Przejdź do zawartości

Optymizm

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mural propagujący optymizm

Optymizm (z łac. optimumnajlepiej) – pogląd filozoficzny, według którego istniejący świat jest najlepszy z możliwych i racjonalnie urządzony, a życie jest dobre, można więc osiągnąć w nim szczęście i doskonałość moralną. Podkreśla stosunek do życia, w którym świat postrzegamy przede wszystkim jako pozytywne miejsce, jako coś dobrego. Przeciwieństwem optymizmu jest pesymizm.

Margaret Matlin i David Stang w książce z 1978 roku „Pollyanna Principle” dowodzą, że ludzkie procesy myślowe są raczej optymistyczne niż pesymistyczne – ludzie wierzą, iż rzeczy z czasem ułożą się pomyślnie[1]. Za twórcę psychologii pozytywnej jest uważany Martin Seligman. Wychodził on z założenia, że optymizmu można się nauczyć. Z kolei w chrześcijaństwie ten „pozytywny” stosunek do życia jest konsekwencją wiary, a nie ludzkiego temperamentu czy okoliczności[2].

Optymizm jest uwarunkowany genetycznie. Niska ekspresja genu stymulującego poziom MAO-A, czyli monoaminooksydazy (enzymu zlokalizowanego w tkance nerwowej i odpowiadającego za eliminację m.in. serotoniny, adrenaliny, noradrenaliny), wiąże się z wyższym poziomem optymizmu i zadowolenia z życia[3].

Optymistyczne nastawienie pomaga w rekonwalescencji, czy w przebiegu procesu leczenia[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedia PWN.
  2. Francisco F. Carvajal, Dotrzeć do portu – znaczenie kierownictwa duchowego, Wydawnictwo Apostolicum, Ząbki – 2013, s. 133, ISBN 978-83-7031-851-2.
  3. Jak nauczyć się mądrego optymizmu? [online], focus.pl [dostęp 2020-10-16] (pol.).
  4. Optymizm i poczucie skuteczności jako podstawowe zasoby osobiste w chorobach przewlekłych – Lekarz wojskowy [online], mp.pl [dostęp 2020-10-16].