What do you think?
Rate this book
Chłopcy. Idą po Polskę
Poszedłem do korwinistów i konfederatów.
Na początek? Dużo cukru.
A potem rozgrywki polityczne, intrygi, kochanki, noce na barze, nazistowskie piosenki.
Wbiłem się w szeregi chłopców, którzy maszerują równo, zauroczeni wizją wolności totalnej.
A jeśli na końcu tego marszu czeka nas Polska totalna, w której wolność będzie tylko dla wybranych?
Marcin Kącki
Na początek? Dużo cukru.
A potem rozgrywki polityczne, intrygi, kochanki, noce na barze, nazistowskie piosenki.
Wbiłem się w szeregi chłopców, którzy maszerują równo, zauroczeni wizją wolności totalnej.
A jeśli na końcu tego marszu czeka nas Polska totalna, w której wolność będzie tylko dla wybranych?
Marcin Kącki
400 pages, Hardcover
First published July 10, 2023
About the author
Marcin Kącki
10 books40 followersMarcin Kącki (ur. 1976) – reporter, redaktor „Dużego Formatu”, zajmuje się reportażem społecznym i historycznym. Zdobywca tytułu Dziennikarza Roku w konkursie Grand Press 2007, dwóch nagród „Watergate” przyznawanych przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, nagrody Grand Press w kategorii „Dziennikarstwo śledcze” oraz nagrody studentów dziennikarstwa MediaTory. Autor książek Lepperiada, Maestro. Historia milczenia, Białystok. Biała siła, czarna pamięć, za którą był nominowany do Nagrody Literackiej Nike oraz do nagrody MediaTory, Plaża za szafą oraz powieści Fak maj lajf. Jego ostatnia książka Poznań. Miasto grzechu została nominowana do Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za Reportaż Literacki. Jest również autorem sztuki teatralnej Wróg się rodzi.
Source: https://czarne.com.pl/katalog/autorzy...
Source: https://czarne.com.pl/katalog/autorzy...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 75 reviews
July 20, 2023
Ta książka powstała po to, abyśmy mogli sobie wzajemnie spijać z dzióbków w naszej wyższości. Obszerny research niewątpliwie wymagał ogromu pracy. Treści wypowiedzi Korwina są szokujące i absolutnie bulwersujące. Jednak nieustanny sarkazm autora, jego fantazje na temat tego co, kto i kiedy mógłby powiedzieć, podkreslanie na każdym kroku głupoty "tych drugich", bardzo mnie mierziły. Autor zarzuca Korwinowi brak empatii. Ale czy sam pamiętał o empatii wykonując swoją pracę? Czy faktycznie ta pozycja pozwala głębiej zrozumieć temat, czy tylko go wyśmiać? Zastanawiam się po lekturze, dla kogo i po co pisze się książki?
Czy ze złotej wieży własnej mądrości i wyższości da się dostrzec drugiego czowieka i jego motywacje?
Czy ze złotej wieży własnej mądrości i wyższości da się dostrzec drugiego czowieka i jego motywacje?
August 15, 2023
Cóż, Kącki znów miał szansę, żeby opowiedzieć o ruchu sfrustrowanych politycznie grup, które szukają alternatywy poza mainstreamem, często błądząc i znajdując środowiska skrajnej prawicy. Zamiast tego poszedł w starą i dziś już wyświechtaną narrację pt. "patrzcie, jakie to prostackie, niemądre i niespójne". Jest 2023 rok, postkorwinowska prawica zdobywa popularność na niespotykaną w III RP skalę, a dyżurnego reportera polskiej szkoły stać co najwyżej na wyśmiewanie podstarzałego Korwina i jego padawanów.
Kącki pisał tę książkę od końca 2019 do końca 2022 roku. Skupił się przede wszystkim na Korwinie (sama jego biografia zajmuje dobre 100 stron książki), historyczności jego środowiska, sprzeczności jego myśli i tabloidowych kontrowersjach, np. związanych z jego kochankami. Czasem zdarza się autorowi skok w bok, by przeanalizować ruch incelowski/meninistowski/redpillowski, ale robi to w pobieżny, streszczający sposób, nie dodając nic od siebie. Ale nie dodając też przypisów, a jedynie "Źródła i inspiracje" na końcu. To dużo świadczy o warsztacie reportera, który uznawany jest za jednego z prominentnych przedstawicieli Polskiej Szkoły.
