Przejdź do zawartości

Akcent wyrazowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Adas~plwiki (dyskusja | edycje) o 23:07, 20 kwi 2003. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Akcent wyrazowy to wyróżnienie za pomocą środków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu.

Typy akcentu ze względu na użyte środki fonetyczne:


  • dynamiczny
  • toniczny
  • iloczas
  • Akcent wyrazowy może być:

  • stały pod względem fonetycznym - pada wówczas na jedną określoną sylabę we wszystkich wyrazach i formach wyrazu (a. paroksytoniczny - na sylabę przedostanią, a. proparoksytoniczny - na sylabę trzecią od końca, a. inicjalny - na pierwszą sylabę wyrazu);
  • stały pod względem morfologicznym - pada we wszystkich formach fleksyjnych danego wyrazu na jedną i tę samą sylabę tego samego morfemu;
  • swobodny - nie związany z żadną określoną sylabą.
  • Akcent wyrazowy w języku polskim jest stały pod względem fonetycznym, a ruchomy pod względem morfologicznym, w zasadzie paroksytoniczny, proparoksytoniczny w wyrazach obcego (zwłaszcza greckiego i łacińskiego) pochodzenia (f'izyka, uniw'ersytet, m'uzeum) oraz niektórych rodzimych (rzeczposp'olita, ok'olica, w' ogóle). Oprócz samodzielnych akcentowo (ortotonicznych) wyrazów istnieją w języku polskim także wyrazy atoniczne, pozbawione akcentu, zwane klitykami. Zobacz też: Enklityka, Proklityka