Sanitariusz
 |
Ten artykuł od 2024-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Sanitariusz – pracownik opieki zdrowotnej wykonujący podstawowe, niezastrzeżone dla innych zawodów medycznych czynności w zakładach opieki zdrowotnej.
Do 8 września 2006 r. sanitariusz był członkiem zespołu wyjazdowego w karetce pogotowia i współpracował z lekarzem, bywał przy tym równocześnie kierowcą karetki i noszowym. Obecnie zgodnie z polskimi przepisami prawa zespół ratownictwa medycznego musi składać się z lekarza (tylko w zespołach specjalistycznych), pielęgniarki i ratownika medycznego[1], co oznacza, iż sanitariusze nie mogą już pracować w pogotowiu ratunkowym.
Stanowisko sanitariusza nadal funkcjonuje w szpitalach. Zakres czynności podobny jest do zadań salowej.
Pracownik zatrudniony na stanowisku sanitariusza (noszowego) powinien posiadać wykształcenie co najmniej podstawowe oraz przeszkolenie w miejscu pracy. Pracownik zatrudniony na stanowisku sanitariusza szpitalnego powinien dodatkowo posiadać co najmniej 6-miesięczny staż pracy w zawodzie oraz ukończyć kurs kwalifikacyjny dla sanitariuszy (sugerowany przez Ministerstwo Zdrowia czas trwania kursu to minimum 240 godzin, w tym 80 godz. zajęć teoretycznych i 160 godz. zajęć praktycznych).
Sanitariusz w wojsku to żołnierz, którego zadaniem jest udzielanie pomocy rannym na polu walki. W warunkach pokoju, w koszarach, wypełnia zadania analogiczne do sanitariuszy cywilnych, ale w szpitalach wojskowych.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2024-07-22].