S-Video: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
-nieistotne pustosłowie, C64 to nie własny standard tylko zwykły DIN-8 |
m MalarzBOT: dodanie daty do szablonu kiedy na podstawie edycji Specjalna:Diff/70242854 |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
Obecnie najczęściej używanym złączem S-Video są [[Mini-DIN#4-pin|4-pinowe wtyczki typu mini-DIN]] o [[impedancja|impedancji]] 75[[Om (jednostka)|Ω]], chociaż spotyka się również wtyczki [[Mini-DIN#7-pin|7-pinowe]]. |
Obecnie najczęściej używanym złączem S-Video są [[Mini-DIN#4-pin|4-pinowe wtyczki typu mini-DIN]] o [[impedancja|impedancji]] 75[[Om (jednostka)|Ω]], chociaż spotyka się również wtyczki [[Mini-DIN#7-pin|7-pinowe]]. |
||
Zanim wtyczki mini-DIN stały się standardem, sygnał S-Video był przesyłany przewodami zakończonymi bardzo różnymi złączami – na przykład komputer [[Commodore 64]] miał 8-pinowe [[złącze DIN]] przesyłające sygnał S-Video<ref>{{Cytuj | autor = Ray Carlsen | tytuł = C64 video port | url = https://web.archive.org/web/20180629085250/http://project64.c64.org/hw/avconnect.txt | język = en}}</ref>. Identyczne z obecnie stosowanym złącze mini-DIN posiadały komputery [[Apple Inc.|Apple]], w których służyło ono jako uniwersalna magistrala [[Apple Desktop Bus]] obsługująca klawiaturę, mysz i inne [[urządzenie peryferyjne|urządzenia peryferyjne]]. Obecnie{{kiedy}} złącza S-Video typu mini-DIN są stosowane w laptopach. |
Zanim wtyczki mini-DIN stały się standardem, sygnał S-Video był przesyłany przewodami zakończonymi bardzo różnymi złączami – na przykład komputer [[Commodore 64]] miał 8-pinowe [[złącze DIN]] przesyłające sygnał S-Video<ref>{{Cytuj | autor = Ray Carlsen | tytuł = C64 video port | url = https://web.archive.org/web/20180629085250/http://project64.c64.org/hw/avconnect.txt | język = en}}</ref>. Identyczne z obecnie stosowanym złącze mini-DIN posiadały komputery [[Apple Inc.|Apple]], w których służyło ono jako uniwersalna magistrala [[Apple Desktop Bus]] obsługująca klawiaturę, mysz i inne [[urządzenie peryferyjne|urządzenia peryferyjne]]. Obecnie{{kiedy}} złącza S-Video typu mini-DIN są stosowane w laptopach. |
||
Sygnał S-Video może być również przesyłany 21-pinowym uniwersalnym złączem [[SCART]] (popularnie nazywanym „euro”), ale ponieważ większość nowszych telewizorów nie obsługuje sygnału S-Video przez SCART, może być konieczna przeróbka wtyczki euro (należy połączyć piny 15 i 20 kondensatorem ceramicznym o pojemności 470 pF, który odcina składowe stałe sygnału i zabezpiecza wyjścia przed uszkodzeniem) – w przeciwnym wypadku uzyskany obraz będzie czarno-biały (brak sygnału koloru, czyli chrominancji). Większość telewizorów kineskopowych miała możliwość odbioru sygnału S-Video przez złącze SCART i nie było konieczności łączenia bolców kondensatorem. |
Sygnał S-Video może być również przesyłany 21-pinowym uniwersalnym złączem [[SCART]] (popularnie nazywanym „euro”), ale ponieważ większość nowszych telewizorów nie obsługuje sygnału S-Video przez SCART, może być konieczna przeróbka wtyczki euro (należy połączyć piny 15 i 20 kondensatorem ceramicznym o pojemności 470 pF, który odcina składowe stałe sygnału i zabezpiecza wyjścia przed uszkodzeniem) – w przeciwnym wypadku uzyskany obraz będzie czarno-biały (brak sygnału koloru, czyli chrominancji). Większość telewizorów kineskopowych miała możliwość odbioru sygnału S-Video przez złącze SCART i nie było konieczności łączenia bolców kondensatorem. |
Wersja z 13:16, 1 maj 2023
Ten artykuł od 2015-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
S-Video (od ang. separate video, oddzielna wizja) – standard przesyłania sygnału wizyjnego umożliwiający uzyskanie lepszej jakości niż w standardzie composite video, dzięki oddzieleniu sygnału luminancji (informacje o jasności barw) od sygnału chrominancji (informacje o nasyceniu barw). Standard S-Video nazywany jest czasami super video lub Y/C, a także błędnie S-VHS. Złącze standardu S-Video przenosi tylko sygnał wizyjny, a sygnały fonii przesyłane są oddzielnymi przewodami.
