One of the comments made by the reviewer of George Lamming’s work, V. S. Pritchett was: “We are in the heart of a coloured or half-coloured community,One of the comments made by the reviewer of George Lamming’s work, V. S. Pritchett was: “We are in the heart of a coloured or half-coloured community, sharing its sudden, unreasonable passions… its naïve illusions about the world outside” (qtd. in Brown 681). I believe that as many ambitious novels, In The Castle of My Skin is challenging to read and touches compound structures of meanings to decode. Coming of age novels often present sentiments common for all adults as they refer to certain nostalgy. In George Lamming’s case it is not that simple to interpret the novel especially if one comes from Commonwealth culture. Firstly, as the author analyses in The Pleasures of Exile (229), living in a colonial reality means to be detached from his own origin culture by imperialism. Caribbean people are mostly descendants of captive Africans and to many of them that continent is very close to their heart. In common speech, exile does indeed mean a physical absence being banned or unable to return to one’s land. David W. Hart defines this interior exile which might constitute "either an intellectual turn away from home or an emotional turn inward to the self" (qtd. in Wheat 5). G. is on a mental exile from his sense of belonging. As he grows older he detaches himself from his village and leaves to Trinidad. Meanwhile Trumper returns from the United States for a visit. Young men discuss the difference in reality and perspective of seeing oneself: There ain’t no “man” an’ there ain’t no “people.” Just nigger an’ Negro. An’ little as that seem ‘tis a tremendous difference. It make a tremendous difference not to the whites but the blacks. ‘Tis the blacks who get affected by leavin’ out that word “man” or “people.” That’s how we learn the race. ‘Tis what a word can do. Now there ain’t a black man in all America who won’t get up and an’ say I’m a Negro an’ I’m proud of it. We all are proud of it.” (289) It appears that the reality narrows down to the point of how an individual thinks about oneself. The feeling of inferiority might dictate one’s possibilities by limiting personal ambitions as well as potential. I perceive In The Castle of My Skin as a very intellectually stimulating and I believe that V. S. Pritchett’s impression lacks certain ability of co-feeling. The consciousness of all the unknown ahead existing might be at times paralysing as it requires to leave one’s known behind. This is the reason why the cultivation of one’s value and origin is essential for self-growth and being honest with oneself in accordance to one’s believes. In a larger spectrum it refers to the rebirth of the nation after colonialism. Calypso Rose, Trinidad musician when singing her beautiful song Calypso Blues reminds Caribbean women of their beauty and authenticity encouraging them not to be afraid of identifying with their culture not following foreign trends: Dese yankee girl give me big scare, Is black de root, is blonde de hair. Her eyelash false, her face is paint, And pads are where de girl she ain't She jitterbug when she should waltz, I even think her name is false. But calypso girl is good a lot, Is what you see, is what she got. (2:15)
Brown, Dillon J. “Exile and Cunning: The Tactical Difficulties of George Lamming.” Contemporary Literature, vol. 47, no. 4, 2006, pp. 669-694. Calypso Rose. Calypso Blues. YouTube, uploaded by Calypso Rose, https://www.youtube.com/watch?v=tPQ0P... Lamming, George. In The Castle of My Skin. Longman, 1987. Lamming, George. The Pleasures of Exile. University of Michigan Press, 1992. Wheat, Celeste A . “Examining Colonialism and Exile in George Lamming's In the Castle of My Skin (1953), The Emigrants (1954), and The Pleasures of Exile (1960) Journal of Colonialism & Colonial History”. Baltimore, vol. 10, no. 3, 2009....more
‘The sky gifts,’ Molly says. She likes those words. ‘Just for me?’ ‘Just for you, Molly. But you have to keep your eyes on the sky. You have to keep lo‘The sky gifts,’ Molly says. She likes those words. ‘Just for me?’ ‘Just for you, Molly. But you have to keep your eyes on the sky. You have to keep looking up.’ Violet points at the sky. (14) The novel begins with the gravedigger’s daughter being abandoned by her mother who must leave. Molly Hook reminds herself to stay strong as the day and night sky protect her and become her guards sending not only comfort but precious offerings. As the story continues, the gravedigger’s daughter discovers what she instinctively sensed, her mother has passed away. Convinced that all the misery her family experiences is caused by the Longcoat Bob’s course, the small girl decides to change her destiny and ask the sorcerer to withdraw the hex. On her escapade she confront her pain, asks herself important questions, and learn beautiful lessons which cherish life, love, and courage. In the interview with Frances Whiting for The Daily Telegraph, Trent Dalton reveals that these are the people who are close to our hearts who become the true gifts from the sky (2020). The magical realism combined with events from World War II, Australian landscapes, and exuberant insight into child’s imagination create the unforgettable novel with many unique and sincere metaphors.
