Przejdź do zawartości

Wolfenstein: Enemy Territory

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wolfenstein: Enemy Territory
Ilustracja
Logo gry
Producent

Splash Damage

Wydawca

Activision

Dystrybutor

PL: LEM[1]

Reżyser

Richard Jolly (creative director)

Projektant

Paul Wedgwood

Artysta

Richard Jolly

Główny programista

Arnout van Meer

Scenarzysta

Edward Stern

Licencja

freeware (od 13 sierpnia 2010 GPL)

Silnik

zmodyfikowany id Tech 3

Wersja

2.60b

Data wydania

29 maja 2003

Gatunek

FPS

Tryby gry

gra wieloosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Mature
PEGI: 16+

Wymagania sprzętowe
Platforma

Windows, Linux, Mac OS X

Nośniki

brak, do pobrania z Internetu

Wymagania

Pentium III 600 MHz, 128 MB RAM, karta graficzna 32 MB

Kontrolery

klawiatura, mysz

Strona internetowa

Wolfenstein: Enemy Territory[2] (wydana także jako Return to Castle Wolfenstein: Enemy Territory[3][4]) – darmowa gra komputerowa z gatunku first-person shooter osadzona w realiach II wojny światowej, wyprodukowana przez brytyjskie studio Splash Damage i wydana w 2003 roku przez Activision. Jest to nieformalna część serii Wolfenstein. W 2007 roku ukazała się jej kontynuacja osadzona w innych realiach, zatytułowana Enemy Territory: Quake Wars.

W Enemy Territory gracz przejmuje kontrolę nad jednym z żołnierzy walczących na frontach II wojny światowej po stronie aliantów lub Osi. Gracze są podzieleni na klasy wyspecjalizowane w wykonywaniu określonych zadań na mapie. Współpraca między kierowanymi żołnierzami jest kluczowa w rozgrywce. Dostępny jest wyłącznie tryb gry wieloosobowej, w dużej mierze inspirowany występującym w Return to Castle Wolfenstein.

Pierwsze wzmianki o Enemy Territory pojawiły się w 2002 roku. W zamierzeniu miało być ono dodatkiem do gry Return to Castle Wolfenstein, ostatecznie jednak Activision wstrzymało prace nad nim. Enemy Territory zostało jednak okrojone do trybu gry wieloosobowej i udostępnione jako darmowa gra.

Po wydaniu Enemy Territory zebrało pozytywne oceny recenzentów, uzyskując średnią ocen 90 na 100 według agregatora Metacritic. 13 sierpnia 2010, na festiwalu QuakeCon 2010 kod źródłowy gry został udostępniony na licencji GPL[5].

Rozgrywka

[edytuj | edytuj kod]

W Enemy Territory gracze są podzieleni na dwie strony konfliktu: aliantów i wojska Osi. Mogą rozpocząć rozgrywkę na jednej z sześciu dostępnych map, które reprezentują tereny w Afryce Północnej i Europie[6].

W grze istnieją cztery tryby rozgrywki: Objective, Campaign, Stopwatch i Last Man Standing[7]. Cele rozgrywki w trybie Campaign są zróżnicowane. Na trzech mapach związanych krajobrazowo z Afryką Północną alianci mają za zadanie kolejno zniszczyć dwa działa przeciwpancerne, dokonać szturmu na plażę i eskortować czołg przez ulice miasta afrykańskiego. Na pierwszej mapie umiejscowionej w Europie alianci dostają zadanie przechwycenia technologii Osi; akcja drugiej mapy ma miejsce w stacji kolejowej, a na trzeciej alianci w zaśnieżonym terenie mają za zadanie eskortować czołg i zniszczyć skład paliwa. Celem sił Osi jest niedopuszczenie do wykonania tych celów[8].

Tryby Objective i Stopwatch są podobne do Campaign, z tym że w Objective gracze wykonują cele na jednej mapie, a w Stopwatch wykonanie określonych zadań musi nastąpić przed upływem wyznaczonego okresu[7]. Dostępny jest także tryb Last Man Standing, w którym na jednej mapie drużyny walczą ze sobą do chwili, gdy jedna ze stron straci wszystkich żołnierzy[9].

Gracze każdej z drużyn są podzieleni na pięć klas, przy czym w stosunku do trybu rozgrywki wieloosobowej w Return to Castle Wolfenstein dodana została jedna. Zwykli żołnierze mają możliwość korzystania z broni ciężkiej, na przykład karabinów maszynowych i miotaczy ognia[10]. Inżynierowie mogą budować mosty, naprawiać czołgi, detonować wrogie umocnienia i ustawiać punkty dowodzenia, które dodają punkty własnej drużynie. Sanitariusze mają możliwość leczenia rannych żołnierzy sojuszniczych. Szpiedzy, wyposażeni w karabiny wyborowe, potrafią przebierać się w mundury żołnierzy przeciwnej strony i dokonywać dywersji na jej tyłach. Nową klasą w stosunku do Return to Castle Wolfenstein[8] są specjaliści od zaopatrzenia, mają możliwość przywołania wsparcia lotniczego[6]. Wszystkie klasy żołnierzy mają do dyspozycji pistolety maszynowe[10]. Żołnierze obu stron konfliktu otrzymują uzbrojenie specyficzne dla nich, na przykład alianci mogą korzystać z karabinu M1 Garand, a siły Osi – z karabinu Kar43[6].