Z książką "Chłopcy" są dwa główne problemy. Po pierwsze, to nonszalancki, "wyluzowany" styl, który traktuje działaczy korwinistycznych infantylnie, jako niezdolne do prawdziwej działalności politycznej, wyrośnięte dzieciaki, zaburzonych narcyzów, tytułowych chłopców, którzy niosą co prawda niebezpieczne idee, ale to dla Kąckiego tylko lepszy powód, by ich wyśmiać.
Po drugie Kącki musiał być świadomy, że książka wychodzi w połowie 2023, na czele (post)korwinistów stoi Mentzen, a Konfederacja zdobywa poparcie na niespotykaną wcześniej skalę. Uważanie tego za efemerydę jest głupotą, kończenie książki liberalnym pierdoleniem, że Konfederacja i tak wejdzie w koalicję z PiSem – krótkowzrocznością, tak charakterystyczną dla GazWybowej kliki. Poza tym autor raczej nie podejmuje się zbadanie fenomenu chłopców, czemu młodzi ludzie tak garną do altrightu, czemu czują się odrzuceni od główny nurt, czemu jest tam coraz więcej kobiet, skąd wziął się konserwatywny skręt i jaki wpływ ma na to polaryzacja.
Zamiast tego Kącki idzie w dawno już zdezaktualizowaną narrację, że oto zgraja przegrywów-piwniczaków łączy się ze sobą, że nie mają pojęcia, co robią, że z tego się wyrasta, że trzeba wskazywać na logiczne sprzeczności i pokazywać, jak żałosnym środowiskiem są korwiniści. Nie jestem symetrystą, ale to podejście ani nigdy nie działało, ani tym bardziej nie zadziała ponownie. A złote myśli, które Kącki wypowiada o reporterskim podejściu do człowieka, o walki nie o prawdę, lecz o bohatera, są o kant dupy, bo sposób, w jaki on sam traktuje swoich bohaterów z czasem czyta się coraz trudniej.
Poza tym ta okładka jest okropna.
Kącki pisał tę książkę od końca 2019 do końca 2022 roku. Skupił się przede wszystkim na Korwinie (sama jego biografia zajmuje dobre 100 stron książki), historyczności jego środowiska, sprzeczności jego myśli i tabloidowych kontrowersjach, np. związanych z jego kochankami. Czasem zdarza się autorowi skok w bok, by przeanalizować ruch incelowski/meninistowski/redpillowski, ale robi to w pobieżny, streszczający sposób, nie dodając nic od siebie. Ale nie dodając też przypisów, a jedynie "Źródła i inspiracje" na końcu. To dużo świadczy o warsztacie reportera, który uznawany jest za jednego z prominentnych przedstawicieli Polskiej Szkoły.
Z książką "Chłopcy" są dwa główne problemy. Po pierwsze, to nonszalancki, "wyluzowany" styl, który traktuje działaczy korwinistycznych infantylnie, jako niezdolne do prawdziwej działalności politycznej, wyrośnięte dzieciaki, zaburzonych narcyzów, tytułowych chłopców, którzy niosą co prawda niebezpieczne idee, ale to dla Kąckiego tylko lepszy powód, by ich wyśmiać.
Po drugie Kącki musiał być świadomy, że książka wychodzi w połowie 2023, na czele (post)korwinistów stoi Mentzen, a Konfederacja zdobywa poparcie na niespotykaną wcześniej skalę. Uważanie tego za efemerydę jest głupotą, kończenie książki liberalnym pierdoleniem, że Konfederacja i tak wejdzie w koalicję z PiSem – krótkowzrocznością, tak charakterystyczną dla GazWybowej kliki. Poza tym autor raczej nie podejmuje się zbadanie fenomenu chłopców, czemu młodzi ludzie tak garną do altrightu, czemu czują się odrzuceni od główny nurt, czemu jest tam coraz więcej kobiet, skąd wziął się konserwatywny skręt i jaki wpływ ma na to polaryzacja.