Główną zaletą oddzielnego przesyłania sygnałów luminancji i chrominancji jest ostrzejszy obraz, będący rezultatem szerszego pasma przenoszenia sygnału luminancji i wydajniejszej pracy dekodera kolorów (sygnał chrominancji). Obecnie standard ten jest popularny w odtwarzaczach DVD, magnetowidach S-VHS, oraz wielu nowoczesnych odbiornikach telewizyjnych. Także w wielu innych urządzeniach elektronicznych, w tym kamerach wideo, kartach graficznych komputerów mających funkcje telewizyjne i konsolach gier wideo, stosuje się ten sposób transmisji sygnału wizyjnego.
Zasada działania
![](https://cdn.statically.io/img/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/84/S-video_spectrum.png/220px-S-video_spectrum.png)
Sygnały luminancji (oznaczony jako Y) i zmodulowany chrominancji (oznaczony jako C) przesyłane są osobnymi parami przewodów, przez co sygnał S-Video jest uznawany jako elementarny (składowy).
W standardzie composite video (C-Video) sygnał luminancji jest filtrowany przez filtr dolnoprzepustowy w celu uniknięcia zakłóceń z przesyłanym na wyższej częstotliwości sygnałem chrominancji. W standardzie S-Video oba sygnały przesyłane są osobnymi przewodami, nie jest potrzebne stosowanie filtrów, a pasmo przenoszenia sygnału luminancji (jasności) jest szersze i umożliwia przeniesienie większej ilości informacji. Nie ma też problemu zakłóceń sygnału luminancji sygnałem chrominancji, dzięki czemu oba sygnały mają zdecydowanie lepszą jakość.
Jakość sygnału S-Video jest zależna od jakości przewodu połączeniowego. Niektóre, przede wszystkim tanie, przewody S-Video zwykle obniżają jakość przesyłanego obrazu, jeśli ich długość przekracza pięć metrów.
Rodzaje złączy S-Video
![](https://cdn.statically.io/img/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/SVideoConnector.jpg/220px-SVideoConnector.jpg)
Obecnie najczęściej używanym złączem S-Video są 4-pinowe wtyczki typu mini-DIN o impedancji 75Ω, chociaż spotyka się również wtyczki 7-pinowe.
Zanim wtyczki mini-DIN stały się standardem, sygnał S-Video był przesyłany przewodami zakończonymi bardzo różnymi złączami – na przykład komputer Commodore 64 miał 8-pinowe złącze DIN przesyłające sygnał S-Video[1]. Identyczne z obecnie stosowanym złącze mini-DIN posiadały komputery Apple, w których służyło ono jako uniwersalna magistrala Apple Desktop Bus obsługująca klawiaturę, mysz i inne urządzenia peryferyjne. Obecnie[kiedy?] złącza S-Video typu mini-DIN są stosowane w laptopach.
Sygnał S-Video może być również przesyłany 21-pinowym uniwersalnym złączem SCART (popularnie nazywanym „euro”), ale ponieważ większość nowszych telewizorów nie obsługuje sygnału S-Video przez SCART, może być konieczna przeróbka wtyczki euro (należy połączyć piny 15 i 20 kondensatorem ceramicznym o pojemności 470 pF, który odcina składowe stałe sygnału i zabezpiecza wyjścia przed uszkodzeniem) – w przeciwnym wypadku uzyskany obraz będzie czarno-biały (brak sygnału koloru, czyli chrominancji). Większość telewizorów kineskopowych miała możliwość odbioru sygnału S-Video przez złącze SCART i nie było konieczności łączenia bolców kondensatorem.
Schemat połączeń gniazda S-Video
Rysunek pokazuje złącze żeńskie (gniazdo) widziane od zewnątrz lub złącze męskie (wtyczkę) od strony lutowania.
![]() |
Numer | Nazwa | Opis |
---|---|---|---|
1 | GND | Masa luminancji (Y) | |
2 | GND | Masa chrominancji (C) | |
3 | Y | Sygnał luminancji (Y) | |
4 | C | Sygnał chrominancji (C) |
Przypisy
- ↑ Ray Carlsen , C64 video port [online] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-29] (ang.).