległ jednak przez nokaut (reguła 2 nokdaunów) Hariemu.

W październiku 2010 roku podczas Final 16 znokautował w pierwszej rundzie Australijczyka Bena Edwardsa, po raz drugi z rzędu awansując do Finału K-1 WGP[15]. Został on rozegrany 11 grudnia 2010 roku w Tokio. Overeem zdobył tytuł mistrza K-1 WGP, pokonując trzech rywali z rzędu: Tyrone'a Sponga przez decyzję oraz Gokhana Saki i Petera Aertsa przez nokaut[16].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2002: Turniej 2 Hot 2 Handle wagi półciężkiej – 1. miejsce
  • 2004: mistrz 2 Hot 2 Handle w wadze półciężkiej
  • 2005: PRIDE 2005 Grand Prix wagi średniej – półfinalista turnieju
  • 2007−2011: mistrz Strikeforce w wadze ciężkiej
  • 2010−2011: tymczasowy mistrz DREAM w wadze ciężkiej
  • 2005: ADCC European Trials – 1. miejsce w kat. -98,9 kg

Lista zawodowych walk w MMA[17]

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 47-19 (1) Rosja Aleksandr Wołkow TKO (ciosy pięściami) 2 2:06 UFC Fight Night: Overeem vs. Volkov 06.02.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 47-18 (1) Brazylia Augusto Sakai TKO (łokcie i ciosy pięściami) 5 0:26 UFC Fight Night: Overeem vs. Sakai 05.09.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Main Event
Wygrana 46-18 (1) Stany Zjednoczone Walt Harris TKO (ciosy pięściami) 2 3:00 UFC on ESPN: Overeem vs. Harris 16.05.2020 Stany Zjednoczone Jacksonville Main Event
Przegrana 45-18 (1) Surinam Jairzinho Rozenstruik KO (cios pięścią) 5 4:56 UFC on ESPN: Overeem vs. Rozenstruik 07.12.2019 Stany Zjednoczone Waszyngton Main Event
Wygrana 45-17 (1) Rosja Aleksiej Olejnik TKO (ciosy pięściami) 1 4:45 UFC on ESPN+ 7: Olejnik vs. Overeem 20.04.2019 Rosja Petersburg Main Event
Wygrana 44-17 (1) Rosja Siergiej Pawłowicz TKO (ciosy pięściami) 1 4:21 UFC Fight Night: Blaydes vs. Ngannou 2 24.11.2018 Pekin Co-Main Event
Przegrana 43-17 (1) Stany Zjednoczone Curtis Blaydes TKO (łokcie) 3 2:56 UFC 225 09.08.2017 Stany Zjednoczone Chicago
Przegrana 43-16 (1) Kamerun Francis Ngannou KO (cios pięścią) 1 1:42 UFC 218 02.12.2017 Stany Zjednoczone Detroit Co-Main Event
Wygrana 43-15 (1) Brazylia Fabrício Werdum Decyzja (większościowa) 3 5:00 UFC 213 08.07.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas Co-Main Event
Wygrana 42-15 (1) Nowa Zelandia Mark Hunt KO (kolano) 3 1:44 UFC 209 04.03.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 41-15 (1) Stany Zjednoczone Stipe Miocic KO (ciosy pięściami) 1 4:27 UFC 203 10.09.2016 Stany Zjednoczone Cleveland Walka o pas mistrzowski UFC w wadze ciężkiej. Bonus za walkę wieczoru. Main Event
Wygrana 41-14 (1) Białoruś Andrej Arłouski TKO (kopnięcie frontalne i ciosy pięściami) 2 1:12 UFC Fight Night: Overeem vs. Arlovski 08.05.2016 Holandia Rotterdam Bonus za występ wieczoru. Main Event
Wygrana 40-14 (1) Brazylia Junior dos Santos TKO (ciosy pięściami) 2 4:43 UFC on Fox: dos Anjos vs. Cerrone 2 19.12.2015 Stany Zjednoczone Orlando Co-Main Event
