Przejdź do zawartości

Egzonim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Egzonim (od gr. ἔξω, éksō, „poza” i ὄνομα, ónoma, „nazwa”) – nazwa używana w danym języku na określenie ludów lub obiektów geograficznych występujących poza obszarem funkcjonowania danej kultury. Egzonim odróżnia się swoją formą od endonimu, czyli określenia funkcjonującego w języku miejscowym, sformułowania używanego przez mieszkańców obcego obszaru geograficznego[1][2]. Np. angielski egzonim Prague, odnoszący się do miasta Pragi, odpowiada czeskiemu endonimowi Praha[2].

Termin ten został wprowadzony w 1957 roku przez Marcela Aurousseau[2], a jego urzędowa definicja została zatwierdzona w 2002 roku na VIII Konferencji ONZ w Sprawie Standaryzacji Nazw Geograficznych.

Zalecane formy polskich egzonimów ustala Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych, publikując ich wykazy.

Przykłady egzonimów

[edytuj | edytuj kod]
egzonim endonim
Francja France (francuski)
Praga Praha (czeski)
Kolonia Köln (niemiecki)
Kanał Bristolski Bristol Channel (angielski)
Łaba Elbe (niemiecki) / Labe (czeski)
Alpy Alpes (francuski) / Alpen (niemiecki) / Alpe (słoweński) / Alpi (włoski) / Alps (retoromański)
Ćennaj Chennai (angielski) / Ćennaj (hindi) / Sennaj (tamilski)
Walia Wales (angielski), Cymru (walijski)

Polskie egzonimy

[edytuj | edytuj kod]

Polskie egzonimy zwane są również polskimi nazwami geograficznymi świata, lecz termin ten jest nieco szerszy i obejmuje również nazwy, które formalnie nie spełniają definicji egzonimu, lecz w praktyce funkcjonują jako egzonimy. Przykładem takiej nazwy jest Dunaj, który nie jest egzonimem, gdyż polska nazwa jest identyczna ze słowackim endonimem tej rzeki oraz ukraińskim endonimem Дунай zapisanym w polskiej transkrypcji (pozostałe endonimy to: niem. Donau, węg. Duna, chorw. Dunav, serb. i bułg. Дунав, rum. Dunărea).

Inne przykłady egzonimów

[edytuj | edytuj kod]

Termin „egzonim” bywa także odnoszony do egzoetnonimów, czyli nazw nadanych grupie ludzi lub nacji poprzez osobę/osoby nienależące do tejże grupy.

egzonim nazwa lokalna
Albańczycy Shqiptarë
Baskowie Euskaldunak
Finowie Suomalaiset
Niemcy Deutsche
Węgrzy Magyarok
Włosi Italiani

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyklopedický slovník češtiny. NLN, Praha 2002. s. 131
  2. a b c Harvalík 2017 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]