![Black Rage](https://cdn.statically.io/img/static.wikia.nocookie.net/wh40k/images/5/5d/Black_Rage.jpg/revision/latest/scale-to-width-down/314?cb=20201119172601&path-prefix=pl)
Czarny Gniew (ang. Black Rage) - Skaza genetyczna Astartes zrodzonych z krwi Prymarchy Sanguiniusa, objawiająca się nieodwracalnym napadem dzikiej furii i agresji wobec każdej napotkanej istoty. Na przypadłość tą cierpią wszyscy członkowie Krwawych Aniołach, a także ich Zakonach sukcesorskich i może dotknąć każdego syna Sanguiniusa, niezależnie od tego jak długo służy Imperium i jaką funkcję pełni.
Z uwagi na swoją krwiożerczą naturę Czarny Gniew jest ukrywany przez Krwawe Anioły uważając go za hańbę i wstyd zarówno dla siebie jak i swego Prymarchy. Choć wiedzą to tylko nieliczni, Krwawe Anioły powoli lecz nieubłaganie wymierają cierpiąc z powodu tej straszliwej wady i jedynie nielicznym udało się od niej uwolnić.
Powstanie[]
Przyczyn pojawienia się Czarnego Gniewu należy doszukiwać się w wydarzeniach, które miały miejsce pod koniec Herezji Horusa, kiedy to podczas Oblężenia Terry Sanguinius został pokonany i zabity przez swojego brata Horusa. Psychiczne echo wywołane śmiercią Sanguiniusa wywołało głębokie zmiany w genoziarnie wszystkich jego synów. W ten sposób Prymarcha IX Legionu przelał swoje emocje i wszystko co czuł podczas ostatecznego pojedynku, pozostawiając w ich krwi piętno swego upadku. Od tamtej pory Astartes zrodzeni z jego krwi muszą nieprzerwanie od 10 tysięcy lat zmagać się z klątwą, która powstała w ciągu jednej chwili.
Działanie[]
Czarny Gniew ciąży na wszystkich Krwawych Aniołach, ale pozostaje uśpiony i do jego obudzenia potrzebny jest bodziec w postaci walki czy intensywnych starć. Wówczas umysł ogarniętego nim Marine zostaje zdominowany przez obrazy i wizję z przeszłości, sprawiając, że odczuwa wszystko co jego Prymarcha podczas tragicznego starcia z Horusem. Jeśli Czarny Gniew całkowicie owładnie wojownikiem ten nie będzie zdolny do odróżnienia przeszłości od teraźniejszości, a nawet rozpoznania swoich sojuszników, odczuwając jedynie szaleńczą furię i żądzę mordu.
Przed tą klątwą nikt nie może czuć się wystarczająco bezpieczny, ponieważ Czarny Gniew może dotknąć zarówno Astartes ścierających się bezpośrednio z wrogiem w samym sercu walk jak i tych, którzy prowadzą pojazdy i pełnią rolę wsparcia. Gdy to nastąpi Marines traci wszelkie hamulce i natychmiastowo rzuci się w kierunku najbliższej żywej istoty, aby w brutalny sposób pozbawić ją życie i nie spocznie póki sam nie zostanie powalony.
Pomimo wielu prób nie udało się w żaden sposób wyeliminować Czarnego Gniewu czy chociaż złagodzić jego wpływu i wciąż wywołuje trwałe zmiany, które zamieniają Marinę w krwiożerczą bestię pragnącą jedynie zabijać. W zależności od Zakonu, Czarny Gniew może występować z mniejszą lub większą intensywnością. Podczas gdy w jednych Czarny Gniew wykazują bardzo wysoką aktywność tak u innych jest czymś rzadkim i sporadycznym jednak odpowiedź na pytanie od czego to zależy pozostaje tajemnicą.
Wykorzystywanie[]
![Black Rage1](https://cdn.statically.io/img/static.wikia.nocookie.net/wh40k/images/4/40/Black_Rage1.jpg/revision/latest/scale-to-width-down/438?cb=20201119172608&path-prefix=pl)
Prócz pojedynczych przypadków nie jest możliwe uwolnienie się od Czarnego Gniewu. A tym, którzy padną jego ofiarą pozostaje jedynie umrzeć, aby przerwać ten dziki stan. Dlatego, aby dać im szansę na śmierć godną wojownika, zostały utworzone oddziały Kompanii Śmierci, które istnieją w każdym Zakonie sukcesorskim Krwawych Aniołów i składają się w całości z braci bitewnych owładniętych Czarnym Gniewem.
Odziały te są przetrzymywane w odizolowanych kompleksach i wypuszczane są jedynie na potrzeby walki z wrogiem. W ten sposób członkowie Kompanii Śmierci mogą wykonać swój obowiązek walki z wrogami Imperium pomimo swojego stanu, zapewniając im honorową śmierć za Imperatora. Podczas walki Kompania Śmierci nie korzysta ze zmyślnych taktyk, a bezmyślnie naciera w szale na najbliższe zgrupowanie wroga, ale nie należy ich przez to lekceważyć, gdyż w bezpośrednim starciu nie mają sobie równych i nigdy się nie wycofują co niejednokrotnie zapewniło zwycięstwo sługom Imperium.
Źródła[]
Codex : Blood Angels (edycja 5) str. 12-13
Index Astartes I str. 49-50
Index Astartes II str. 33-34, 37