Przejdź do zawartości

Android Gingerbread

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Android Gingerbread
Logo Android Gingerbread
Logo programu
Ilustracja
Interfejs użytkownika
Producent

Google

Architektura

Linux

Pierwsze wydanie

6 grudnia 2010

Aktualna wersja

2.3.7 (GWK74)
(21 września 2011) [±]

Jądro

Jądro monolityczne

Licencja

Apache License 2.0
GPL v2 (jądro Linux i poprawki)

Poprzednik

Android 2.2.3 „Froyo”

Następca

Android 3.0 „Honeycomb” (tablety) / Android 4.0 „Ice Cream Sandwich”

Strona internetowa

Android 2.3 Gingerbread (z ang. Android piernikowy) – siódma wersja mobilnego systemu operacyjnego Android opracowanego przez firmę Google i wydanego w grudniu 2010 roku. W wersji Gingerbread wprowadzono obsługę komunikacji bliskiego zasięgu NFC (stosowanej w rozwiązaniach mobilnych płatności) oraz protokołu SIP (Session Initiation Protocol) używanego w telefonach internetowych VoIP[1]. Pierwszym telefonem z Androidem Gingerbread był Nexus S[1].

W dniu 27 września 2021 Google ostatecznie zakończył wsparcie dla Gingerbread blokując logowanie dla części usług w tej wersji Androida[2].

Oprócz zmian bardziej technicznych Google wprowadził również znaczne zmiany w interfejsie użytkownika w wersji Gingerbread[1]. Wprowadzono między innymi zmiany w wirtualnej klawiaturze, by umożliwić wciskanie kombinacji klawiszy. Dodane też możliwość wprowadzania znaków głosowo oraz usprawniono zaznaczanie tekstu na ekranie[1]. Wprowadzono również nowy menedżer pobierania, zapewniający użytkownikom łatwy dostęp do dowolnego pliku pobranego z przeglądarki, poczty e-mail lub innej aplikacji[3].

Obrazek-niespodzianka (ang. easter egg) ukryty w Android Gingerbread

Nowe funkcje i technologie wprowadzone przez Gingerbread obejmują[1][3][4]:

  • Natywna obsługa telefonów internetowych SIP VoIP.
  • Obsługa komunikacji bliskiego pola (NFC), umożliwiająca użytkownikowi odczytywanie tagów NFC osadzonych na plakatach, naklejkach lub reklamach.
  • Nowe efekty dźwiękowe, takie jak pogłos, korekcja, wirtualizacja słuchawek i wzmocnienie basów.
  • Obsługa wielu kamer w urządzeniu, w tym kamery skierowanej do przodu, jeśli jest dostępna.
  • Obsługa odtwarzania wideo WebM/VP8 i kodowania dźwięku AAC.
  • Ulepszone zarządzanie energią, w tym bardziej aktywne zarządzanie aplikacjami zużywającymi energię.
  • Przejście z systemu plików YAFFS na ext4 na nowszych urządzeniach[5].
  • Dostęp do API aparatu dla osób tworzących oprogramowanie.
  • Nowe API dające dostęp do sensorów w tym: żyroskopu, grawimetru i barometru.
  • Ulepszenia dźwięku, grafiki i API dla twórców gier.
  • Poprawiona prędkość w stosunku do Froyo dzięki aktualizacjom komponentów systemowych (m.in. współbieżne odśmiecanie pamięci w Dalvik VM, aktualizacja sterowników opartych związanych z operacjami 3D w OpenGL ES).

W tej wersji systemu ukryto również pierwsze jajko-niespodziankę (ang. easter egg) Androida, które przedstawia maskotkę Androida stojącą obok piernikowego ludzika zombie na tle innych zombie rozmawiających przez telefony komórkowe[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Jessica Dolcourt, Android 2.3's 'Gingerbread' OS: What's inside [online], CNET, 6 grudnia 2010 [dostęp 2023-12-09] (ang.).
  2. Zak Pollack: Sign-in on Android devices running Android 2.3.7 or lower will not be allowed starting wrzesień 27. Google, 2021-07-26. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  3. a b Gingerbread [online], Android Developers [dostęp 2023-12-09] (ang.).
  4. Android 2.3 APIs [online], Android Developers [dostęp 2023-12-09] (ang.).
  5. Ryan Paul, Ext4 filesystem hits Android, no need to fear data loss [online], Ars Technica, 27 grudnia 2010 [dostęp 2023-12-09] (ang.).
  6. Chris Hoffman, 4 Hidden Android Easter Eggs: From Gingerbread to Jelly Bean [online], How-To Geek, 7 sierpnia 2012 [dostęp 2023-12-09] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]