Przejdź do zawartości

pojedynek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pojedynek (język polski)

[edytuj]
pojedynek (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) dawna metoda rozwiązywania zatargów honorowych polegająca na walce dwóch przeciwników używających broni siecznej lub palnej w obecności sekundantów
(1.2) walka, spór między dwiema stronami
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1-2) wyzwać kogoś na pojedynek • stoczyć / wygrać / przegrać pojedynek • sekundować pojedynkowi / w pojedynku • pojedynek na śmierć i życie / do pierwszej krwi
(1.2) pojedynek szermierczy / piłkarski / szachowy / aktorski / …
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) walka
(1.2) spór
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pojedynkowanie n, jedynka ż, jedyneczka ż, jeden
czas. pojedynkować się ndk.
przym. pojedynkowy, pojedynczy
przysł. w pojedynkę, pojedynczo
licz. jeden
zaim. jeden
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: