Przejdź do zawartości

Animacja poklatkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prosta animacja poklatkowa wykorzystująca 40 zdjęć sceny zbudowanej z klocków Lego.
Klatka animacji plastelinowej (scena)
Mary and Gretel (1916)

Animacja poklatkowa (ang. stop motion) – animacja stworzona na podstawie klatek będących zdjęciami.

Animator do zrobienia każdej klatki przekształca nieznacznie obiekty – zmienia ich położenie względem nieruchomego tła lub innych animowanych obiektów (obiektem może być dowolny kształt linearny, płaski, albo przestrzenny). Po połączeniu klatek animowane obiekty wyświetlane w formie filmu sprawiają wrażenie ruchu. Jednym z prekursorów animacji, który przyczynił się do rozwoju techniki poklatkowej, był Léon Gaumont, który w roku 1900 uzyskał francuski patent na animację poklatkową[1], a w 1932 założona przez niego wytwórnia uzyskała patent międzynarodowy[2].

Poklatkowa technika realizacji to metoda rejestracji obrazu wykorzystywana głównie w klasycznym filmie animowanym oraz w filmach naukowych[3] (za jej pomocą rejestruje się np. wzrost roślin, ruch ciał niebieskich[4][5], zmiany zachodzące w organizmie; proces, który w rzeczywistości trwa kilka dni lub tygodni, zostaje skrócony do kilkudziesięciu sekund) i edukacyjnych[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zbigniew Filutowicz, Krzysztof Przybyszewski, Józef Paszkowski, Selected Examples of Applications of New Graphics and Animation Technologies, „Journal of Applied Computer Science Methods”, 8 (1), 2016, s. 29–40, DOI10.1515/jacsm-2016-0003, ISSN 2391-8241 [dostęp 2023-10-05].
  2. Decaux Rene, Moving picture machine, „United States Patent and Trademark Office” (US1856541A), 3 maja 1932, s. 1-5 [dostęp 2023-10-05] (ang.).
  3. Mohammadreza Farrokhnia, Ralph F.G. Meulenbroeks, Wouter R. van Joolingen, Student-Generated Stop-Motion Animation in Science Classes: a Systematic Literature Review, „Journal of Science Education and Technology”, 29 (6), 2020, s. 797–812, DOI10.1007/s10956-020-09857-1, ISSN 1573-1839 [dostęp 2023-10-05] (ang.).
  4. Leslie Atkins Elliott i inni, Stop-Motion Animation to Model the Analemma, „The Physics Teacher”, 59 (4), 2021, s. 230–231, DOI10.1119/10.0004142, ISSN 0031-921X [dostęp 2023-10-05].
  5. Garry Hoban, Wendy Nielsen, Creating a narrated stop-motion animation to explain science: The affordances of “Slowmation” for generating discussion, „Teaching and Teacher Education”, 42, 2014, s. 68–78, DOI10.1016/j.tate.2014.04.007, ISSN 0742-051X [dostęp 2023-10-05].
  6. Emily Cook, Stop-motion LEGO® animations for learning linear algebra, „International Journal of Mathematical Education in Science and Technology”, 53 (3), 2021, s. 594–602, DOI10.1080/0020739x.2021.1983050, ISSN 0020-739X [dostęp 2023-10-05].