Zamiast tego Kącki idzie w dawno już zdezaktualizowaną narrację, że oto zgraja przegrywów-piwniczaków łączy się ze sobą, że nie mają pojęcia, co robią, że z tego się wyrasta, że trzeba wskazywać na logiczne sprzeczności i pokazywać, jak żałosnym środowiskiem są korwiniści. Nie jestem symetrystą, ale to podejście ani nigdy nie działało, ani tym bardziej nie zadziała ponownie. A złote myśli, które Kącki wypowiada o reporterskim podejściu do człowieka, o walki nie o prawdę, lecz o bohatera, są o kant dupy, bo sposób, w jaki on sam traktuje swoich bohaterów z czasem czyta się coraz trudniej.
Poza tym ta okładka jest okropna.
July 26, 2023
Niby w tytule „chłopcy”, a praktycznie cała książka skupia się na Korwinie. Jest napisana tak chaotycznie, dodatkowo pod z góry założoną tezę. Mam wrażenie, że momentami sam autor gubi się w swojej narracji. Szkoda, liczyłem na ciekawsze przedstawienie tego nacjonalistycznego tworu.
Jeśli chociaż trochę interesuje Cię polityka, to niewiele nowego dowiesz się z niej o Konfederacji. Oprócz tego, co już wiesz, czyli że na konfederackich faszystów z Nowej Nadziei nie wolno głosować.
Jeśli chociaż trochę interesuje Cię polityka, to niewiele nowego dowiesz się z niej o Konfederacji. Oprócz tego, co już wiesz, czyli że na konfederackich faszystów z Nowej Nadziei nie wolno głosować.
August 13, 2023
Przestroga przed nadchodzącymi Chłopcami.
Powinna to być lektura obowiązkowa przed październikowymi wyborami.
/miejscami język jest drażniąco infantylny i konwencja opisywania zdarzeń również/
Powinna to być lektura obowiązkowa przed październikowymi wyborami.
/miejscami język jest drażniąco infantylny i konwencja opisywania zdarzeń również/
July 27, 2023
Po lekturze utwierdziłam się w przekonaniu, że ci wszyscy korwiniści i konfederaci w równym stopniu są śmieszni, głupi i przerażający.
I nie do końca zgadzam się z zarzutem, że tu za dużo Korwina - jasne, też myślałam, że to będzie trochę inna książka, ale zamysł autora był chyba taki: pokazać, że z obrzydliwego politycznego korzenia o nazwie Korwin wyrastają obrzydliwe polityczne gałęzie.
I nie do końca zgadzam się z zarzutem, że tu za dużo Korwina - jasne, też myślałam, że to będzie trochę inna książka, ale zamysł autora był chyba taki: pokazać, że z obrzydliwego politycznego korzenia o nazwie Korwin wyrastają obrzydliwe polityczne gałęzie.
July 24, 2023
Bardzo się zawiodłam tą książką. Po pierwsze, to opowieść przede wszystkim o Korwinie i jego życiowych perypetiach. Jedyne co można wynieść z 3/4 książki to że fakt, że Korwin nie dawał się wygryźć był błogosławieństwem dla wszystkich, którzy boją się wysokich wyników skrajnej prawicy.
Po drugie, jak już w końcu dochodzimy do konfederatów którzy na dziś zbierają spory elektorat to autor w sposób zupełnie dla mnie niezrozumiały przechodzi do mało merytorycznych szyderstw z pozycji wyższości. Przez cały rozdział o tym jak Mentzen dochodzi do władzy nabija się z jego logopedycznych problemów. Serio? Już nie ma innej rzeczy której można by się przyczepić? Może np, no nie wiem, programu?
Po drugie, jak już w końcu dochodzimy do konfederatów którzy na dziś zbierają spory elektorat to autor w sposób zupełnie dla mnie niezrozumiały przechodzi do mało merytorycznych szyderstw z pozycji wyższości. Przez cały rozdział o tym jak Mentzen dochodzi do władzy nabija się z jego logopedycznych problemów. Serio? Już nie ma innej rzeczy której można by się przyczepić? Może np, no nie wiem, programu?
August 13, 2023
WOW
cóż to było za przeżycie.
cóż to było za przeżycie.
