Przejdź do zawartości

Bryan Ferry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bryan Ferry
Ilustracja
Bryan Ferry w 2007 roku
Data i miejsce urodzenia

26 września 1945
Washington, Tyne and Wear, Anglia

Instrumenty

śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna

Gatunki

pop-rock, glam rock, art rock, new wave

Aktywność

od 1970

Wydawnictwo

Island, E.G., Polydor, Virgin, EMI Records, Reprise, Warner Bros. Records, Atco, Atlantic, Astralwerks

Powiązania

Roxy Music, The Bryan Ferry Orchestra

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

Bryan Ferry (ur. 26 września 1945 w Washington w Anglii[1]) – brytyjski piosenkarz, muzyk i kompozytor. W latach 1970–1983 lider i główny wokalista zespołu Roxy Music, od roku 1973 prowadzi karierę solową.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Washington w północno-wschodniej Anglii, w rodzinie górnika. Studiował sztuki piękne na Newcastle University w latach 1964–1968 (m.in. pod opieką Richarda Hamiltona). W tym okresie był członkiem zespołów The Banshees, City Blues i The Gas Board. Następnie przeniósł się do Londynu, gdzie w 1968 ukończył Holland Park School w zakresie sztuki. Po uzyskaniu dyplomu zajmował się ceramiką i restauracją zabytków[2][3][4].

Na przełomie lat 60. i 70. wraz z basistą Grahamem Simpsonem założył zespół Roxy Music, do którego wkrótce dołączyli tak znani muzycy, jak Brian Eno, Phil Manzanera i Eddie Jobson. Odszedł z zespołu w 1983 i ponownie wrócił w latach 2001–2011. Równolegle od 1973 rozpoczął karierę solową.

W lipcu 1985 r. wystąpił w londyńskiej części koncertu Live Aid w towarzystwie gitarzysty Pink Floyd, Davida Gilmoura[5].

7 października 2008 nadano mu wyróżnienie BMI Icon[6]. W czerwcu 2011 został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego za swój wkład w brytyjski przemysł muzyczny[7], zaś w 2012 został odznaczony francuskim odznaczeniem Officier de l'ordre des Arts et des Lettres[8]. W 2014 został doktorem honoris causa swej macierzystej uczelni, Uniwersytetu Newcastle[9].

Poza muzyką interesuje się malarstwem, jest właścicielem kolekcji obrazów twórców angielskich z okresu od końca XIX do połowy XX w.[10]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ma starszą siostrę Ann. W latach 1982–2003 był żonaty z modelką Lucy Helmore (zm. 2018), miał z nią czterech synów Otisa, Izaaka, Tara i Merlina[3]. W latach 2012–2014 był żonaty z młodszą o 37 lat Amandą Sheppard[11].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
  1. These Foolish Things (1973)
  2. Another Time, Another Place (1974)
  3. Let's Stick Together (1976)
  4. In Your Mind (1977)
  5. The Bride Stripped Bare (1978)
  6. Boys and Girls (1985)
  7. Bête Noire (1987)
  8. Taxi (13 kwietnia 1993)
  9. Mamouna (20 września 1994)
  10. As Time Goes By (15 października 1999)
  11. Frantic (18 maja 2002)
  12. Dylanesque (5 marca 2007)
  13. Olympia (26 października 2010)
  14. Avonmore (17 listopada 2014)
  15. Bitter-Sweet (30 listopada 2018)[12]

Składanki

[edytuj | edytuj kod]
  • The Ultimate Collection (1988)
  • Street Life: 20 Great Hits (1986)
  • More Than This: The Best of Bryan Ferry + Roxy Music (1995)
  • Toyko Joe: The Best of Bryan Ferry + Roxy Music (1997, wydana w Japonii)
  • Slave to Love: Best of the Ballads (2000)

Single

[edytuj | edytuj kod]

