Przejdź do zawartości

Monaster Nowodziewiczy w Moskwie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monaster Nowodziewiczy
Новодевичий монастырь
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Miejscowość

Moskwa

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

monaster

Eparchia

moskiewska miejska

Typ monasteru

żeński

Obiekty sakralne
Sobór

Smoleńskiej Ikony Matki Bożej

Cerkwie:

Zaśnięcia Matki Bożej,
św. Ambrożego,
Przemienienia Pańskiego (nadbramna)

Data budowy

1524

Data zamknięcia

1922

Data reaktywacji

1994

Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster Nowodziewiczy”
Ziemia55°43′34″N 37°33′22″E/55,726111 37,556111
Strona internetowa
Zespół Klasztoru Nowodziewiczego[1][a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Rosja

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, IV, VI

Numer ref.

1097

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2004
na 28. sesji

Monaster Nowodziewiczy (ros. Новодевичий монастырь) – klasztor wybudowany w 1524 w Moskwie dla uczczenia zdobycia Smoleńska.

We wrześniu 1610 hetman Stanisław Żółkiewski rozlokował w klasztorze Nowodziewiczym cztery polskie chorągwie pod dowództwem Jana Chluskiego, Jana Hreczynina, Olszańskiego i Kotowskiego[2][3][4]. We wrześniu 1612 w jego pobliżu rozegrała się bitwa, w której Jan Karol Chodkiewicz, idący na odsiecz oblężonej polskiej załodze moskiewskiego Kremla, poniósł taktyczną porażkę z powstańcami moskiewskimi Dymitra Pożarskiego.

W XVII wieku Zofia Romanowa, siostra cara Piotra I Wielkiego, przebudowała go, a w 1682 stał się on jej drugą rezydencją. W tym samym klasztorze została zamknięta, gdy Piotr I przejął władzę. Niedługo później uwięził tam również swą pierwszą żonę Jewdokiję Łopuchiną.

W 1922 klasztor został zamieniony w Muzeum Emancypacji Kobiet. W 1934 stał się filią Państwowego Muzeum Historycznego.

W 2021 r. monaster zyskał status stauropigialnego[5].

Niektóre części zespołu klasztornego:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Federacja Rosyjska. Polski Komitet ds. UNESCO. [dostęp 2018-06-26].
  2. Samuel Maskiewicz „Pamiętnik”, s. 33 i 34
  3. Stanisław Żółkiewski Początek i progres wojny moskiewskiej. rosja.osman.livenet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-01)]. [dostęp 25-08-2008], s. 136
  4. Tomasz Bohun „Moskwa 1612”, Bellona 2007, ss. 52–54
  5. Николо-Угрешский ставропигиальный монастырь предоставлен митрополиту Крутицкому и Коломенскому для размещения в нем Управления Московской митрополии и Коломенской епархии. patriarchia.ru, 27 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-27]. (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]