February 3, 2024
Co znajdziesz w tej książce:
1. Styl wielce konwersacyjny, nastawiony na śmieszki heheszki.
2. Bekę z, umówmy się, łatwych ofiar, czyli tytułowych chłopców.
3. Nadmiar Korwina, który sam w sobie jest jakimś takim nadmiarem, więc może tkwi w tym pewna prawda czasu oraz papieru.
4. Małe ciekawostki, anegdoty, wspominki absurdalnych sytuacji, które pewnie zdążyłaś/zdążyłeś wyrzucić z pamięci.
Czego nie znajdziesz:
1. Refleksji na temat wyborców Konfy, którzy przecież istnieją i jest ich znacznie więcej niż wspomnianych w książce podpisujących listy Winnickiego.
2. Próby zrozumienia motywacji bohaterów, co najwyżej poznasz ich pisarskie inspiracje, ,,duchowych ojców" itd.
Czy to źle? Nie do końca - ta książka jest trochę jak serial ,,1670", nastawiona by śmieszyć, tumanić i przestraszać konkretną grupę docelową. Niby o poważnych sprawach, ale też comfort book. Nie wszystko musi nas wyrywać z bańki, ale reportaż podobno powinien...?
Kto czytał ,,Strażników Wolności" Hugo-Badera i dobrze się bawił, tego ucieszy również ta lektura. Jeśli tamta go głównie obruszyła, to i Kącki nie da zadowolenia.
1. Styl wielce konwersacyjny, nastawiony na śmieszki heheszki.
2. Bekę z, umówmy się, łatwych ofiar, czyli tytułowych chłopców.
3. Nadmiar Korwina, który sam w sobie jest jakimś takim nadmiarem, więc może tkwi w tym pewna prawda czasu oraz papieru.
4. Małe ciekawostki, anegdoty, wspominki absurdalnych sytuacji, które pewnie zdążyłaś/zdążyłeś wyrzucić z pamięci.
Czego nie znajdziesz:
1. Refleksji na temat wyborców Konfy, którzy przecież istnieją i jest ich znacznie więcej niż wspomnianych w książce podpisujących listy Winnickiego.
2. Próby zrozumienia motywacji bohaterów, co najwyżej poznasz ich pisarskie inspiracje, ,,duchowych ojców" itd.
Czy to źle? Nie do końca - ta książka jest trochę jak serial ,,1670", nastawiona by śmieszyć, tumanić i przestraszać konkretną grupę docelową. Niby o poważnych sprawach, ale też comfort book. Nie wszystko musi nas wyrywać z bańki, ale reportaż podobno powinien...?
Kto czytał ,,Strażników Wolności" Hugo-Badera i dobrze się bawił, tego ucieszy również ta lektura. Jeśli tamta go głównie obruszyła, to i Kącki nie da zadowolenia.
Read
August 28, 2023Niby czcionka podobna do reportażowej serii wydawnictwa Czarne, ale zawartość poniżej tej poprzeczki. Koncentruje się na Korwinie, który już jest pieśnią przeszłości, oraz innych łatwych celach. Jeżeli chcecie zrozumieć fenomen Mentzena, to ta książka nie pomoże. Gonzo: dużo śmiechu, freak show, wchodzenia ludziom do domu i potem obsmarowywania gospodarzy, a refleksji i empatii mało.
July 11, 2023
Zawiodłem się tą książką. Bardzo przegadana, skupia się w��aściwie tylko na Korwinie i zawiera dużo wypełniaczy nie wnoszących zbyt wiele do tematu. Po tym autorze spodziewałem się dużo więcej
September 2, 2023
Nie będzie to moja ulubiona książka Kąckiego, ale i tak nadal kocham go miłością prawdziwą i przeczytam wszystko, co napisze, nawet jeśli zacznie pisać naklejki na domestos
September 29, 2023
Popularność Konfederacji dobrze byłoby poważnie omówić. Temat przez autora wyśmiany i traktowany niepoważnie. Książka nie zaspokoiła mojej ciekawości ale przynamniej rozbawiła kilka razy.
July 15, 2023
korwin idzie po polskę* i dojść nie może, a przed niektórymi chłopcami z konfederacji może bardziej przydałoby się ostrzegać
Read
September 2, 2023Jeśli ktoś szuka rzetelnego reportażu, to tutaj go nie znajdzie. Ale książka ma inne zalety, np. dobry humor. Chyba nie trzeba nikogo przekonywać, że Korwin to wypadek przy pracy - jednak bardzo ciekawy. No to pośmiejmy się :)
September 2, 2023
Lepiej napisane niż „Kulisy PiS”.