Wygrana 39-14 (1) Stany Zjednoczone Roy Nelson Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 185 14.03.2015 Stany Zjednoczone Dallas
Wygrana 38-14 (1) Holandia Stefan Struve KO (ciosy pięściami) 1 4:13 UFC on Fox: dos Santos vs. Miocic 13.12.2014 Stany Zjednoczone Phoenix
Przegrana 37-14 (1) Stany Zjednoczone Ben Rothwell TKO (ciosy pięściami) 1 2:19 UFC Fight Night: Souza vs. Mousasi 05.09.2014 Stany Zjednoczone Mashantucket Co-Main Event
Wygrana 37-13 (1) Stany Zjednoczone Frank Mir Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 169 01.02.2014 Stany Zjednoczone Newark
Przegrana 36-13 (1) Stany Zjednoczone Travis Browne KO (kopnięcie frontalne i ciosy pięściami) 1 4:08 UFC Fight Night: Shogun vs. Sonnen 17.08.2013 Stany Zjednoczone Boston Co-Main Event
Przegrana 36-12 (1) Brazylia Antônio Silva KO (ciosy pięściami) 3 0:25 UFC 156 02.02.2013 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 36-11 (1) Stany Zjednoczone Brock Lesnar TKO (kopnięcie na korpus i ciosy pięściami) 1 2:26 UFC 141 30.12.2011 Stany Zjednoczone Las Vegas Debiut w UFC. Main Event
Wygrana 35-11 (1) Brazylia Fabrício Werdum Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Strikeforce: Overeem vs. Werdum 18.06.2011 Stany Zjednoczone Dallas Ćwierćfinał Grand Prix wagi ciężkiej Strikeforce. Main Event
Wygrana 34-11 (1) Stany Zjednoczone Todd Duffee KO (ciosy pięściami) 1 0:19 Dynamite!! 2010 31.12.2010 Japonia Saitama Obronił inauguracyjne mistrzostwo DREAM w wadze ciężkiej
Wygrana 33-11 (1) Stany Zjednoczone Brett Rogers TKO (ciosy pięściami) 1 3:40 Strikeforce: Heavy Artillery 15.05.2010 Stany Zjednoczone Saint Louis Obronił mistrzostwo wagi ciężkiej Strikeforce. Main Event
Wygrana 32-11 (1) Japonia Kazuyuki Fujita KO (kolano) 1 1:15 Dynamite!! 2009 31.12.2009 Japonia Saitama
Wygrana 31-11 (1) Anglia James Thompson Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 0:33 Dream 12 25.10.2009 Japonia Osaka Main Event
Wygrana 30-11 (1) Stany Zjednoczone Tony Sylvester Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:23 Ultimate Glory 11: A Decade of Fights 17.10.2009 Holandia Amsterdam
Wygrana 29-11 (1) Trynidad i Tobago Gary Goodridge Poddanie (kimura) 1 1:42 Ultimate Glory 10: The Battle of Arnhem 09.11.2008 Holandia Arnhem
Nieodbyta 28-11 (1) Chorwacja Mirko Filipović No contest 1 6:09 Dream 6: Middle Weight Grandprix 2008 Final Round 23.09.2008 Japonia Saitama Overeem dwa razy uderzył Cro Copa nielegalnym kolanem w pachwinę. Main Event
Wygrana 28-11 Nowa Zelandia Mark Hunt Poddanie (klucz na rękę) 1 1:11 Dream 5: Light Weight Grandprix 2008 Final Round 21.07.2008 Japonia Osaka
Wygrana 27-11 Korea Południowa Lee Tae-Hyun KO (ciosy pięściami) 1 0:36 Dream 4: Middle Weight Grandprix 2008 2nd Round 18.06.2008 Japonia Jokohama
Wygrana 26-11 Stany Zjednoczone Paul Buentello TKO (poddanie po kolanie na korpus) 2 3:42 Strikeforce: Four Men Enter, One Man Survives 16.11.2007 Stany Zjednoczone San Jose Zdobył inauguracyjne mistrzostwo wagi ciężkiej Strikeforce
Przegrana 25-11 Rosja Siergiej Charitonow KO (cios pięścią) 1 4:21 Hero's 10 17.09.2007 Japonia Jokohama
