Jihar Rozpruwacz (ang. Jihar the Lacerator) - Kosmiczny Marine Chaosu, będący Czempionem, Władcy Rozkoszy Slaanesha. Jihar należał niegdyś do Zdradzieckiego Legionu Dzieci Imperatora, lecz prawdopodobnie już dawno zerwał więzi ze swymi braćmi krwi w celu realizowania własnych ambicji. Poprowadził swoja własną Krucjatę zwaną Czarną Krucjatą Jihara.
Niewiele istot wprowadziło tak wielki smutek do domeny ludzkości w połowie 38 milenium jak Jihar Rozpruwacz. W imię służby dla Księcia Rozkoszy, Jihar wyrżną niezliczone miliony sług Imperatora i obrócił w popiół całe światy. Rozkoszujący się mocami wykraczającymi poza zasięg śmiertelnika, przesłanie Jihara będzie głoszone daleko i szeroko, przyciągając do siebie coraz więcej zwolenników aż jego armia będzie liczona w milionach.
Historia[]
Przeszłość Jihara jest dla wielu owiana tajemnicą, prócz tego, że był oficerem Legionu Dzieci Imperatora. Nie wiadomo co skłoniło go do opuszczenia swych braci i założenia własnej bandy Chaosu czy było to spowodowane wewnętrzną walką o władze lub zwykłą chęcią przypodobania się Panu Ekstazy. Pewnym jednak jest to, że z upływem czasu potęga Jihara Rozpruwacza wzrasta, czyniąc go poważnym zagrożeniem dla wielu systemów w Imperium.
Jihar od zawsze żywił chęć zdobycia i spustoszenia światów na południowym-zachodzie od Bramy Cadiańskiej. Region ten zwany był Mrokiem Adriadas, gdyż był słabo zaludniony i stosunkowo nietknięty wojną w poprzednich dekadach, z tego względu wojna omijała ten obszar przestrzeni, co miało się jednak zmienić wraz z przybyciem Jihara Rozpruwacza.
Planował bowiem swoją własną Czarną Krucjate z Oka Grozy, która miała ominąć Cadie i zesłać pożogę na Mrok Adriadas. Jihar nie prowadził jedynie Marines Chaosu a rzesze wyznawców złożoną z wszelakich szumowin ludzkości w tym tych, którzy oczerniali ludzkość noszeniem piętna mutacji, tych, którzy dręczą się upadłymi mocami, i tych, którzy po prostu odmówili składa czci Imperatorowi. Najgroźniejszą jego bronią byli jednak ludzie obdarzeni potencjałem Psionicznym, którzy uniknęli wykrycia i schwytania przez Inkwizycje.
Gdy nastał czas, Krucjata Jihara wyłoniła się z Oka Grozy i natychmiastowo ominęła Cadię kierując się do swojego głównego celu. W odróżnieniu od wielu watażków chaosu, Jihar nie miał zamiaru związywać wszystkich swoich sił w walce o świat fortece a powiększyć swoją armie o nowe hordy wyznawców i mutantów najeżdżając słabo bronione światy. Najwidoczniej to samo wiedziało Imperium, co efektem była natychmiastowa reakcja Gwardii Imperialnej, która nie zamierzała angażować żadnych sił z Cadii wiedząc, nie nie dopuści się tam ataku.
Wraz z przybyciem Jihara na światach Mroku zaczęły wybuchać bunty mutantów i gangów przygotowując grunt pod przybycie Dzieci Imperatora. Jihar na swoją siedzibę wyznaczył Hyrik V. Wojna o Mrok była krwawa a Jihar był w stanie wykorzystać nawet najbardziej przerażające atuty jakimi dysponował. Ostatecznie przebijając się przez te wszystkie okropności 13 pułk Mordiański dotarł do Hyrik V.
Mówi się że w kulminacyjnym momencie bitwy niebo zostało rozdarte przez ogień ciężkiej broni 13 pułku Mordian walczący z czarnoksięstwem sprowadzonym przez Jihara. W szczytowym momencie bitwy widzowie odlegli o dziesięć kilometrów byli zmuszeni odwrócić się, aby pożoga ich nie zaślepiła. Nie ostały się się żadne potwierdzone zapiski, lecz Jihar poniósł wtedy śmierć a jego armia rozpadła się.
Zdolności[]
Jihar był uważany za posiadacza najstraszniejszego z darów, które otrzymał od swego pana. Tak ciemna była dusza Jihara, tak całkowicie pokręcona, że dusze Osnowy lamentują w udręce po jego odejściu. Gdziekolwiek przetrwa ślad po nim tam, towarzyszyć będzie mu kakofonia udręki. Ten dźwięk jest tak straszny, że mówi się, iż słysząc go, można całkowicie i bezpowrotnie stracić zdrowie psychiczne i tym samym wejść na służbę Jihara i jego patrona na zawsze.
Umiejętności Jihara Rozpruwacza w posługiwaniu się ostrzem do tortur również były imponujące, do tego stopnia, że na polu bitwy powstało wiele mitów. Niejednokrotnie oficerowie Gwardii Imperialnej byli zmuszeni do utrzymywania dyscypliny i powstrzymania rozprzestrzeniania się tych legend.
Źródła[]
Tactica Imperialis str. 72-90