W miarę postępów w rozgrywce, za wykonanie konkretnych czynności związanych z klasą (za przykład może posłużyć budowa zapory przeciwczołgowej przez inżyniera[6]), gracze zdobywają punkty doświadczenia. Osiągnięcie odpowiedniego doświadczenia w grze skutkuje nabyciem odznaczenia wojskowego i specjalnych umiejętności, specyficznych dla danej klasy. Ponadto żołnierz kierowany przez gracza w miarę nabywania doświadczenia staje się skuteczniejszy i odporniejszy na obrażenia[6][8].

Postać gracza wyeliminowana z rozgrywki wskutek działań przeciwnej strony, może powrócić do wykonywania misji poprzez „odrodzenie się” w określonym punkcie mapy lub w ramach kolejnej grupy posiłków (nie dotyczy to trybu Last Man Standing)[7]. Natychmiastowe przywrócenie gracza do rozgrywki następuje po wyleczeniu przez sanitariusza[11].

Produkcja i wydanie gry

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2002 roku na targach Electronic Entertainment Expo został zaprezentowany planowany dodatek do gry Return to Castle Wolfenstein pod tytułem Enemy Territory. Miał on być tworzony przez studia Nerve Software i Splash Damage. Oprócz rozbudowanego trybu gry wieloosobowej planowano utworzenie kampanii jednoosobowej, który miał być kontynuacją losów bohatera Return to Castle Wolfenstein, B.J. Blazkowicza[12][13]. W sierpniu 2002 roku na imprezie QuakeCon opublikowano wersję demonstracyjną dodatku, w której ukazana była pierwsza misja kampanii rozgrywająca się w Egipcie. Sam Parker z portalu GameSpot zauważył, że była ona pozbawiona zombie oraz potworów występujących w grze podstawowej[14].

11 lutego 2003 roku wydawca gry, Activision, ogłosił jednak, że prace nad kampanią jednoosobową zostały anulowane; nadal natomiast trwała produkcja trybu gry wieloosobowej[15]. 23 kwietnia 2003 roku za sprawą studia id Software opublikowana została wersja testowa gry, a następnego dnia twórca gry, Paul Wedgwood, w wywiadzie dla GameSpotu przedstawił główne założenia Enemy Territory – podział na klasy, system rang, udogodnienia w obsłudze serwerów dla graczy oraz współpracę gry z oprogramowaniem PunkBuster[16][9]. Activision zdecydowało się na udostępnienie Enemy Territory graczom; ostatecznie 29 maja 2003 roku gra ukazała się w Internecie za darmo[17].

11 lipca 2003 Splash Damage udostępniło graczom edytor map pozwalający na stworzenie własnych scenerii walk[18].

Odbiór gry

[edytuj | edytuj kod]
 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
GameZone 8,7/10[19]
PC Gamer US 83%[20]
PC Zone 8,9/10[21]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
GameRankings

88,33%[22]

Metacritic

90/100[23]

Gra Wolfenstein: Enemy Territory spotkała się z pozytywnym odbiorem krytyków, uzyskując średnią ocen 88,33% według agregatora GameRankings[22] i 90 na 100 według Metacritic[23]. Recenzenci skupili się głównie na rozgrywce w grze, choć nie brakowało też pochwał pod adresem oprawy audiowizualnej. Witryna GameZone oceniła oprawę graficzną jako dobrą i dorównującą poziomem produkcjom studia id Software; chwaliła też udźwiękowienie mimo braku ścieżki muzycznej[19]. Zdaniem Normana Chana z amerykańskiego pisma „PC Gamer” twórcy znakomicie poradzili sobie z dostosowaniem silnika gry do wyświetlania rozległych map[20].

Najczęściej pozytywnie wypowiadano się o rozgrywce. Paul Presley z brytyjskiego pisma „PC Zone” stwierdził, że współpraca z graczami oraz intensywność walk stanowią niezwykłe przeżycie[21]. Norman Chan pisał, że jakość rozgrywki skutecznie wynagradza skomplikowane dla nowicjuszy zasady gry[20]. GameZone za istotną innowację uznał system nabywania doświadczenia, który pozwala skoncentrować się na wykonywaniu zadań specyficznych dla własnej klasy[19].

