gameplay.pl Klasyczne CRPG i ich droga ku zapomnieniu

Według mnie nie ma powodów do narzekań i autor trochę zbyt mocno utonął w nostalgii. Pillars of Eternity, Underrail, Drakensang, Sword Coast. Niedługo wychodzi dodatek do Baldur's Gate i Torment. Jest w co grać, a jak ktoś buja w obłokach jak to było kiedyś fantastycznie, to scena moderska do chociażby Neverwinter Nights nadal działa fantastycznie i powstają świetne moduły. Niektóre o długości i fabule na poziomie oldschoolowych hitów :)
Zawsze jeszcze można pograć w dobre gry (albo średnie) z gatunku indie jak przykładowo Serpent in the Staglands. A i jeszcze niedawno wyszedł fantastyczny RPG pełną gębą, Age of Decadence.

@Rasgul - Temat tygodnia to "zapomniane gatunki", czyli w tym przypadku klasyczne CRPG, a nie "zapomniane marki". Kto mówił, że Baldur został zapomniany? :)

Przecież ty to napisałeś:

Nostalgicznie spoglądam w przeszłość i widzę takie marki jak Baldur's Gate czy Icewind Dale, które zostały kompletnie zapomniane przez branżę.

Dzisiaj Obsidian zapowiedział Tyranny. Nie powiedziałbym, że klasyczne, drużynowe erpegi są zapomniane. Na fali Kickstartera już powstało kilka takich gier, kolejne są w drodze. Wymienię choćby: Divinity, Pillars of Eternity, Sword Coast, Age of Decadence, Wasteland 2, Shadowrun, South Park. A jeszcze wcześniej były takie gry jak Dragon Age: Origins czy dwie części Drakensaga. Także poniższe twoje stwierdzenie wydaje się nieco naciągane:

Spojrzałem ostatnio na listę premier z gatunku CRPG i wprost zaniemówiłem. Praktycznie wszystkie ciekawsze, wypuszczone ostatnio produkcje tego typu są po brzegi nafaszerowane akcją, a odbywające się w nich walki nie wymagają zwykle zbyt dużych pokładów myślenia ze strony grającego, zaś śmierć wskutek kilku popełnionych błędów bywa w nich doświadczeniem zupełnie obcym. CRPG zostały całkowicie zdominowane przez hack and slashe, MMO czy różnego rodzaju action-RPG (od Gothica, poprzez Wiedźmina, kończąc na nowych Falloutach czy Mass Effect). Prawdziwe, komputerowe gry fabularne wymarły śmiercią naturalną, a ukazanie się na rynku nowego tytułu w tym stylu jest małym świętem dla osób pamiętających złote czasy triumfu Baldurów.

No chyba, że napisałbyś to, gdzieś w 2008 roku. Ale w międzyczasie były przecież takie gry jak oba Neverwintery, Vampire: the Masquerade - Bloodlines (dosyć wiernie przenosił system RPG firmy White Wolf), obie części KotOR. Myślę, że klasycznych rolplejów jest na tyle dużo by fani tego typu erpegów byli zadowoleni. Z drugiej strony, czy w czasach kiedy Baldur święcił tryumfy zasypywani byliśmy tego typu grami? Też nie było ich jakoś dużo. Były Baldury, Fallouty, Icewind Dale (wtedy jeszcze pogardliwie nazywanymi hack'n'slashami, dziś to rozbudowane erpegi), do tego pojedyncze gry jak Planescape: Torment, Arcanum, Świątynia Pierwotnego Zła. To nic dziwnego, że w obrębie gatunku RPG pojawiły się różne podgatunki, w tym ten, który stawia na akcję. Chyba kiedyś w czasach, gdy Baldury biły rekordy popularności, byli gracze, którzy sobie pomyśleli: "Ech, zagrać w takiego erpega, w pełnym trójwymiarze, w którym miałbym pełną kontrolę nad bohaterem podczas walki i mógłbym do woli eksplorować świat...". Myślę, że niedosyt jest lepszy niż przesyt, bo gdyby tak od czasów Baldurów nic innego z gatunku cRPG nie wychodziło, tylko klasyczne, drużynowe rolpleje, to dzisiaj każdy by miał je dość.

Klasyczne CRPG musiały umrzeć, tak samo jak prymitywne gatunki ludzi, by mogła nastąpić ogólna ewolucja - obserwując współczesny świat można odnieść wrażenie, że prymitywy mają się całkiem dobrze... A tak na serio, to jak wspomnieli przedmówcy - klasyczne erpegi są wśród nas. Jest ich mnóstwo: seria Avadon, seria Avernum, seria Eschalon, seria Shadowrun, Serpent in Staglands, Underrail, Sword Coast Legends, Lords of Xulima, Pillarsy, Might & Magic: Legacy, The Quest ; warto też wspomnieć o coraz większej liczbie dungeon crawlerów, których mechanika niewiele odbiega od Dungeon Mastera jak Grimrocki, The Fall of Dungeon Guardians, Ruzar - The Life Stone, 7 Mages, Dungeon Kingdom czy nadchodzące Crystal Rift, Underworld Ascendant bądź Skullstone. Można jeszcze wymieniać i wymieniać. Ostatnimi czasy jest chyba tego więcej niż było za czasów Baldurów. Z tym, że w większej części nie są to tytuły AAA, co jednak nie oznacza, że są to gry słabe. Owszem, mają swoje mankamenty, ale nie są to złe gry. Przy niektórych bawiłem się lepiej niż przy pierwszym Baldurze. Ogólnie nie zgadzam się z wywodami w tekście i jak przedmówcy stwierdzam, że nie ma powodu do narzekań. Otóż narzekać można jedynie na brak czasu, aby zapoznać się z tymi wszystkimi tytułami...