July 23, 2023
Sporo pracy autor musiał włożyć, abyśmy mogli w sterylnych warunkach zaspokoić swoją ciekawość, zweryfikować niektóre swoje intuicje, nim zweryfikują się same i polityka znowu zainteresuje się może i tymi, którzy nią się dotąd nie interesowali. Podane ze swadą i tym rodzajem poczucia humoru, które sprawia, że czyta się naprawdę lekko, choć nieraz robi się dziwnie, że jednak lekko aż tak, bo przecież autor daje głos bohaterom swej opowieści, ci zaś ani myślą korzystać z prawa do milczenia - jak to oni, zresztą [spoiler].
No, ciekawe teraz, co dalej... Choć tym razem to już chyba jednak my sami, niestety...
No, ciekawe teraz, co dalej... Choć tym razem to już chyba jednak my sami, niestety...
October 10, 2023
Wszystko, co złego przeczytacie o tej książce, jest prawdą. Czyli, że tytuł mylący, bo to książka w co najmniej 80 % o Korwinie. Czyli, że obiektywizmu tu nie ma za grosz, a autor jedzie po Konfederacji jak po łysej kobyle (i pomimo widocznych starań wychodzi mu to żałośnie, a nie błyskotliwie). I że nuda. Chaos. I nic odkrywczego. No kiepścizna straszna, nie polecam.
August 19, 2023
No książka faktycznie daje nieco inną zawartość, niż ta zapowiedziana w blurbie. Oczekiwałam czegoś w rodzaju dziennikarstwa uczestniczącego. Myślałam, że kącki wejdzie do konfederacji niczym koń trojański i zinfiltruje ich od środka. Nic takiego nie miało miejsca, raczej działał otwarcie, nie podszywał się pod nikogo. I spoko, widocznie nie musiał. To nadal dobra książka. Tym, którzy zawiedli się, że dużo o Korwinie, radzę tylko zwrócić uwagę na to, że ten reportaż potrzebował osi narracyjnej. Nie mógł być przecież zlepkiem historyjek o kilku nazwiskach, bo nie miałby wtedy wartości literackiej. Co więcej, Korwin był jednak postacią centralną i świetnym przyczynkiem do tego, by nakreślić historyczne początki UPR, kultu monarchii i tych wszystkich wartości wyznawanych przez dzisiejszych chłopców. Kącki pokazuje nam, że Korwin, duchowy mentor, to przy chłopcach igraszka. Mimo swoich ekscentrycznych i społecznie szkodliwych poglądów, Kącki udowadnia, że nigdy nie chodziło mu o władzę, a po prostu o rozgłos. Celowo sabotował sam siebie. Zapewne wierzy w to, co głosi, ale wierzy w to na poziomie idei, sam przyznaje że jego program (pomijając przywrócenie kary śmierci) jest po prostu nie do wprowadzenia. Krótko mówiąc, Kącki przestrzega: jeszcze zatęsknicie za Korwinem i jego 1,5% poparciem. Nadchodzi era Mentzena, a razem z nim i Wiplera, którzy mają pieniądze, a także biznesowe i prawne cwaniactwo, którego Korwinowi, brydżyście, myślicielowi i publicyście brakowało. Wiedzą dobrze kiedy schować swoje prawdziwe poglądy, by nie odstraszać centrum, a kiedy docisnąć, jak wtedy, gdy docisnęli pandemię. I to jest najgroźniejsze. Nie będzie już Korwina, który w kluczowym momencie zahajluje w europarlamencie tak, by specjalnie ściągnąć na siebie falę oburzenia. Falę którą przyjmował zawsze ochoczo, jakby jej właśnie oczekiwał. Po nim przyjdą chłopcy hajlujący przy sobie i na demonstracjach razem z kibolami, a później w garniturze gładko się od tego odetną, ale tylko tak długo, jak będzie to konieczne. A czy będzie konieczne, to zależy od naszych wyborów.