Wygrana 25-10 Holandia Michael Knaap Poddanie (peruwiański krawat) 1 3:29 K-1 World GP 2007 23.06.2007 Holandia Amsterdam Powrót do wagi ciężkiej
Przegrana 24-10 Brazylia Maurício Rua KO (ciosy pięściami) 1 3:37 Pride 33: The Second Coming 24.02.2007 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana 24-9 Brazylia Ricardo Arona TKO (poddanie po ciosach) 1 4:28 Pride Final Conflict Absolute 10.09.2006 Japonia Saitama
Przegrana 24-8 Brazylia Antônio Rogério Nogueira TKO (przerwanie przez narożnik) 2 2:13 Pride Critical Countdown Absolute 01.07.2006 Japonia Saitama Powrót do wagi półciężkiej
Wygrana 24-7 Brazylia Vitor Belfort Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Strikeforce: Revenge 09.06.2006 Stany Zjednoczone San Jose Walka w limicie umownym do 95,2 kg. Main Event
Przegrana 23-7 Brazylia Fabrício Werdum Poddanie (kimura) 2 3:43 Pride Total Elimination Absolute Japonia Osaka Runda otwierająca Grand Prix wagi ciężkiej PRIDE 2006
Wygrana 23-6 Anglia Nikolajus Cilkinas Poddanie (dźwignia prosta na staw łokciowy) 1 1:42 WCFC: No Guts, No Glory Anglia Manchester
Wygrana 22-6 Rosja Siergiej Charitonow TKO (kolana) 1 5:13 Pride 31: Unbreakable Japonia Saitama Debiut w wadze ciężkiej
Przegrana 21-6 Brazylia Maurício Rua TKO (ciosy pięściami) 1 6:42 Pride Final Conflict 2005 Japonia Saitama Półfinał Grand Prix wagi średniej PRIDE 2005
Wygrana 21-5 Ukraina Ihor Wowczanczyn Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:20 Pride Critical Countdown 2005 Japonia Saitama Ćwierćfinał Grand Prix wagi średniej PRIDE 2005
Wygrana 20-5 Brazylia Vitor Belfort Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 9:36 Pride Total Elimination 2005 Japonia Osaka Runda otwierająca Grand Prix wagi średniej PRIDE 2005
Przegrana 19-5 Brazylia Antônio Rogério Nogueira Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Pride 29: Fists of Fire Japonia Saitama
Wygrana 19-4 Japonia Hiromitsu Kanehara TKO (przerwanie przez lekarza) 2 3:52 Pride 28: High Octane Japonia Saitama
Wygrana 18-4 Holandia Rodney Glunder Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 ? 2 Hot 2 Handle Holandia Rotterdam Zdobył mistrzostwo wagi półciężkiej 2H2H
Wygrana 17-4 Japonia Tomohiko Hashimoto TKO (kolana) 1 0:36 Inoki Bom-Ba-Ye 2003 Japonia Kobe
Przegrana 16-4 Stany Zjednoczone Chuck Liddell KO (ciosy pięściami) 1 3:09 Pride Total Elimination 2003 Japonia Saitama Ćwierćfinał Grand Prix wagi średniej PRIDE 2003
Wygrana 16-3 Chorwacja Mike Bencic TKO (poddanie po kolanie na korpus i ciosy pięściami) 1 3:44 Pride 26: Bad to the Bone Japonia Jokohama
Wygrana 15-3 Stany Zjednoczone Aaron Brink Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 0:53 2H2H 6: Simply the Best 6 Holandia Rotterdam
Wygrana 14-3 Rosja Bazigit Atajev TKO (kolano na korpus) 2 4:59 Pride 24: Cold Fury 3 Japonia Fukuoka
Wygrana 13-3 Holandia Dave Vader TKO (przerwanie przez lekarza) 2 ? 2H2H 5: Simply the Best 5 Holandia Rotterdam Wygrał turniej wagi półciężkiej 2H2H.
