Przejdź do zawartości

Truman Show

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Truman Show
The Truman Show
Ilustracja
Gatunek

komediodramat

Rok produkcji

1998

Data premiery

5 czerwca 1998
23 października 1998 (Polska)

Kraj produkcji

USA

Język

angielski

Czas trwania

103 min

Reżyseria

Peter Weir

Scenariusz

Andrew Niccol

Główne role

Jim Carrey
Laura Linney
Ed Harris
Noah Emmerich
Natascha McElhone

Muzyka

Burkhard von Dallwitz
Philip Glass

Zdjęcia

Peter Biziou

Scenografia

Dennis Gassner

Kostiumy

Marilyn Matthews

Montaż

William M. Anderson

Produkcja

Edward S. Feldman
Scott Rudin
Andrew Niccol
Adam Schroeder

Wytwórnia

Paramount Pictures
Scott Rudin Productions

Dystrybucja

Paramount Pictures
ITI Film Studio

Budżet

60 mln USD

Przychody brutto

264 mln USD

Nagrody
3 Złote Globy w 1999 roku

Truman Show (ang. The Truman Show) – tragikomedia produkcji amerykańskiej z 1998 roku w reżyserii Petera Weira. Film jest również satyrą na stan współczesnej kultury rodzącej problemy tożsamościowe[1].

Dom w Seaside na Florydzie wykorzystany w filmie.
Jim Carrey

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Truman Burbank to 30-letni agent ubezpieczeniowy. Ma kochającą żonę i rodzinę, wiedzie przeciętne życie w spokojnym miasteczku. Truman ma jednak cały czas wrażenie, że ktoś go obserwuje.

Nie myli się. Jest nieświadomą gwiazdą reality show trwającego od dnia jego narodzin. Wszyscy otaczający go ludzie są aktorami. Jego życie śledzi ponad 5000 kamer, reżyser zaś decyduje nawet o panującej na planie pogodzie. Truman zaczyna się czegoś domyślać, staje się coraz bardziej podejrzliwy, aż w końcu poznaje smutną prawdę o otaczającym go świecie.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego
    • Peter Weir – najlepszy film zagraniczny (nominacja)

Syndrom Trumana

[edytuj | edytuj kod]

Joel Gold, amerykański psychiatra z Bellevue Hospital, użył na konferencji medycznej w 2006 roku określenia Truman Syndrome w odniesieniu do kilku rozpoznanych przez siebie przypadków zespołu urojeniowego, którego objawem było przekonanie o mimowolnym udziale w programie telewizyjnym i byciu obserwowanym przez kamery[3]. Źródła niemedyczne podają, że Joel Gold wraz z bratem Ianem opisali już 50 przypadków zespołu Trumana[4][5][6]. Dotknięte nim osoby były przekonane, że są ciągle pod obserwacją i że każdy ich krok jest śledzony przez kamery, dzięki czemu szeroka publiczność może oglądać ich życie w telewizji.

Według Golda, tym, co wyróżnia zespół Trumana spośród innych podobnych zespołów urojeniowych, jest zasięg urojeń, nieograniczony jedynie do wąskiego wycinka rzeczywistości, lecz obejmujący cały świat pacjenta[7].

Nazwa „Truman syndrome” została również użyta w podobnym kontekście przez psychiatrów brytyjskich[8], którzy jednak nie wyodrębnili zespołu Trumana jako osobnego zaburzenia, lecz nazwali w ten sposób objawy początkowego stadium jednej z odmian schizofrenii, obejmujące przekonanie o nierzeczywistości otoczenia i byciu obserwowanym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Magdalena Kempna-Pieniążek: Formuły duchowości w kinie najnowszym. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2013, s. 190. ISBN 978-83-226-2129-5.
  2. 1999 Hugo Awards. World Science Fiction Society. [dostęp 2016-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-07)].
  3. Truman Syndrome. [dostęp 2009-12-28]. (ang.).
  4. 'Truman Show' syndrome is a real nightmare. [dostęp 2009-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-01)]. (ang.).
  5. Jesse Ellison. When Life Is Like a TV Show. „Newsweek”, 11 sierpnia 2008. [dostęp 2009-12-28]. (ang.). 
  6. Poradnik Pedagogiczno Resocjalizacyjny: Syndrom Trumana. [dostęp 2009-12-28]. (pol.).
  7. Sarah Kershaw. Look Closely, Doctor: See the Camera?. „New York Times”, 28 sierpnia 2008. [dostęp 2009-12-28]. (ang.). 
  8. P. Fusar-Poli, O. Howes, L. Valmaggia, P. McGuire. 'Truman' signs and vulnerability to psychosis.. „Br J Psychiatry”. 193 (2), s. 168, Aug 2008. DOI: 10.1192/bjp.193.2.168. PMID: 18670010. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]