August 17, 2023
Wstyd się przyznać, ale nie przeczytałem żadnej innej książki tego autora i tu właśnie chyba zaczyna się mój problem, książka wydaje się być pisana przez niego dla własnych fanów, zaznajomionych z jego poglądami, poczuciem humoru, tym ciut niedbałym szybkim stylem etc. A ja nie umiem się w to włączyć bo nie znam ani stylu ani osobowości tego człowieka. Na dodatek, mieszkam od lat za granicą więc Korwin kojarzy mi się z KPN oraz z tymi jego wystąpieniami w Unii Europejskiej które przyciągnęły uwagę mediów zagranicznych. Stąd też bliższe przedstawienie mi jego sylwetki było dla mnie ciekawe, natomiast przedstawianie tak wielu nieznanych mi osób (wiele z tych osób owszem znanych w polskich mediach ale już nie mi bo mam inne codzienne media) stało się dla mnie szybko stosunkowo męczące. Z drugiej strony zabieg autora ma jednak sens, wejść w te rejony poprzez konkretnych ludzi i ich doświadczenia, a okazuje się że i nawet u Korwinów nie da się uciec od różnorodności i mało kto na 100 procent tam pasuje, z samym Korwinem na czele który sam niezbyt pasuje bardzo do owej "łacińskiej" moralności którą promuje. W książce czuje się pewne zafascynowanie autora samym Korwinem, który posiada ponoć wielką erudycję oraz oczywiście "cechy przywódcze" podobne do Trumpa, czyli np. tzw. "radosną znieczulicę". Z drugiej strony cały czas trwa wśród wyznawców wysiłek by się od Korwina jakoś dystansować. Rozdział o sprawach politycznych, na temat praw kobiet i mężczyzn jest bardzo ciekawie napisany. W jednym miejscu w książce czytamy że Korwin czytał "pamiętniki Piłsudskiego" a coś takiego nie istnieje. Tu nawaliła korekta. Podobało mi się w książce że autor próbuje jakoś zrozumieć tą ideologię i przyczyny jej popularności. Umiejętnie oddzielił też sprawy "cywilizacyjne i ideowe" od samej ideologii gospodarczej. Ta ideologia polega po prostu na upraszczaniu wszystkiego za wszelką cenę a to się podoba tym którzy nie są zbyt gotowi na kompleksowość współczesnego świata, ale chcieliby "coś zrobić" (np. nawrzeszczeć się). Ciekawe jest też bezpośrednie negowanie demokracji, stosunkowo mniej znany aspekt tej ideologii. Zaciekawiła mnie też sama idea istnienia partii które z zasady nie planują objąć nigdy władzy, a jednak mieć wpływ na opinię publiczną. Oczywiście może być niespodzianka i obejmą wladzę, a wtedy nie wiem co się stanie.
May 18, 2024
Mój kolega gdy zaczynałem czytać tę książkę określił ją mianem propagandy lewackiej i książką z której wiele nie wynika. Nie zgadzam się z tym stwierdzeniem. Z książki wynika dużo i bynajmniej nie jest to propaganda "lewacka", jednakże nadal jest to propaganda. Czemu? Wystarczy spojżeć na sposób w jaki autor pisze. Pamiętać przy tym należy że jest to reportaż, czyli gatunek literacki, który powinien cechować się obiektywnością (oczywiście jest to trudne, ale umówmy się - jakieś pozory powinno to zachować). Książka ta obiektywna nie jest wcale - autor sam zaznacza wiele razy, że dla niego to nie ma sensu, że nie potrzeba przytaczać niektórych faktów, że to i to jest głupie, że to i to pokazuje taką prawdę polityczną, sugerując jednocześnie, że myśląc inaczej można być śmiesznym. Zabawne są przy tym niektóre błędy, które popełnia autor przytaczając statystyki. Mimo to książka jest naprawdę zabawna, ale o to nie trudno - Konfederacja i Korwin w polityce to jest jedna wielka kupa śmiechu. Ten żart jest jednak wręcz aż nazbyt wyraźny i niestosowny. Zamiast wprawiać w śmiech sprawiał że zastanawiałem się na ile cokolwiek w tej książce można potraktować poważnie i czy niesie ona jakąkolwiek wiarygodność. Niestosowność tych żartów jest czasem nawet niesmaczna, szczerze nie intryguje mnie co sprośnego Pan Marcin Kącki myślał i rysował w swoim notesiku podczas rozmowy z jakimś korwinistą. Nie chcę odebrać jednak tej książce pewnej dawki informacji które ze sobą rzeczywiście niesie - 200 stron biografii Korwina w której aż mózg boli od powtarzalnych fraz oraz kolejne 200 o samej Konfederacji ale nadal z Korwinem w uciążliwym centrum. Żart którym posłużył się przy tym autor ośmieszył oczywiście Konfederację i Korwina, ale ośmieszył również niekiedy wręcz samego siebie i wiarygodność tej książki. Mimo to zachęciłbym każdemu żeby przeczytać tę czarną owcę reportaży - dla każdego będzie to trochę śmiechu i może trochę refleksji.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 22, 2024
Trochę nudna. Rozwlekłe historie związane z Konfederacją i debilem Januszem Korwinem - Mikke. Z ciekawostek: jeden z działaczy partyjnych pozarażał wszystkie panie członkinie partyjne kiłą. Słaba. Nie polecam.
