Maj 1791
Czekało ją nielada spotkanie,
Już nie mogła doczekać się na nie.
Pogłoski omówić trzeba,
Znów zaistniała taka potrzeba,
Ona już jest zmęczona,
A zarazem lekko zniesmaczona.
Humor jej się poprawia
Gdy jej luby do niej gania.
Obydwoje swoje kredo chwalą
I zawsze króla ocalą.
"Cóż oni tam gadają, moj drogi"
"He zamach chcą zrobić, ot trwogi"
"Cóż chyba zwariowali"
"Nawet nie wiesz co ostatnio odwalali"
"To bez znaczenia,
Takie rzeczy nie zasługują wybaczenia.
Plan już mam genialny,
A jednocześnie nieodwołalny.
Pytanie tylko czyś ze mna jest?
Wystarczy mi tylko jeden gest"
"Ma luba musisz wybaczyć,
Nie uda ci się mnie zobaczyć,
Wyjechać muszę,
Będę modlić się za twą duszę"
"Dobrze, jakoś poradzę sobie…
Będę cały czas pamiętać o twej osobie"
3 maja 1791
I tak przyczajona stała na dachu,
Wyzbywszy się całego strachu,
Obserwuje wydarzenie,
Które nie ukrywając robi wrażenie.
Wnet widzi mignięcie,
Jedno krótkie niczym cięcie.
Ktoś w oknach się ukrywa,
I ze "snajperką" sobie pogrywa.
I co czas na zabójstwa,
Wszystko dla wlasnego "bóstwa"
Po dachach parkur,
Jaki to genialny twór,
Wskok przez okno,
Zajście od tyłu wolno.
I załatwione,
Ukryte ostrze jest niezastąpione.
Do innego budynku skok
Na szybko wypity jakiś sok
Tak na odwagę,
By jeszcze bardziej zrozumie�� wagę
Tego co się robi…
Bo kto inny króla obroni.
Ona jedyna,
Samotna dziewczyna.
Kolejny snajper pod nią stoi.
Zabójstwo z góry się kroi.
Kolejne truchło,
Lecz ruszać trza rychło.
Jeszcze widzi jednego,
W króla celującego.
Nóż do rzucania trzyma,
Jednakże tym razem się wstrzyma.
"A gdyby tak tego w obroty wziąć
I skrzydła podciąć?
Dowiedzieć się kto rzucił zlecenie
O tak czyje to było polecenie"
Wpada przez drzwi tym razem
On ukrywa się za obrazem.
Dopada go, chwyta za gardło
"Gdzie wasz szef gadaj rychło!"
"Nic ci nie powiem"
"Mam sposoby i tak się dowiem"
Wystarczy straszenia trochę
I już zna drogę
Opis pasuje do osoby jednej,
Dobrze jej znanej.
Rusza ile sił w nogach,
Pokładając nadzieję w "bogach",
Że zdąży
I sprawiedliwość wymierzy
Ujrzała go w zgrai
Wprost na króla sie czai
Biegnie, na niego się rzuca
On w bólach kuca
Gdy są poza tłumem
Musi zmierzyć się z własnym rozumem.
"Jak mogłeś, wierzyłam ci, ufałam
Ze wszystkiego spoufalałam
A ty trzymasz z Templariuszami,
Ze zwykłymi tchórzami…"
"I czemu masz pretensje…
Jednocześnie jakieś na mój temat obsesje
Konstytucja to bzdura,
Toż to zwykła brawura
Musi zostać zakończona
A najlepiej ukrócona…
O głowę…"
"Odjęło mi mowę
Zdradziłeś mnie…
Ale to minie,
W końcu nic nie jest prawdziwe
Zarazem wszystko możliwe"
Wyjęła pistolet i chrup
Na ziemię padł trup
"Nigdy nie pozwól
By uczucia misji przyjęły rozwój"
Zginął jej luby,
Nie doczeka się chluby
Konstytucja została uchwalona,
A następnie głośno uczczona,
Picie, tańce, śpiewy
Przeciwników gniewy,
Ona z dachu wszystko obserwuje
I w piórze orła się miłuje.
Zostało jej tylko jedno
Symbolizujące piękno
Odwraca wzrok
I robi jeden krok
Skacze z progu
I w siana ląduje stogu
Na samo króla polecenie
Zostało wydane jedno zlecenie
By Kościuszkę jej ukochanego
Za dokonanie czynu haniebnego
Nie chować wśród zasłużonych
Lecz wśród tych zgorszonych
Ciało ma być spalone
I przenigdy chwalone
A ona będzie dalej się starać
Wszystkich ochraniać
Tych w potrzebie i biednych
Tych brzydkich i pięknych
Żyć będzie w cieniu
Mieszkać we własnym schronieniu
Legenda się tu narodzi
O nowe braterstwo chodzi
Asasynem się nazwie
I czasem nawet pomoc wezwie
Z nienawiścią do Templariuszy
Zawsze do boju ruszy
Oto będą jej zasady
Którym i TY musisz dać wiary…
Najbardziej czekam na Assassin's Creed Origins. Syndicate okazał się jedną z moich ulubionych części, a grając w Unity byłam lekko zawiedziona. Teraz mam nadzieję, nowy Assassyn dostarczy nam jeszcze więcej rozrywki niż poprzednie części. Sam pomysł ze Starożytnym Egiptem jako tłem wydarzeń jest niesamowity. Wiadomo tam gdzie Egipt tam i piramidy. Naprawdę czekam z niecierpliwością na nowego Assassyna. Również zmienienie systemu walki i elementy RPG będą dla mnie wyzwaniem.
