Przejdź do zawartości

Goldfrapp

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Goldfrapp
Ilustracja
Goldfrapp podczas występu w Londynie, 2006
Rok założenia

1999

Pochodzenie

 Anglia

Gatunek

electronica, synth pop, trip hop, ambient, folktronica

Wydawnictwo

Mute Records

Skład
Alison Goldfrapp
Will Gregory
Strona internetowa

Goldfrappbrytyjski duet muzyczny tworzący muzykę elektroniczną, założony w 1999 roku. Formacja składa się z wokalistki Alison Goldfrapp oraz multiinstrumentalisty Willa Gregory’ego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Alison Goldfrapp rozpoczęła działalność muzyczną w połowie lat 90. śpiewając w chórkach dla takich wykonawców jak Orbital i Tricky. W 1999 roku poznała kompozytora Willa Gregory'ego, z którym po kilku miesiącach znajomości założyła zespół. Tego samego roku duet podpisał kontrakt z Mute Records i rozpoczął prace nad debiutanckim krążkiem[1].

We wrześniu 2000 ukazała się pierwsza płyta Goldfrapp, zatytułowana Felt Mountain. Promowały ją cztery single, w tym „Utopia (Genetically Enriched)” i „Pilots”, jednak żaden z nich nie podbił list przebojów. Mimo to, płyta została ciepło przyjęta przez krytyków muzycznych, a ostatecznie zdobyła w Wielkiej Brytanii status złotej[2]. W 2001 roku Felt Mountain nominowano do nagrody Mercury[3].

Black Cherry, drugi album duetu, ujrzał światło dzienne w kwietniu 2003. Prezentował brzmienie skoncentrowane bardziej wokół syntezatorowej muzyki dance, a wokalistka Alison zaprezentowała nowy image inspirowany Marleną Dietrich. Płyta dotarła do pierwszej dwudziestki sprzedaży w Wielkiej Brytanii[4], gdzie pokryła się platyną[2]. Wszystkie cztery wydane z niej single – „Train”, „Strict Machine”, „Twist” i tytułowy – weszły do top 40 na brytyjskiej liście przebojów. W 2004 roku duet wyruszył w trasę Wonderful Electric Tour.

Trzecia płyta, Supernature, wydana została w sierpniu 2005 i kontynuowała brzmienie Black Cherry. Zadebiutowała na 2. miejscy listy UK Albums Chart, co było najlepszym wynikiem w dotychczasowej karierze Goldfrapp[5]. Pierwszy singel, „Ooh La La”, dotarł do 4. miejsca na brytyjskiej liście przebojów, a kolejny, „Number 1” – do miejsca 9. Popularnością cieszył się też trzeci singel, „Ride a White Horse”. Płyta Supernature zdobyła pozytywne recenzje i została certyfikowana jako platynowa w Wielkiej Brytanii[2]. W roku 2006 ukazało się wydawnictwo We Are Glitter zawierające remiksy z poprzedniej płyty, a w 2007 roku duet otrzymał dwie nominacje do Grammy za album Supernature i singel „Ooh La La”[6].

Premiera czwartego studyjnego albumu Goldfrapp, Seventh Tree, miała miejsce w lutym 2008. Była odejściem od wcześniejszego brzmienia w kierunku bardziej stonowanych kompozycji z wpływami folku. Pierwszy singel, "A&E", dotarł do 10. miejsca listy UK Singles Chart[7], a drugi, „Happiness” – do miejsca 25. Natomiast płyta zadebiutowała na miejscu drugim[8] i otrzymała później status złotej[2].

Kolejna płyta duetu, Head First, ukazała się w marcu 2010. Muzycznie była powrotem do tanecznych, elektronicznych brzmień i czerpała inspiracje ze stylistyki lat 80. Pierwszym singlem została piosenka „Rocket”, która cieszyła się międzynarodową popularnością. Album dotarł do 6. miejsca w Wielkiej Brytanii i został nominowany do Nagrody Grammy, łącznie z nagraniem „Rocket”[9]. W lutym 2012 wydana została kompilacja The Singles podsumowująca dotychczasowy dorobek Goldfrapp.

We wrześnu 2013 Goldfrapp wydali kolejny album, Tales of Us, będący zwrotem ku spokojniejszym brzmieniom. Płyta otrzymała przychylne recenzje i dotarła do 4. miejsca listy sprzedaży w Wielkiej Brytanii. Siódmy album duetu, Silver Eye, ukazał się w marcu 2017 i także spotkał się z sukcesem wydawniczym (miejsce 6. w Wielkiej Brytanii) oraz pozytywnymi recenzjami. W 2018 roku wydany został remiks singla „Ocean” z gościnnym udziałem Dave’a Gahana z Depeche Mode. W 2021 roku duet Goldfrapp otrzymał Nagrodę Ivor Novello[10].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Kompilacje

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • „Lovely Head” (2000)
  • „Utopia” (2000)
  • „Human” (2001)
  • „Pilots” (2001)
  • Train” (2003)
  • Strict Machine” (2003)
  • Twist” (2003)
  • „Black Cherry” (2003)
  • Ooh La La” (2005)
  • Number 1” (2005)
  • Ride a White Horse” (2006)
  • „Fly Me Away” (2006)
  • „Satin Boys, Flaming Chic” (2006)
  • „A&E” (2008)
  • Happiness” (2008)
  • „Caravan Girl” (2008)
  • „Clowns” (2008)
  • Rocket” (2010)
  • „Alive” (2010)
  • „Believer” (2010)
  • „Melancholy Sky” (2012)
  • „Drew” (2013)
  • Annabel” (2013)
  • „Thea” (2014)
  • „Anymore” (2017)
  • „Systemagic” (2017)
  • „Everything Is Never Enough” (2017)
  • „Ocean” (oraz Dave Gahan) (2018)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Heather Phares: Goldfrapp Biography. AllMusic. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
  2. a b c d Certified Awards Search. British Phonographic Industry. [dostęp 2009-10-28]. (ang.).
  3. Mercury Music Prize: The nominees. BBC, 2001-07-25. [dostęp 2011-04-24]. (ang.).
  4. Chart Stats - Goldfrapp - Black Cherry. www.chartstats.com. [dostęp 2011-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-22)]. (ang.).
  5. Chart Stats - Goldfrapp. www.chartstats.com. [dostęp 2011-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-24)]. (ang.).
  6. 2007 Grammy Awards: Winner Predictions. www.slantmagazine.com, 2007-01-30. [dostęp 2023-09-15]. (ang.).
  7. Chart Stats - Goldfrapp - A&E. www.chartstats.com. [dostęp 2011-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-21)]. (ang.).
  8. Chart Stats - Goldfrapp - Seventh Tree. www.chartstats.com. [dostęp 2011-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
  9. Grammy Awards 2011: Winners and nominees for 53rd Grammy Awards. www.latimes.com, 2007-01-30. [dostęp 2023-09-15]. (ang.).
  10. Harry Styles haunts Noel Gallagher with win at Ivor Novello Awards. BBC, 2021-09-22. [dostęp 2023-09-15]. (ang.).