The Daily Telegraph. (2020, September 26). Frances Whiting Q&A with Her Friend and Author Trent Dalton. [Video]. https://www.dailytelegraph.com.au/ent... Trent, D. (2020). All Our Shimmering Skies. Fourth Estate....more
Już po przeczytaniu "Opowieści Podręcznej" wiedziałam, że twórczość Atwood nie będzie należeć do moich ulubionych. Nie uważam jej za złą tylko zbyt seJuż po przeczytaniu "Opowieści Podręcznej" wiedziałam, że twórczość Atwood nie będzie należeć do moich ulubionych. Nie uważam jej za złą tylko zbyt sentymentalną, bagatelną, dość romantyzowaną, tragikomiczną i dziwacznie podniosłą. Całość ma swój urok i doskonale rozumiem, dlaczego autorka doczekała się takiej sławy i szacunku. Jej książki mają przekaz, pokazują ogromny potencjał i wyobraźnię. Nie pozostawiają jednak dużo do interpretacji i są dość osobliwe....more
Naprawdę nie lubię źle oceniać książek i rzadko to robię jednak tę czyta się jak opowiadanie zadane wcześniej jako pracę domową nastolatkowi w liceum.Naprawdę nie lubię źle oceniać książek i rzadko to robię jednak tę czyta się jak opowiadanie zadane wcześniej jako pracę domową nastolatkowi w liceum. "Zawsze wiedziała", "nigdy nie mogła", dużo banalnych zwrotów, postać samej bohaterki jest raczej mało wiarygodna i melodramatyczna w złym guście, jakoś taka oklepana, jeżeli to dobre wyrażenie. Wikipedia mówi o Therese Bohman, że "Jej motywacją do opisania bohaterki powieści był brak postaci kobiecych w literaturze, z którymi by się utożsamiała". Wydaje mi się, że czytanie właśnie o tego typu ludziach jest dość nużącym zajęciem a na świecie kobiet podobnych do głównej bohaterki, uzależnionych od alkoholu, seksu, zdradzających, niepewnych siebie lub niezadowolonych ze swojego życia są miliony....more
Trudne tematy, często tak abstrakcyjnie niemożliwe do poruszenia jak osądzanie, odnalezienie się w rzeczywistości sprzecznych morałów, symptomów szczęTrudne tematy, często tak abstrakcyjnie niemożliwe do poruszenia jak osądzanie, odnalezienie się w rzeczywistości sprzecznych morałów, symptomów szczęścia, sprzecznych schematów, łamigłówka filozofa, czym jest czas, co jest rzeczywistością a co urojeniem, pewność siebie, tchórzostwo, strach, kiedy brawura graniczy ze zwykłą niewiedzą a fantazje dzieci przerodzą się w istną konfabulację, dlaczego inni, a raczej my wszyscy, będąc tak wyjątkowymi staczamy nieraz nas samych autodestrukcyjnie na przysłowiowe dno. Czy każdy z nas żyje urojeniem, co dzieje się kiedy nieoczywiste spotyka się z nieoczekiwanym, czy rzeczy dzieją się bez przyczyny czy są zapisane w gwiazdach, jaka jest teoria prawdziwej miłości, czy istnieją limity zaufania i lojalności. Na czym może składać się szczęście i jak sprecyzować etapy życia. Czy jest możliwym uczyć się na błędach....more
Czytałam książkę z zapartym tchem i bijącym sercem tak ciężko czytać o cierpieniach bezbronnego dziecka, którego rany nigdy już się na zagoją nieważneCzytałam książkę z zapartym tchem i bijącym sercem tak ciężko czytać o cierpieniach bezbronnego dziecka, którego rany nigdy już się na zagoją nieważne jak długo i jakimi sposobami będzie próbował o nich zapomnieć nie mogąc pozbyć się tak przykrych doświadczeń. Cała metafora zaniedbanego domu, w którym niektóre jego części nie zostały naprawione na czas ukazuje nam rodzinę, w której żadna krzywda nie została przebaczona, żadna rana odpowiednio opatrzona, w którym nigdy nie padły odpowiednie słowa....more
Trudno mi jest ocenić tę książkę, z jednej strony spodobał mi się brak ładu i spójności, potok myśli bohaterki i oraz jej wyrywkowe wspomnienia, tak lTrudno mi jest ocenić tę książkę, z jednej strony spodobał mi się brak ładu i spójności, potok myśli bohaterki i oraz jej wyrywkowe wspomnienia, tak luźne i niezwiązane z jej obecną sytuacją, co nadaje powieści realistycznego wymiaru, z drugiej strony zupełne oderwanie od rzeczywistości i magiczne drobne detale. Zagubienie, strach, bierność, depresja. Równocześnie muszę przyznać, że gdyby książka była dłuższa byłaby bardzo ciężka do przebrnięcia, ponieważ ciężko jest z niej wysnuć jakieś wnioski oraz konkretny obraz wydarzeń i w jakiś sposób wszystko to złożyć w jedną całość i zinterpretować....more
Loading...
