Natalia de Barbaro

“Ja ciebie nie rozumiem!" powiedzą i nie będzie to zaproszenie do tego, żebyś cokolwiek wyjaśniła. Myślę o tym tak: mamy tyle zgody na innych, ile zgody na siebie. Jeśli mam zgodę na siebie samą, na wszystkie swoje kawałki, na wszystkich "mieszkańców" swojego wewnętrznego domu, nie potrzebuję zajmować się tym, jak inni się ubrali czy co jedzą. Będę dalej miała swoje poglądy i swoje oceny moralne; będą sprawy, o które zechcę walczyć. Ale nie będę dopieprzać się do innych nieproszona o radę. Będę miała świadomość, że każdy z czymś się zmaga i coś niesie w plecaku, którego nie widzę. Nie będę innym wypominać, że "zdziwiają" tylko dlatego, że ja mam inaczej. Ja bym tak nie powiedziała, ja bym tak nie poczuła, ja bym się tak nie ubrała - ale ja nie jestem wzorem z Sèvres. Będę ufać, że każdy idzie tak, jak potrafi, drogą, którą potrafi iść. Wyjmę spod tej reguły sytuacje, kiedy ktoś krzywdzi innych - na to nie ma zgody, chociaż ten brak zgody nie wyklucza zrozumienia, dlaczego krzywdziciel został krzywdzicielem.”
― Natalia de Barbaro, Czuła przewodniczka. Kobieca droga do siebie