August 28, 2023
Sam styl pisania był ciekawy, ale konstrukcja tej książki ciężkostrawna. Plus stronniczy autor, ale ciężko nie być w tej sytuacji XD. Na plus oczywiście sama tematyka, imo warto przeczytać przed wyborami i jakoś się do niej ustosunkować.
September 2, 2023
Nietrafiony tytuł, proponuję:
Korwin
(i reszta)
Utracona wolność
Korwin
(i reszta)
Utracona wolność
February 20, 2024
bardzo wciągająca lektura i dogłębne oraz w moim spojrzeniu adekwatne ujęcie tematu, który składa się z tak wielu wątków i (niestety) jest u nas tak aktualny
October 19, 2023
Całkiem szybko się czyta. Miejscami nie chciało mi się wierzyć, że te historie nie są zmyślone. No, ale skoro ludzie to wszystko opowiadali pod swoimi nazwiskami, a nie ma pozwów, to chyba prawda.
Ciekawe kompendium wiedzy o korwinizmie wyjaśniające stan obecny Konfederacji.
Ciekawe kompendium wiedzy o korwinizmie wyjaśniające stan obecny Konfederacji.
August 5, 2023
Przystępny, sarkastyczny język. Historia skupiona wokół postaci Janusza Korwin-Mikkego z małymi wtrąceniami odnośnie do innych Ojców Konfederacji. Czyta się miło i szybko, ale nie jest to, jak niektórym mogłoby się wydawać, pogłębiony reportaż o myśli ideowej Konfederacji, jej członkach i zapleczu politycznym. Tego mi tutaj brakowało, ale rozumiem koncepcję autora. Warte przeczytania w kontekście ciekawostkowym lub uzupełnienia wiedzy. Po treści książki mogę zgodzić się z autorem, choć może to brzmieć groteskowo dla tych, którzy jeszcze książki nie przeczytali, że - „za dziadkiem Korwinem jeszcze zatęsknimy”. Niestety…
July 18, 2023
Tak samo śmieszna jak przerażająca. Uwielbiam! <3
September 17, 2023
Na początku trzeba przyzwyczaić się do reportażowo-felietonowego stylu pisania autora, ale potem ciężko się oderwać. Dzięki temu stylowi łatwiej znieść oraz zamaskować śmiechem dość straszny obraz opisanych skrajnie prawicowych i "wolnościowych" środowisk. Autor podejmuje się nielada wyzwania przekopując się przez archiwa sądowe aby opisać historię korwinizmu oraz współczesne dzieje Konfederacji. Dzięki szczerym rozmowom z byłymi i obecnymi działaczami z różnych partyjnych szczebli łatwiej zrozumieć dlaczego kolejne pokolenia głosują, a nawet działają w takich partiach, oraz dlaczego także odchodzą. Autor książkę o prawicowych chłopcach przekornie dedykuje swoim córkom, a ja przekornie poleciłbym ją wszystkim, którzy boją się Konfederacji i chcieliby się choć troche uspokoić - dowiecie się z niej, że gorszym od "lewaków" wrogiem dla chłopca idącego po Polskę, jest partyjny kolega, również po nią idący.
Displaying 1 - 30 of 75 reviews