1970–1979

[edytuj | edytuj kod]
Bryan Ferry, 1973
  • A Hard Rain’s a-Gonna Fall” (wrzesień 1973)
  • „The In Crowd” (lipiec 1974)
  • „Smoke Gets in Your Eyes” (sierpień 1974)
  • „You Go to My Head” (czerwiec 1975)
  • „Let’s Stick Together” (czerwiec 1976)
  • „Extended Play” (sierpień 1976)
  • „Heart on My Sleeve” (październik 1976, tylko w USA)
  • „This Is Tomorrow” (styczeń 1977)
  • „Tokyo Joe” (kwiecień 1977)
  • „What Goes On” (kwiecień 1978)
  • „Sign of the Times” (lipiec 1978)
  • „Carrickfergus” (listopad 1978)

1980–1989

[edytuj | edytuj kod]
  • „Slave to Love” (maj 1985)
  • „Don’t Stop the Dance” (sierpień 1985)
  • „Windswept” (listopad 1985)
  • „Is Your Love Strong Enough?” (marzec 1986)
  • „Help Me” (lipiec 1986, tylko USA)
  • „The Right Stuff” (wrzesień 1987)
  • „Kiss and Tell” (luty 1988)
  • „Limbo” (czerwiec 1988)
  • „Let’s Stick Together '88” (październik 1988)
  • „The Price of Love '89” (luty 1989)
  • „He’ll Have to Go” (kwiecień 1989)

1990–1999

[edytuj | edytuj kod]
  • I Put a Spell on You” (luty 1993)
  • „Will You Love Me Tomorrow” (maj 1993)
  • „Girl of My Best Friend” (sierpień 1993)
  • „Your Painted Smile” (październik 1994)
  • „Mamouna” (październik 1994)
  • „Dance with Life (The Brilliant Light)” (1996, tylko w Niemczech)
  • „As Time Goes By” (listopad 1999)

od 2000

[edytuj | edytuj kod]
  • It’s All Over Now, Baby Blue” (1 kwietnia 2002)
  • „Goddess of Love” (12 września 2002)
  • „One Way Love” (30 lipca 2002)
  • A Fool for Love/One Way Love (18 listopada 2002)
  • The Times They Are a Changin’ (19 lutego 2007)
  • Simple Twist of Fate (21 maja 2007)
  • You Can Dance (10 sierpnia 2010)
  • Don’t Stop the Dance (5 sierpnia 2013)
  • „Loop De Li” (5 listopada 2014)

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bryan Ferry w bazie AllMusic (ang.)
  2. Wiesław Weiss: Rock encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991, s. 219-220. ISBN 83-207-1374-9.
  3. a b Barney Hoskyns: Bryan Ferry: Melancholic of Glam. Independent, 2001-06-16. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  4. Jon Savage: Bryan Ferry on how Roxy Music invented art pop: 'We were game for anything'. The Guardian, 2018-02-01. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  5. Live Aid (July 13th, 1985): Bryan Ferry. Live Aid. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  6. Bryan Ferry Receives Icon Honors at BMI London Awards. Broadcast Music, Inc., 2008-10-07. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  7. Bruce Forsyth knighthood heads Queen’s Birthday Honours. BBC News, 2011-06-11. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  8. Bryan Ferry, officier de l'ordre des arts et des lettres, lors de la cérémonie de remise de décorations au ministère de la culture, le 4 avril 2012 à Paris. Purepeople. [dostęp 2020-05-01]. (fr.).
  9. Roxy Music's Bryan Ferry receives honorary degree from Newcastle University. Express, 2014-07-12. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
  10. For your pleasure... Bryan Ferry puts art on show [online], Evening Standard, 30 kwietnia 2010 [dostęp 2023-01-13] (ang.).
  11. Bryan Ferry rozstał się z żoną. Interia, 2013-08-31. [dostęp 2020-05-01].
  12. Bitter-Sweet - Bryan Ferry | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).