Nie brakowało jednak głosów krytycznych. Sal Accardo z portalu GameSpy zauważył, że graczom, którzy losowo przystępują do rozgrywki, trudno nawiązać jakąkolwiek współpracę[24]. Paul Presley zwrócił ponadto uwagę na to, że zadania w grze są monotonne i mogą spowodować zmęczenie rozgrywką[25].

W utworzonym przez redakcję pisma „CD-Action” zestawieniu 100 najlepszych gier dziesięciolecia (1996-2006) Enemy Territory znalazło się na 14. miejscu[26]. W zestawieniu najlepszych gier wszech czasów opublikowanym w 2011 roku w magazynie „PC Gamer” gra została umiejscowiona na 55. pozycji[27].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. LEM - plan wydawniczy na 2003 - Gry w INTERIA.PL [online], interia.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  2. Wolfenstein: Enemy Territory ( PC ). GRY-OnLine. [dostęp 2011-12-14]. (pol.).
  3. Return to Castle Wolfenstein: Enemy Territory. GameSpot. [dostęp 2011-12-14]. (ang.).
  4. Return to Castle Wolfenstein: Enemy Territory – PC. IGN. [dostęp 2011-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-09)]. (ang.).
  5. Colette Bennett: QuakeCon: id Software Releases Source Code For Two Wolfenstein Titles. Gamasutra, 2010-08-13. [dostęp 2010-08-14]. (ang.).
  6. a b c d e Maciej Śliwiński: W co postrzelać za darmo? – cz. 3. GRY-OnLine. [dostęp 2011-12-16]. (pol.).
  7. a b c Wolfenstein: Enemy Territory Game Manual. Splash Damage. [dostęp 2011-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-03)]. (ang.).
  8. a b c Sal Accardo: Wolfenstein: Enemy Territory (Review). GameSpy, 2003-06-16. s. 1. [dostęp 2011-12-16]. (ang.).
  9. a b Q&A: Wolfenstein: Enemy Territory. GameSpot, 2003-04-24. s. 2. [dostęp 2011-12-17]. (ang.).
  10. a b Jakub Wojnarowicz: Enemy Territory Review/Interview. FiringSquad, 2003-06-25. s. 1. [dostęp 2011-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-30)]. (ang.).
  11. Amer Ajami: Return to Castle Wolfenstein: Enemy Territory Preview. GameSpot, 2005-11-25. [dostęp 2011-12-16]. (ang.).
  12. Amer Ajami: E3 2002: Return to Castle Wolfenstein add-on pack impressions. GameSpot. [dostęp 2011-12-17]. (ang.).
  13. Ivan Sulic: E3 2002: Return to Castle Wolfenstein Expansion. IGN, 2002-05-24. [dostęp 2011-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-15)]. (ang.).
  14. Sam Parker: QuakeCon 2002: Enemy Territory impressions. GameSpot, 2002-08-17. [dostęp 2011-12-17]. (ang.).
  15. Sam Parker: Wolfenstein: Enemy Territory canceled. GameSpot, 2003-02-11. [dostęp 2011-12-17]. (ang.).
  16. Q&A: Wolfenstein: Enemy Territory. GameSpot, 2003-04-24. s. 1. [dostęp 2011-12-17]. (ang.).
  17. Justin Calvert: Wolfenstein: Enemy Territory now available. GameSpot, 2009-05-23. [dostęp 2011-12-17]. (ang.).
  18. Newsey McNewserson: Enemy Territory Map Editor. IGN, 2003-07-11. [dostęp 2011-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-08)]. (ang.).
  19. a b c Wolfenstein: Enemy Territory – PC – Review. GameZone, 2003-06-03. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
  20. a b c Norman Chan, Wolfenstein: Enemy Territory, PC Gamer, czerwiec 2005 [zarchiwizowane 2007-01-27] (ang.).
  21. a b Paul Presley: Wolfenstein: Enemy Territory Review. [w:] PC Zone [on-line]. Computer and Video Games, 2003-07-06. s. 2. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
  22. a b Return to Castle Wolfenstein: Enemy Territory for PC. GameRankings. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
  23. a b Return to Castle Wolfenstein: Enemy Territory Critic Reviews for PC. Metacritic. [dostęp 2011-12-12]. (ang.).
  24. Sal Accardo: Wolfenstein: Enemy Territory (Review). GameSpy, 2003-06-16. s. 2. [dostęp 2011-12-16]. (ang.).
  25. Paul Presley: Wolfenstein: Enemy Territory Review. [w:] PC Zone [on-line]. Computer and Video Games, 2003-07-06. s. 1. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).
  26. Maciej Jakubski. Enemy Territory. „Tipsomaniak CD-Action”, s. 91, kwiecień 2006. Wydawnictwo Bauer. ISSN 1426-2916. (pol.). 
  27. The 100 best PC games of all time. PC Gamer, 2011-02-16. s. 5. [dostęp 2011-12-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]