Wygrana 12-3 Francja Moise Rimbon Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:03 Półfinał turnieju wagi półciężkiej 2H2H
Wygrana 11-3 Japonia Yusuke Imamura TKO (kolano i ciosy pięściami) 1 0:44 Pride The Best Vol.2 20.07.2002 Japonia Tokio
Wygrana 10-3 Finlandia Vesa Vuori TKO (ciosy pięściami) 1 2:15 2 Hot 2 Handle: Germany 26.05.2002 Niemcy Krefeld
Wygrana 9-3 Rosja Sergey Kaznovsky Poddanie (dźwignia prosta na staw łokciowy) 1 3:37 M-1: Russia vs. The World 3 26.04.2002 Rosja Petersburg
Wygrana 8-3 Rosja Roman Zentsov Poddanie (klucz na rękę) 1 1:26 2H2H 4: Simply the Best 4 17.03.2002 Holandia Rotterdam
Wygrana 7-3 Rosja Stanislav Nuschik TKO (kolana) 1 0:53 2H2H 2: Simply The Best 18.03.2001 Holandia Rotterdam
Wygrana 6-3 Gruzja Vladimer Tchanturia Poddanie (duszenie zza pleców) 1 1:06 Rings: King of Kings 2000 Final 24.02.2001 Japonia Tokio
Wygrana 5-3 Holandia Peter Verschuren Poddanie (klucz na rękę) 1 1:06 It's Showtime: Christmas Edition 12.12.2000 Holandia Haarlem
Przegrana 4-3 Stany Zjednoczone Bobby Hoffman KO (cios pięścią) 1 9:39 Rings: Millennium Combine 2 15.06.2000 Japonia Tokio
Przegrana 4-2 Rosja Yuriy Kochkine Decyzja (niejednogłośna) 2 5:00 Rings Russia: Russia vs. The World 20.05.2000 Rosja Jekaterynburg
Wygrana 4-1 Japonia Yasuhito Namekawa Poddanie (dźwignia prosta na staw łokciowy) 1 0:45 Rings: Millennium Combine 1 20.04.2000 Japonia Tokio
Wygrana 3-1 Holandia Can Sahinbas KO (kolano) 1 2:21 2 Hot 2 Handle 1 05.03.2000 Holandia Rotterdam
Wygrana 2-1 Anglia Chris Watts KO (kolano na korpus) 1 3:58 Rings Holland: There Can Only Be One Champion 06.02.2000 Holandia Utrecht
Przegrana 1-1 Rosja Yuriy Kochkine Decyzja (większościowa) 2 5:00 Rings: King of Kings 1999 Block A 28.10.1999 Japonia Tokio
Wygrana 1-0 Holandia Ricardo Fyeet Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:39 It's Showtime 24.10.1999 Holandia Haarlem Debiut w MMA

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leon Horne: Alistair Overeem's Royal Blood, the Heavyweight Champion Eats Like a King. bleacherreport.com, 7 kwietnia 2011. [dostęp 2012-02-07]. (ang.).
  2. Re-injured Hand Forces Alistair Overeem Out of Scheduled Title Defense Against Fabricio Werdum on Aug. 15. sherdog.com, 21 lipca 2009. [dostęp 2009-08-12]. (ang.).
  3. Overeem Blasts Through Rogers, Calls Out Fedor. sherdog.com, 15 maja 2010. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
  4. Stuart Tonkin: DYNAMITE!! A Carnival of Carnage. k-1.co.jp, 31 grudnia 2010. [dostęp 2011-01-01]. (ang.).
  5. Alistair Overeem zwolniony ze Strikeforce. mmarocks.pl, 30 lipca 2011. [dostęp 2011-07-30].
  6. UFC 141: Lesnar vs Overeem – wyniki i relacja. mmarocks.pl, 30 grudnia 2011.
  7. Jacoby Harms: Frank Mir will replace Alistair Overeem in title-fight against Junior dos Santos. fiveouncesofpain.com, 21 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-23]. (ang.).
  8. UFC 185: Post-fight Press Conference + Results. ww.gniewni.com. [dostęp 2015-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  9. K. Witek: Wyniki gali UFC 203: Stipe Miocic obronił pas, Werdum zwyciężył jednogłośnie. mmanews.pl, 11.09.2016. (pol.).
  10. Tomasz Nowosielski: UFC 209: Woodley vs. Thompson 2 – wyniki na żywo. mmarocks.pl, 2017-03-04. [dostęp 2017-03-05]. (pol.).
  11. Alexander Volkov znokautował Alistaira Overeema w drugiej rundzie! [Wideo] [online], NaszeMMA, 7 lutego 2021 [dostęp 2021-03-10] (pol.).
  12. "Było to doświadczenie na całe życie" – Alistair Overeem zabrał głos po rozstaniu z UFC [online], NaszeMMA, 4 marca 2021 [dostęp 2021-03-10] (pol.).
  13. Cesellolaroma Pisze, Został wegetarianinem, będzie promował zdrowie i stan wyższej świadomości – Alistair Overeem zakończył karierę [online], Lowking.pl, 5 lipca 2023 [dostęp 2023-07-08] (pol.).
  14. Monty Di Pietro: MMA Rules at DYNAMITE!! 2008. k-1.co.jp. [dostęp 2009-08-12]. (ang.).
  15. Stuart Tonkin: F16 – A Changing of the Guard. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
  16. Stuart Tonkin: K-1 WGP 2010: A Monster Crowned. [dostęp 2010-12-13]. (ang.).
  17. Alistair Overeem ("The Demolition Man") | MMA Fighter Page [online], Tapology [dostęp 2022-12-31] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]