Przejdź do zawartości

Spektroskopia dielektryczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spektrum przenikalności elektrycznej ze względu na częstotliwość. Przedstawiona została część rzeczywista i urojona stałej przenikalności elektrycznej a także procesy w materii jakie na nią wpływają: jonowa i dipolowa relaksacja, atomowa i elektronowy rezonans przy wyższych częstościach. Źródło: Dielectric spectroscopy Dr. Kenneth A. Mauritz.

Spektroskopia dielektryczna oraz jej odmiana zwana spektroskopią impedacyjną to metoda spektroskopowa pozwalającą badać właściwości dielektryczne materiału w funkcji częstotliwości oraz amplitudy przyłożonego pola elektrycznego. Tym samym, umożliwia ona badanie oddziaływania zewnętrznego pola elektrycznego ze stałymi bądź indukowanymi momentami dipolowymi w badanej próbce.

Mechanizmy polaryzacji

[edytuj | edytuj kod]

Istnieje kilka mechanizmów powodujących polaryzację materiału dielektrycznego.

  • polaryzacja elektronowa - związana z deformacją chmury elektronowej atomów
  • polaryzacja atomowa - związana ze względnym przesunięciem środka masy ładunków w obrębie atomu
  • polaryzacja jonowa - względne rozsunięcie jonów
  • polaryzacja dipolowa - uporządkowanie istniejących w materiale dipoli zgodnie z kierunkiem przyłożonego pola elektrycznego

Komplementarność

[edytuj | edytuj kod]

Metoda spektroskopii dielektrycznej jest komplementarna do spektroskopii NMR, nieelastycznego rozpraszania neutronów i innych technik.