Czerwone Pragnienie (ang. Red Thirst) - Wada genetyczna wszystkich Adeptus Astartes zrodzonych z krwi Sanguiniusa. Prymarcha IX Legionu obdarzył swoich synów nie tylko swoimi najlepszymi cechami, ale również przypadłością, która charakteryzuje się nieodpartym pragnieniem wypicia krwi żywej istoty.
Mimo iż Czerwone Pragnienie jest krótkotrwałe i nie przynosi ze sobą długotrwałych zmian to trudnym jest powstrzymywanie łaknienia krwi i tylko nieliczni są w stanie je dusić w sobie. Czerwone Pragnienie jest jedną z dwóch wad genetycznych Krwawych Aniołów (obok Czarnego Gniewu) oraz ich sukcesorów i obie są powodem do wstydu, a także największymi tajemnicami synów Sanguiniusa.
Działanie[]
Wada genoziarna towarzyszy Krwawym Aniołom niemal od początku ich istnienia jednak w czasie Wielkiej Krucjaty jedynie pewien odsetek Marines wykazywał na niego podatność, to z czasem wada zaczęła być coraz bardziej powszechna.
Czerwone Pragnienie objawia się najczęściej w czasie intensywnej walki i może dotknąć każdego Astartes mającego w sobie genoziarno Sanguiniusa, niezależnie od tego jaką funkcje pełni. Wada objawia się nieodpartą chęcią wypicia krwi i to pragnienie jest tak intensywne, że dotknięci nim Marines tracą swoje człowieczeństwo, zapominając kim są oraz co robili chcąc jedynie zaspokoić swoje żądze.
Wówczas zdominowany przez Czerwone Pragnienie wojownik zacznie szukać najbliższego źródła krwi, nieważne czy będzie nim wróg czy sojusznik. Gdy Marine zaspokoi swoje pragnienie, Czerwone Pragnienie zanika, a zmysły wracają do pierwotnego stanu. Pomimo iż Krwawe Anioły skrzętnie ukrywają swoje przypadłości to w pewnych, ludzkich społecznościach zaczęły pojawiać się doniesienia o znalezionych ciałach, z których wyssano krew. Bardziej przesądne populacje zaczęły nawet składać swoich mieszkańców w ofierze tym krwiożerczym bestiom.
Wielu twierdzi, że Czerwone Pragnienie jest dowodem na spaczenie genoziarna Sanguiniusa przez Chaos co mogło być również źródłem pojawienia się mutacji w postaci anielskich skrzydeł u syna Imperatora, lecz nie ma na to jednoznacznych dowodów.
Źródła[]
Codex : Blood Angels (edycja 5) str. 13
Index Astartes II str. 30- 37